Το κακό παράγινε

Από το Ριζοσπάστη

 

Η σύζυγος του Ελληνα πρωθυπουργού σε άψογα αγγλικά εξήγησε χτες μπροστά στις κάμερες πόσο σημαντικό έργο παράγει μια άλλη κυρία της αστικής τάξης για τα άπορα παιδιά.

Τη σπας ή δεν τη σπας την τηλεόραση;
 

Αλλάζουμε κανάλι: «Το θέμα μας παραπέμπει στη σκοτεινή μεριά του φεγγαριού» αναγγέλλει η παρουσιάστρια.
 

Γι' αυτή και μόνο τη φράση αξίζει να σπάσεις την τηλεόραση.
 

Η κυρία - δεν έχει σημασία ποια είναι - αναφέρεται σε ανθρώπους που τους κόβουν τα πόδια από κρυοπάγημα. Σε παιδιά που πέφτουν ξερά στο σχολείο επειδή είναι νηστικά.
Και η κυρία κάνει ποίηση!

Λεπτομέρειες; Στις λεπτομέρειες κρίνονται και τα συστήματα και οι υποστηριχτές τους.

 

Κόβουν τα πόδια αστέγων στην Ουκρανία γιατί έπαθαν κρυοπαγήματα. Και κανείς δε ρωτάει «γιατί έγιναν άστεγοι άνθρωποι σε μια χώρα που κανείς δεν ήταν χωρίς σπίτι;».
 

Οι τιβί δεν κάνουν ερωτήσεις. Δείχνουν τη βοήθεια του κράτους. Μα η επόμενη είδηση ζητάει επίσης την ερώτησή της: Πεθαίνουν, λέει, κάπου στην Τσεχία, από κακές συσκευές γκαζιού. Πού; Εκεί που υπήρχε ένα καταπληκτικό δίκτυο δωρεάν παροχής αερίου σε κάθε σπίτι. Ποιος τίναξε στον αέρα ένα σύστημα που λειτουργούσε για τον άνθρωπο; Σιγή στις τιβί.

Αυτοί που μοιράζουν τους εργάτες, κλαίνε, μετά, για το μοίρασμα. Και ψάχνουν λύση στον επανασχεδιασμό του κράτους. Οπως επανασχεδιάστηκε στις χώρες του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε, έτσι που να είναι αυτές οι χώρες πια χωματερές ανθρώπων.
Οι «δικοί μας» αναρωτιούνται ακόμα «τι φταίει;» Φταίει το κεφάλι το ξερό μας, είναι η φράση που αν και την είπε ο Βάρναλης στον καιρό του, κανένα άλλο στόμα δεν την είπε ακόμα.
Κι ας απλώνεται μαύρο το σκοτάδι γύρω μας, από τον Ατλαντικό ως το Βλαδιβοστόκ. Ποιος θα το 'λεγε 30 χρόνια πριν...
Σκοτάδι που θα γίνει πιο μαύρο όσο θα επιτρέπουμε στις αυταπάτες να υπάρχουν. Οπως το να κάνουμε υπομονή μέχρι η σημερινή Ευρωπαϊκή Ενωση των μονοπωλίων να γίνει παράδεισος, όπως προτείνει ο αρθρογράφος του Μπόμπολα.

***

Φταίει το κεφάλι το ξερό μας. Ναι, φταίει το σύστημα, αλλά φταίει και το κεφάλι το ξερό μας. Οπως αυτουνού που βγήκε χτες στα κανάλια να δείξει τα 2,81 ευρώ που πήρε σαν εκκαθαριστικό μισθού και περιμένει λύση απ' τα κανάλια! Αντί να τα κάνει γυαλιά - καρφιά κάθεται και κάνει δηλώσεις στα κανάλια! Φταίει, βέβαια, κι ο λογιστής. Που άρχισε να του εξηγεί πως δεν υπάρχει τίποτα παράξενο στα 2,81 ευρώ καθώς αυτά είναι το φυσικό αποτέλεσμα της τάδε κράτησης, της δείνα παρακράτησης, του νόμου τάδε για τη φορολογία και της αυτονόητης υποχρέωσης «να συνδράμωμεν τους πτωχούς». Να μια ακόμα διαφορά ανάμεσα στον λογιστή και στον κομμουνιστή.

Δε χρειάζονται πολλά για να βρεις τι φταίει. Οταν πληρώνεις διόδια πληρώνεις μια εταιρεία που δεν έχει βάλει δραχμή και της έχει παραχωρηθεί το ταμείο. Ακολουθείς το χρήμα και ξέρεις ποια πολιτική σε έχει καταδικάσει να πληρώνεις. Τότε είναι η ώρα να πετάξεις στα σκουπίδια όλα όσα σου λένε πως δε φταις εσύ, αλλά ο διπλανός σου. Τότε σταματάς το κλάμα «κοίτα τι έπαθα ο καημένος». Γιατί κανένας δεν είναι καημένος. Καθένας τελικά πρέπει να κουβαλήσει το σταυρό που το ξερό του το κεφάλι φόρτωσε στους άλλους. Οταν δεν εγκαταλείπεις τον δυνάστη σου κάποια στιγμή το πληρώνεις.

«Εφιαλτικά στοιχεία για την ανεργία, ένας στους δύο άνεργος», έλεγε με τρόμο μια άλλη κυρία στην τιβί. Η ίδια 364 μέρες το χρόνο ζητάει να παταχθούν όλοι αυτοί που αντιδρούν στην πολιτική του κεφαλαίου που παράγει και ανέργους.
Οπως με τους φτωχούς: Αυτοί που τους δημιουργούν βγαίνουν μετά και φιλάνθρωποι.
Εδώ και καιρό κουράζουν οι συνεχείς διαπιστώσεις.
Βήμα το βήμα πρέπει να μετράμε το δρόμο για την ανατροπή.
Εχουν φτάσει να το αναγνωρίζουν και αστοί δημοσιογράφοι, κι ας μην το πάνε το πράγμα μέχρι τέλος, βλέπουν πως αν δεν ανατραπεί το σκηνικό του τρόμου η μία τραγωδία θα διαδέχεται την άλλη.

Μπορούμε να σταματήσουμε το κακό. Με όλο και πιο έντονη προβολή του στόχου της ανατροπής. Με προετοιμασία για μάχες που πάνε μακριά. Με δίδαγμα κι από τους αστούς: Αυτοί ενωμένοι για το τσάκισμα των εργατών. Οι εργάτες ενωμένοι για το τσάκισμα των αστών. Οσοι ζητάνε και το σκύλο χορτάτο και την πίτα γιομάτη, είναι απλά αντίπαλοι.