Ο ταξικός αγώνας φέρνει νίκες (τι θα γινόταν αν απεργούσαν και οι χαλυβουργοί στο Βόλο;)

Από το e-oikodomos.blogspot.com

 

Ένα κλίμα απαισιοδοξίας και ήττας για τους εργαζόμενους και τις διεκδικήσεις τους, καλλιεργούν τα ΜΜΕ μέσα από τα ψέματα και τις χυδαίες συκοφαντίες που εξαπολύουν για να χτυπήσουν τον ηρωικό αγώνα των χαλυβουργών του Ασπροπύργου. Από τα δελτία «ειδήσεων», τις «ενημερωτικές» και άλλες εκπομπές στην τηλεόραση και το ραδιόφωνο, από τις πένες «έγκριτων» δημοσιογράφων σε εφημερίδες και διαδίκτυο, οι πλουτοκράτες στέλνουν σαφές μήνυμα στον εργάτη:
 να «κάτσεις στ’ αυγά σου γιατί  οι καιροί είναι δύσκολοι και δεν σηκώνουν διεκδικήσεις». Τον  φορτώνουν με ενοχές επειδή ακόμα έχει ένα μεροκάματο -«έστω» πενιχρό- ενώ η ανεργία θερίζει. Τον απειλούν πως θα τον πετάξουν στο δρόμο και θα πεινάσει η οικογένειά του, αν αρχίσει να κάνει «πονηρές» σκέψεις για δικαιώματα και «δήθεν» κατακτήσεις…

Σ’ αυτήν την προσπάθεια έχουν στο πλευρό τους, πιστές ορντινάντζες, εργαζόμενους με εύκαμπτους σπονδύλους ή απεργοσπάστες, που όχι μόνο δεν συμμετέχουν στους αγώνες των συναδέλφων τους (που στο κάτω κάτω αφορούν και τους ίδιους), αλλά τους αποστρέφονται με μένος, σαν να μην είναι πια συνάδελφοι, σαν να έπαψαν να είναι ταξικά αδέλφια τους. Όμως θα σπεύσουν να ωφεληθούν, απ’ τους πρώτους, αν ο αγώνας των συναδέλφων τους φέρει νικηφόρα αποτελέσματα…

Και όμως, οι διεκδικήσεις των εργατών σήμερα, μέσα σε όλο αυτό το καλλιεργημένο κλίμα της απογοήτευσης και της μιζέριας, του φόβου και της χαμένης αξιοπρέπειας του εργάτη, μπορεί να γίνουν νικηφόρες! Όχι, δεν πρόκειται για σύνθημα που προσπαθεί να ανυψώσει το πεσμένο ηθικό αυτών που έχασαν την πίστη τους στη δύναμη και την αποτελεσματικότητα του αγώνα.  Αποδεικνύεται από τα αποτελέσματα μιας σειράς απεργιακών κινητοποιήσεων σε εργοστάσια και επιχειρήσεις που οι εργαζόμενοι κράτησαν τα κεκτημένα τους ή κατάφεραν να τα επαναφέρουν μετά την αφαίρεσή τους από την εργοδοσία.

Το πιο πρόσφατο παράδειγμα, οι εργαζόμενοι στοεργοστάσιο ανακύκλωσης της Βιομηχανικής Περιοχής Ηρακλείου. Όταν η εργοδοσία τους ανακοίνωσε πως προτίθεται να τους κόψει κατά 22% τα μεροκάματα, αυτοί αντέδρασαν, πίστεψαν στη δύναμή τους, ξεκίνησαν απεργία και, μετά από 118 μέρες στο πεζοδρόμιο, τα κατάφεραν να μην ισχύσει ποτέ η μείωση! Επέστρεψαν στη βάρδιά τους νικητές. Προϋποθέσεις της νίκης υπήρξαν η καθολική συμμετοχή των εργαζομένων στην απεργία, η πίστη στην αποτελεσματικότητα του αγώνα τους και η ταξική αλληλεγγύη που εκφράστηκε με πολλούς τρόπους από τους άλλους εργαζόμενους και την τοπική κοινωνία.

Οι συνειρμοί είναι αναπόφευκτοι και προκαλούν:

Ο βιομήχανος Μάνεσης, που διαρρέει «πτώση παραγγελιών», ζητάει και εξασφαλίζει την άδεια  της κυβέρνησης για την κατασκευή ιδιωτικού λιμανιού (!) απέναντι από την πύλη του εργοστασίου της «Ελληνικής Χαλυβουργίας» στον Ασπρόπυργο. Παράλληλα «δίνει τα ρέστα του» στο εργοστάσιο του Βόλου για να προλάβει τις δουλειές, με αποτέλεσμα την υπερεντατικοποίηση της παραγωγής και εξαιτίας της δυο σοβαρά εργατικά ατυχήματα μέχρι τώρα (αυτά τουλάχιστον βγήκαν στο φως).

Οι διαθέτοντες ευλύγιστο αυχένα εργάτες του Βόλου ωφελήθηκαν από την απεργία των συναδέλφων τους (του Ασπροπύργου) που οι ίδιοι απαρνήθηκαν θορυβώντας, αφού δεν υπέστησαν τελικά τις μειώσεις στους μισθούς τους (που ήταν και ο βασικός λόγος της απεργίας των συναδέλφων τους του Ασπροπύργου) λόγω συγκέντρωσης της παραγωγής στο εργοστάσιό τους. Αφού το αφεντικό τους είχε τόσο μεγάλη ανάγκη δηλαδή.

Οι αλύγιστοι απεργοί εργάτες του Ασπροπύργου, που δεν έσκυψαν στις προσταγές του Μάνεση, αντέχουν ακόμα σε έναν αγώνα ταξικό, όμορφο, ελπιδοφόρο, μα και σκληρό, επίπονο, με πληγές και απώλειες. Είναι ακόμα εκεί, απέναντι από την πύλη του εργοστασίου και τα ΜΑΤ, όρθιοι, διδάσκουν αξιοπρέπεια και ταξική περηφάνια.

Οι συνειρμοί γεννούν τα ερωτήματα:

Πως θα αντιδρούσε ο Μάνεσης αν έβλεπε κλειστές τις πύλες και των δυο εργοστασίων του;

Θα ήταν η στάση του τόσο προκλητικά ανένδοτη;

Θα κρατούσε κλειστά τα αυτιά του στις εκκλήσεις των εργατών για να βρεθεί λύση;

Θα απειλούσε εκ του ασφαλούς τους εργάτες με «λουκέτα»;

Θα μπορούσε να βασίζεται στη βοήθεια των κατασταλτικών μηχανισμών του κράτους αν δεν άνοιγε η κερκόπορτα (απεργοσπάστες) στο απεργιακό τείχος;

Θα μπορούσε με απλά,  λόγια της πιάτσας,  να το παίζει σήμερα τζάμπα μάγκας;

Ποιο θα ήταν σήμερα το αποτέλεσμα του τιτάνιου αγώνα των χαλυβουργών αν εργάτες σε Ασπρόπυργο και Βόλο γίνονταν μια γροθιά ενάντια στον εκμεταλλευτή του ιδρώτα τους;

Ποια θα ήταν άραγε η κατάσταση σήμερα, αν όλοι οι άνθρωποι του μεροκάματου, οι εργάτες, οι άνεργοι, οι φτωχοί, οι ταπεινοί και καταφρονεμένοι αυτού του μικρού κομματιού γης, καταλάβαιναν πόσο βάρος μπορούν να σηκώσουν τα μπράτσα τους;

Αν ανακαλύπταμε πόση δύναμη κρατάμε κρυμμένη βαθιά μέσα μας;

Αν η λάβα της οργής ξεπηδούσε από τα σπλάχνα μας και σάρωνε συθέμελα την αδικία;