Ακούω και διαβάζω από το πρωί φράσεις όπως "Επιτέλους, εφαρμόστηκε ο νόμος", "Αντε με τους αλήτες του ΠΑΜΕ", "μια πολύ καλή είδηση. Έσπασε η κατάληψη στη Χαλυβουργία" είπε ο Πορτοσάλτε και ένα σωρό άλλα παρόμοια. Και το να το ακούς από τον Πορτοσάλτε είναι λογικό. Παιδιά έχει να μεγαλώσει. Αλλά να το ακούς από χαμηλόμισθους εργαζόμενους ή ακόμα και ανέργους σε βγάζει από τα ρούχα σου. Από ανθρώπους που οι νόμοι τους έχουν καταργήσει τις συλλογικές συμβάσεις, που τους έχουν κόψει το μισθό, που τους παίρνουν τη δουλειά, που τους παίρνουν το σπίτι, που τους παίρνουν τη ζωή. Που οι νόμοι έχουν διαλύσει τα νοσοκομεία, τα σχολεία και τα πανεπιστήμια. Για όλα αυτά, επιτέλους, εφαρμόστηκε ο νόμος κύριοι.
Είναι ένα "Επιτέλους" που σημαίνει επιτέλους να υποταχθούν και αυτοί που δεν θέλουν να το κάνουν, και αυτοί που μας έχουν πρήξει να αντισταθούμε, να μην σκύψουμε το κεφάλι, να πάρουμε την εξουσία στα χέρια μας. Να πάει, επιτέλους, στο διάολο το ΠΑΜΕ που κάθε μέρα στο γραφείο, στο εργοστάσιο, στο γιαπί μας λέει να μη ζήσουμε σαν δούλοι, να μη δεχτούμε τις μειώσεις, την εκ περιτροπής εργασία, μας λέει να αγωνιστούμε. Επιτέλους, να πάνε σπίτι τους οι χαλυβουργοί που 9 μήνες αντέχουν και απεργούν, ενώ εμείς υπογράψαμε χωρίς να μιλήσουμε για τις μειώσεις, την εκ περιτροπής εργασία και ότι άλλο μας ζήτησε ο εργοδότης. Επιτέλους, δεν θα έχω κανένα εκνευριστικό στη δουλειά που θα λέει ότι δεν πρέπει να κοιτάμε μόνο την πάρτη μας. Που θα χρησιμοποιεί τη λέξη συνάδελφος και θα την εννοεί. Επιτέλους, θα μπορώ να είμαι όσο δουλοπρεπής θέλω χωρίς να υπάρχει κανένα αντι-παράδειγμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια, συχνά, αργούν να δημοσιευθούν γιατί πρέπει πρώτα να ελεγχθεί ότι δεν είναι υβριστικά ή διαφημιστικά (κανένας άλλος έλεγχος δεν γίνεται) και επειδή το blog δεν είναι η δουλειά μας, αλλά το "ψώνιο" μας, ελέγχονται μόνο μια φορά τη μέρα.