Τις εξελίξεις στην Κύπρο και η σύγκρουση συμφερόντων που κρύβεται πίσω από αυτό δεν είμαστε σε θέση να το αποκωδικοποιήσουμε και να κάνουμε σχετική εκτίμηση, ωστόσο όλη αυτή η ιστορία των τελευταίων ημερών έδειξε πολλά και χρήσιμα πράγματα.
Έδειξε, με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο, ότι η Ε.Ε. δεν υφίσταται όπως θέλουν τόσα χρόνια να μας παρουσιάζουν ως έναν οργανισμό αλληλεγγύης που το ένα κράτος βοηθά το άλλο, ως ένα οργανισμό που λειτουργεί για την υπερασπιστή των συμφερόντων των κρατών-μελών του, ως ένα οργανισμό που στην περίπτωση της Κύπρου θα συνέβαλε στην επίλυση του μεγάλου εθνικού προβλήματος (κάποιοι μετά την ένταξη της Κύπρου έλεγαν ότι τα Κατεχόμενα πλέον δεν είναι Κυπριακά αλλά ευρωπαϊκά), ενώ μόλις την περασμένη εβδομάδα θέλησαν να μας πείσουν ότι η ελληνική ΑΟΖ (την οποία καμιά κυβέρνηση δεν τολμά να ανακηρύξει) είναι ευρωπαϊκή ΑΟΖ οπότε λύθηκαν όλα τα προβλήματα που την αφορούν. Είναι τόσο γελοίοι όσοι τα υποστηρίζουν αυτά που κλήθηκαν να υπερασπιστούν, γιατί αυτός είναι ο ρόλος τους, μια απόφαση της Ε.Ε. που ουσιαστικά διέλυε (αν και φοβάμαι ότι ζημιά έχει ήδη γίνει) την οικονομία της Κύπρου.Γιατί η κυπριακή οικονομία 2 πυλώνες είχε. Τουρισμό και τράπεζες. Και η ΕΕ της αλληλεγγύης μέσα σε ένα βράδυ διέλυσε τον έναν από τους 2 πυλώνες.
Πέρα, από το ξεβράκωμα της Ε.Ε., η οποία δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένας οργανισμός που λειτουργεί για τη διασφάλιση συγκεκριμένων οικονομικών συμφερόντων, η ιστορία της Κύπρου έδειξε ότι υπάρχει και η δυνατότητα του ΟΧΙ και μάλιστα με πολύ εμφατικό τρόπο. Αυτό που 3 χρόνια κυβερνήσεις, βουλευτές - μπουμπούκια και δημοσιοκάφροι έχουν ουσιαστικά παρουσιάσει ως πυρηνική απειλή στην Ελλάδα στην Κύπρο το έκαναν πράξη. Αυτό, φυσικά, δεν σημαίνει ότι η αυριανή μέρα για τον κυπριακό λαό δεν ελλοχεύει κινδύνους. Σίγουρα, το μέλλον προμηνύεται δυσοίωνο γιατί οι πολιτικές της Ε.Ε. με τον έναν ή τον άλλο τρόπο θα εφαρμοστούν. Δεν είναι ένα ΟΧΙ που σημαίνει μια αλλαγή πορείας. Είναι ένα σημαντικό ΟΧΙ που δεν αλλάζει την κατεύθυνση της χώρας.
Ένα άλλο συμπέρασμα που προκύπτει από την υπόθεση του κουρέματος των κυπριακών καταθέσεων είναι ότι η καπιταλιστική κρίση βαθαίνει και αρχίζει να χτυπά θεμελιώδεις αρχές του καπιταλισμού όπως η έννοια της ιδιοκτησίας, της τραπεζικής πίστης. Το οικοδόμημα τρέμει συθέμελα. Είτε θα το γκρεμίσουν μια και καλή οι λαοί και θα ξεμπερδεύουν με τη σαπίλα τους ή για μια ακόμη φορά θα θαφτούν εκατομμύρια ανθρώπων κάτω από τα συντρίμμια του.
Πέρα, από το ξεβράκωμα της Ε.Ε., η οποία δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένας οργανισμός που λειτουργεί για τη διασφάλιση συγκεκριμένων οικονομικών συμφερόντων, η ιστορία της Κύπρου έδειξε ότι υπάρχει και η δυνατότητα του ΟΧΙ και μάλιστα με πολύ εμφατικό τρόπο. Αυτό που 3 χρόνια κυβερνήσεις, βουλευτές - μπουμπούκια και δημοσιοκάφροι έχουν ουσιαστικά παρουσιάσει ως πυρηνική απειλή στην Ελλάδα στην Κύπρο το έκαναν πράξη. Αυτό, φυσικά, δεν σημαίνει ότι η αυριανή μέρα για τον κυπριακό λαό δεν ελλοχεύει κινδύνους. Σίγουρα, το μέλλον προμηνύεται δυσοίωνο γιατί οι πολιτικές της Ε.Ε. με τον έναν ή τον άλλο τρόπο θα εφαρμοστούν. Δεν είναι ένα ΟΧΙ που σημαίνει μια αλλαγή πορείας. Είναι ένα σημαντικό ΟΧΙ που δεν αλλάζει την κατεύθυνση της χώρας.
Ένα άλλο συμπέρασμα που προκύπτει από την υπόθεση του κουρέματος των κυπριακών καταθέσεων είναι ότι η καπιταλιστική κρίση βαθαίνει και αρχίζει να χτυπά θεμελιώδεις αρχές του καπιταλισμού όπως η έννοια της ιδιοκτησίας, της τραπεζικής πίστης. Το οικοδόμημα τρέμει συθέμελα. Είτε θα το γκρεμίσουν μια και καλή οι λαοί και θα ξεμπερδεύουν με τη σαπίλα τους ή για μια ακόμη φορά θα θαφτούν εκατομμύρια ανθρώπων κάτω από τα συντρίμμια του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια, συχνά, αργούν να δημοσιευθούν γιατί πρέπει πρώτα να ελεγχθεί ότι δεν είναι υβριστικά ή διαφημιστικά (κανένας άλλος έλεγχος δεν γίνεται) και επειδή το blog δεν είναι η δουλειά μας, αλλά το "ψώνιο" μας, ελέγχονται μόνο μια φορά τη μέρα.