Ποιοι είναι "πατριώτες" και ποιοι είναι "πράκτορες"; Η ιστορία διδάσκει

 Σήμερα, συμπληρώνονται 62 χρόνια από την εκτέλεση του Νίκου Μπελογιάννη και των συντρόφων του Νίκου Καλούμενου, Ηλία Αργυριάδη, Δημήτρη Μπάτση. Η τιμή και ο σεβασμός και για τους 4 είναι ύψιστη. Η ιστορία της εκτέλεσης αυτών των 4 αγωνιστών είναι πολύ χρήσιμη για το σήμερα, γιατί πάλι οι "πατριώτες" τα έχουν βάλει με το λαό.

Σε αυτή την ανάρτηση θα κάνουμε ιδιαίτερη αναφορά στον Δημήτρη Μπάτση.  Σε ένα επιστήμονα που έδωσε τη ζωή του στον αγώνα για την ανεξαρτησία της Ελλάδας και για τη βελτίωση της ζωής του ελληνικού λαού. Ο Δημήτρης Μπάτσης είχε γράψει το 1947 ένα βιβλίο με τίτλο "Η βαρειά βιομηχανία στην Ελλάδα" στο οποίο, αναφερόμενος διεξοδικά και στον τεράστιο ορυκτό πλούτο, αναλύει τις τεράστιες δυνατότητες οικονομικής ανάπτυξης της χώρας για την οποία θέτει ως προαπαιτούμενο ο ελληνικός λαός να αποκτήσει την εξουσία στον τόπο του, ώστε να μπορέσει να τις εκμεταλλευτεί για δικό του όφελος. Παράλληλα, αποκαλύπτει και τη σύμβαση Cooper, μια  αποικιοκρατική σύμβαση που είχε υπογράψει ο "πατριώτης" Μεταξάς, με ισχύ από το 1940 εως  το Δεκέμβριο του 2010 (!) η οποία παραχωρεί την εκμετάλλευση των υδάτινων πόρων του Αχελώου και των παραποτάμων του. Αυτόν τον άνθρωπό, λοιπόν, εκτέλεσαν ως πράκτορα (!) οι πολιτικοί πρόγονοι του Βενιζέλου, του Σαμαρά, του Καρατζαφέρη και της Χρυσής Αυγής.  Αναδημοσιεύουμε ένα κείμενο (με πολλές ενδιαφέρουσες παραπομπές) από το www.tvxs.gr που αποκαλύπτει άγνωστες πτυχές του Δημήτρη Μπάτση.

Ότι ο Δημήτρης Μπάτσης εκτελέστηκε πλάι στο Νίκο Μπελογιάννη δεν ήταν τυχαίο. Ότι μια γενιά Ελλήνων αγνόησε την ύπαρξη του βιβλίου και του συγγραφέα του, κι αυτό δεν ήταν τυχαίο: Το "Κατεστημένο" [...] είχε πολλές και μεγάλες ενοχές για να μπορέσει να σταθεί στο έργο του Μπάτση και να αντλήσει απ' αυτό έστω και λίγα διδάγματα. [...] Ο αναγνώστης [...] δεν θα δυσκολευτεί να αναγνωρίσει πως σ' αυτή τη μελέτη του 1947 έχουν τεθεί τα βασικά προβλήματα ανάπτυξης μιας χώρας εξαρτημένης και υπανάπτυκτης, χώρας περιφερειακής, όπως θα λέγαμε σήμερα, και προτείνονται λύσεις επιστημονικά θεμελιωμένες και, μαζί, συγκεκριμένες" σημειώνει η Έλλη Παππά στην εισαγωγή του βιβλίου Η βαρειά βιομηχανία στην Ελλάδα του Δημήτρη Μπάτση, στην έκδοση του 1977, μια μελέτη επίκαιρη το 2011.

Ο Νίκος Μπελογιάννης στις 30 Μαρτίου 1952, στις 4.12 π.μ, μαζί με τρεις συντρόφους του, τον Δημήτρη Μπάτση, τον Ηλία Αργυριάδη και τον Νίκο Καλούμενο στήνονται απέναντι από το εκτελεστικό απόσπασμα στο Γουδί και εκτελούνται δια τυφεκισμού.

Ακολουθεί ο πρόλογος του Δημήτρη Μπάτση από το βιβλίο του Η βαρειά βιομηχανία στην Ελλάδα, εκδ. Κέδρος, όπου -εκτός των άλλων- αποκαλύπτεται για πρώτη φορά η λεγόμενη "Σύμβαση Cooper" η οποία υπογράφτηκε το 1940 κι έληξε τον Δεκέμβρη του 2010. Επίσης, ένα  αυτοβιογραφικό κείμενο της συζύγου του, από το βιβλίο της Βαρύτατο τίμημα (1941-1952), Εκδ. Δωδώνη.

«Η εργασία μου αυτή γράφτηκε με την βέβαιη προοπτική, πως παρ' όλα τα εμπόδια και παρ' όλες τις πολύμορφες επεμβάσεις, ο Ελληνικός Λαός, που πάντα αγωνίζεται ηρωικά, θα ανοίξει και πάλι με τον αγώνα του διάπλατα τον δρόμο, για μια ελεύθερη δημοκρατική ανοδική πορεία, και θα αρχίσει, με τον ίδιο ενθουσιασμό, με την ίδια ορμή και αυτοθυσία, να χτίσει την ερειπωμένη από την ναζιστοφασιστικη κατοχή και τον οικτρό εμφύλιο, πατρίδα.

Η Ελλάδα θα γίνει οικονομικά και εθνικά πραγματικά ελεύθερη μόνον τότε που η ανοικοδόμηση αυτή γίνει από το Λαό και για το Λαό.
Θα σπάσουν τα δεσμά και θα αλλάξει ριζικά η διάρθρωση της σημερινής οικονομίας μας, θα ανοίξει ο δρόμος για να λυτρωθούν οι παραγωγικές δυνάμεις της νεοελληνικής κοινωνίας.

Και ο δρόμος αυτός μας οδηγεί στην ορθολογιστική οργάνωση και στη σχεδιασμένη ανάπτυξη της εθνικής μας οικονομίας, στη δημιουργία ανώτερης τεχνικής βάσης, στη γοργή συσσώρευση των οικονομικών μέσων για ν' ανθήσει και σ' εμάς γερή, προοδεμένη κοινωνική ζωή. Μόνον τότε θα δημιουργηθούν και θα εξασφαλιστούν όλες οι προϋποθέσεις για μια ακόμα πιο ψηλή κοινωνική επιδίωξη: τη σοσιαλιστική κοινωνία.

Για το χτίσιμο αυτής της νέας Ελλάδας δουλεύουν σήμερα, μέσα σε τραγικές πραγματικά συνθήκες και αψηφώντας κάθε κίνδυνο, όλοι οι επιστήμονες που βλέπουν μπροστά, όλοι οι προοδευτικοί άνθρωποι των επιστημών, πλάι και μαζί με τον αδάμαστο Ελληνικό Λαό, προσφέροντας ακόμη και την ζωή τους, ότι πολυτιμότερο δηλαδή έχουν, προσπαθώντας έτσι να στεριώσουν, όσο το δυνατό περισσότερο, την νίκη του.

Σε όλους αυτούς τους πραγματικούς ηρωικούς αγωνιστές, προσφέρω και εγώ την μικρότατη αυτή συμβολή.
Δημήτρης Μπάτσης
Αθήνα, ΕΜΠ , Ιούνιος 1947»