Το τραγικό περιστατικό της μαζικής δολοφονίας μαθητών και δασκάλων στις Ηνωμένες Πολιτείες μου γέννησε κάποιες σκέψεις τις οποίες θέλω να δημοσιοποιήσω. Στο άκουσμα μιας τόσο σοκαριστικής είδηση, εφόσον είσαι άνθρωπος, η σκέψη σου πάει στο δράμα των οικογενειών. Μετά το πρώτο σοκ σκέφτηκα τι κοινωνία είναι αυτή που κάθε τόσο βρίσκεται κάποιος μανιακός που σκοτώνει παιδάκια σε σχολείο; Είναι θέμα ελλιπούς οργάνωσης των υπηρεσιών ψυχικής υγείας που δεν προλαβαίνουν τη δράση των μανιακών ή υπάρχουν βαθύτερα κοινωνικά αίτια που οπλίζουν το χέρι ενός ανθρώπου και τον οδηγούν στη μαζική εκτέλεση 6χρονων μαθητών; Και σε τελική ανάλυση πόσοι είναι αυτοί οι μανιακοί στις ΗΠΑ; Πολλοί συνδέουν αυτά τα φαινόμενα με την παράδοση οπλοκατοχής που υπάρχει στις Ηνωμένες Πολιτείες, ωστόσο κάθε φορά που το ακο΄θω μου έρχεται στο μυαλό η Κρήτη στην οποία επίσης υπάρχει παράδοση οπλοκατοχής αλλά δεν θυμάμαι να έχει πάει κανείς να πυροβολήσει μαθητές.
Πέρα, από το προφανές πρόβλημα της αμερικάνικης κοινωνίας, η οποία εκκολάπτει εγκληματίες, μου έκανε φοβερή εντύπωση η υποκρισία των ΜΜΕ και των πολιτικών. Η είδηση ήταν πρώτη σε όλα τα διεθνή πρακτορεία (και στα ελληνικά) και σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος της δύσης δάκρυσε για τα αθώα θύματα. Καλά έκαναν δεν τους κατηγορώ.
Απαιτώ, όμως, αύριο το πρωι να σταματήσουν να βομβαρδίζουν τα παιδιά στο Ιράκ, το Αφγανιστάν, τη Παλαιστίνη, τη Σομαλία, τη Δυτική Αφρική και όπου άλλου έχουν στείλει οι πολιτισμένοι δυτικοί τα εξελιγμένα όπλα τους για να καθυποτάξουν τους "απολίτιστους" Ασίας και Αφρικής.
Απαιτώ, από αύριο τα ελληνικά και τα διεθνή ΜΜΕ να έχουν πρώτη είδηση το θάνατο δεκάδων ή και εκατοντάδων παιδιών από τις βόμβες των ΝΑΤΟικών εγκληματιών.
Απαιτώ, όλοι οι "φιλάνθρωποι" που έκλαψαν για τα παιδάκια στην Αμερική να κλάψουν και να φωνάξουν και για τα παιδάκια απανταχού στον κόσμο.
Απαιτώ, κάτι μισάνθρωποι σαν τον αστό πολιτικό (κατά δήλωσή του) Άδωνη Γεωργιάδη, που κάνει ερωτήσεις στη βουλή πόσο στοιχίζει η διάσωση των μεταναστών από τα ναυάγια, να γίνουν οι ίδιοι πολιτικά ναυάγια και να τους στείλει ο λαός εκεί που τους αρμόζει.
Απαιτώ, να μην υπάρχει επιλεκτική συγκίνηση. Όσο φρικιαστικό είναι το έγκλημα στο αμερικάνικο σχολείο, είναι, και ακόμα περισσότερο, και στη Βαγδάτη και στην Καμπούλ και στο Βελιγράδι και στη Γάζα και παντού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια, συχνά, αργούν να δημοσιευθούν γιατί πρέπει πρώτα να ελεγχθεί ότι δεν είναι υβριστικά ή διαφημιστικά (κανένας άλλος έλεγχος δεν γίνεται) και επειδή το blog δεν είναι η δουλειά μας, αλλά το "ψώνιο" μας, ελέγχονται μόνο μια φορά τη μέρα.