Νεοναζί και νεοχαζοί

Αναδημοσιεύουμε από την αθλητική ιστοσελίδα www.gazzeta.gr ένα εξαιρετικό άρθρο του αθλητικογράφου Νίκου Παπαδογιάννη για την περίπτωση Κατίδη. Από τα καλύτερα κείμενα που γράφτηκαν για το θέμα.

Ο Νίκος Παπαδογιάννης πηγαίνει κόντρα στο όψιμο ρεύμα της συμπάθειας και χαρακτηρίζει "φτηνή" τη συγγνώμη του Γιώργου Κατίδη και επικίνδυνη την ανοχή.

Δεν ήταν για μένα έκπληξη η «αντιστροφή του κλίματος» στην κοινή γνώμη για την πολυσυζητημένη περίπτωση Κατίδη. Περισσότερο με ξάφνιασε η αρχική αυστηρότητα, εάν υποθέσουμε ότι υπήρξε ποτέ τέτοια. Η ανοχή στην ενοχή τείνει να γίνει εθνικό σπορ, με κοινό παρονομαστή την οικονομική κρίση που τσακίζει τη χώρα. Θα μου επιτρέψετε, υμείς οι ανεκτικοί, να αναλάβω τον ρόλο που μου αρέσει. Αυτόν του δικηγόρου του διαβόλου.

Ο ναζιστικός, ψευδο-ρωμαϊκός, ψευδο-αρχαιοελληνικός χαιρετισμός είναι, θα έπρεπε να είναι, «έγκλημα καθοσιώσεως». Στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης και σε πολλές του υπόλοιπου πλανήτη, η διάδοση και ενθάρρυνση συμβόλων, συνθημάτων και λαβάρων του ναζισμού αποτελεί ποινικό αδίκημα και διώκεται από τις αρχές, όπως και η αμφισβήτηση του Ολοκαυτώματος. Στη Γερμανία, στη Βρετανία, στο Βέλγιο, στη Τσεχία, στις ΗΠΑ, στην Πολωνία, στο Ισραήλ φυσικά, στη Λιθουανία, στην Αυστρία και σε πολλά άλλα κράτη η πράξη του Κατίδη θα τον οδηγούσε στο αυτόφωρο.

Η Ελλάδα, όπως συνηθίζει, έχασε μερικά τεύχη. Σύμφωνα με τη Βικιπαιδεία, την κατά βάση έγκυρη, «το μοναδικό νομοθέτημα για την καταπολέμηση των φυλετικών διακρίσεων στην Ελλάδα είναι ο ποινικού χαρακτήρα Νόμος 927/1979 (ΦΕΚ Α', 139) «Περί κολασμού πράξεων ή ενεργειών αποσκοπουσών εις φυλετικάς διακρίσεις». Ο Ν. 927/1979 περιέχει και περιορίζεται σε τρεις ουσιαστικές ποινικές διατάξεις όπου γίνεται προσπάθεια τυποποίησης και τιμωρίας φυλετικών διακρίσεων στην Ελλάδα. Το 2011 έγινε προσπάθεια ανανέωσης αυτής της νομοθεσίας από το Υπουργείο Δικαιοσύνης, το οποίο έθεσε σε δημόσια διαβούλευση σχέδιο νόμου υπό τον τίτλο «Καταπολέμηση ορισμένων μορφών και εκδηλώσεων ρατσισμού και ξενοφοβίας μέσω του Ποινικού Δικαίου». Στην αιτιολογική έκθεση που συνόδευσε το σχέδιο νόμου, αναφέρονταν, μεταξύ άλλων: "Ο ρατσισμός και η ξενοφοβία αντίκεινται ευθέως στις αρχές της ελευθερίας, της δημοκρατίας, του σεβασμού των δικαιωμάτων του ανθρώπου και των θεμελιωδών ελευθεριών, καθώς και του κράτους δικαίου, αρχές στις οποίες θεμελιώνεται η Ευρωπαϊκή Ένωση και είναι κοινές στα κράτη μέλη.", "Οι ρατσιστικές και ξενοφοβικές εκδηλώσεις συνιστούν απειλή για τις ομάδες και τα πρόσωπα, που γίνονται στόχος τους, γι’ αυτό απαιτείται η παροχή από το κράτος αυξημένου βαθμού προστασίας με τη λήψη ποικίλων μέτρων χρησιμοποιώντας, μεταξύ άλλων, και τα μέσα του ποινικού δικαίου, ώστε να επιβάλλονται αποτελεσματικές, αναλογικές και αποτρεπτικές κυρώσεις τόσο κατά των φυσικών προσώπων τα οποία διαπράττουν τέτοια εγκλήματα όσο και κατά των νομικών προσώπων που εμπλέκονται με οποιοδήποτε τρόπο σε αυτά", "Στο άρθρο 4 προβλέπεται ειδικότερα η ποινικοποίηση των ξενόφοβων και ρατσιστικών συμπεριφορών που εκδηλώνονται με αφορμή τον εγκωμιασμό ή την άρνηση ή την εκμηδένιση της σημασίας των εγκλημάτων γενοκτονίας, των εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας και των εγκλημάτων πολέμου, όπως αυτά ορίζονται στα άρθρα 6, 7 και 8 του Καταστατικού του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου".»

Το διαβάσατε ή σας έπεσε δύσπεπτο και το εγκαταλείψατε μετά τη δεύτερη αράδα; Ξέρω, ξέρω. «Εδώ ο κόσμος καίγεται, ο Κατίδης μας μάρανε». Και οι νόμοι.

Αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα. Επειδή «ο κόσμος καίγεται», η αλαλιασμένη κοινωνία μας κατέβασε τους διακόπτες και άφησε τους ανέμους να δραπετεύσουν ανεξέλεγκτοι από τον ασκό του Αιόλου.

Εδώ ο κόσμος καίγεται,  το κατηχητικό της Χρυσής Αυγής μας μάρανε;

Εδώ ο κόσμος καίγεται, οι επίορκοι αστυνομικοί μας μάραναν;

Εδώ ο κόσμος καίγεται, οι χαραμοφάηδες δημόσιοι υπάλληλοι μας μάραναν;

Εδώ ο κόσμος καίγεται, η κατάλυση των ηθικών αξιών μας μάρανε;

Εδώ ο κόσμος καίγεται, η ισοπέδωση των δικαίων με τους αδίκους μας μάρανε;

Εδώ ο κόσμος καίγεται, ο αναλφαβητισμός μας μάρανε;

Εδώ ο κόσμος καίγεται, η ξενοφοβία μας μάρανε;

Εδώ ο κόσμος καίγεται, η λαθρομετανάστευση μας μάρανε;

Εδώ ο κόσμος καίγεται, η τρομοκρατία μας μάρανε;

Εδώ ο κόσμος καίγεται, η διάλυση της Παιδείας μας μάρανε;

Εδώ ο κόσμος καίγεται, τα φακελάκια μας μάραναν;

Εδώ ο κόσμος καίγεται, η σπατάλη μας μάρανε;

Εδώ ο κόσμος καίγεται, το πράσινο μας μάρανε;

Εδώ ο κόσμος καίγεται, η αόμματη δικαιοσύνη μας μάρανε;

Εδώ ο κόσμος καίγεται, το «τίμιο ξύλο» μας μάρανε;

Εδώ ο κόσμος καίγεται, το άγιο ρουσφέτι μας μάρανε;

Εδώ ο κόσμος καίγεται, η διαφθορά στο δημόσιο βίο μας μάρανε;

Εδώ ο κόσμος καίγεται, η ασυδοσία των συνδικάτων μας μάρανε;

Εδώ ο κόσμος καίγεται, η ασυλία του Κασιδιάρη μας μάρανε;

Εδώ ο κόσμος καίγεται, ο αμοραλισμός μας μάρανε;

Εδώ ο κόσμος καίγεται, το περιβάλλον μας μάρανε;

Εδώ ο κόσμος καίγεται, τα τροχαία δυστυχήματα μας μάραναν;

Εδώ ο κόσμος καίγεται, το κάπνισμα μας μάρανε;

Εδώ ο κόσμος καίγεται, τα στημένα παιχνίδια μας μάραναν;

Εδώ ο κόσμος καίγεται, ο Κατίδης μας μάρανε;

Αλλά ο κόσμος καίγεται επειδή τίποτε από τα παραπάνω δεν μας μάρανε. Δεν μαραινόμαστε με τίποτε εμείς. Αίφνης, όλα επιτρέπονται επειδή «οι πολιτικοί είναι κλέφτες», «η Μέρκελ μας αλλάζει τα φώτα», «το ληστρικό Μνημόνιο υποσκάπτει τα θεμέλια της χώρας», «ο κοσμάκης πεινάει».

Οι παραπάνω ισχυρισμοί ισχύουν μέχρι κεραίας, αλλά δεν έπεσαν τυχαία στα κεφάλια μας οι επτά πληγές του Φαραώ ούτε επελέγη η Ελλάδα με κλήρωση ως αθώος άμαχος πληθυσμός της Ευρώπης. Τους κλέφτες πολιτικούς, άλλωστε, εμείς τους ψηφίσαμε, μολονότι γνωρίζαμε πολύ καλά ότι είναι κλέφτες. Τώρα, παριστάνουμε ότι πέφτουμε από τα σύννεφα και στρεφόμαστε μαζικά σε σχηματισμούς που στεγάζουν κακοποιούς και τραμπούκους. Βάλαμε και τους νεοναζί στη Βουλή. Αυτοί μας μάραναν;

Ο Κατίδης δεν είναι νεοναζί, αλλά ένας αστοιχείωτος «κάγκουρας» ανήμπορος να ξεχωρίσει το δεξί από το αριστερό του, το σωστό από το λάθος, το σοβαρό από το αστείο, το ακίνδυνο από το επικίνδυνο. Όπως τόσοι και τόσοι αγράμματοι νεοέλληνες που δεν έχουν ανοίξει βιβλίο στη ζωή τους και αντλούν τη «γνώση» από τα μεσημεριανάδικα των ιδιωτικών καναλιών και από την Εσπρέσσο. Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν νεοναζί, αλλά νεοχαζοί.

«Εδώ ο κόσμος καίγεται, τα βιβλία μας μάραναν;» Εμ, αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα: η παντελής έλλειψη παιδείας, όπως εμφανίζεται σε κάθε έκφραση της καθημερινής μας ζωής, από τον τρόπο που ψηφίζουμε ως τον τρόπο που οδηγούμε, από τα διαλυμένα μας σχολεία μέχρι τις εφημερίδες που δεν διαβάζουμε και την κουλτούρα των σκυλάδικων.

Συνάδελφος στο γραφείο μιλούσε χθες για κάποιον φίλο του, που «από αντίδραση θα ψηφίσει Χρυσή Αυγή ή Κουκουέ». Ο φάντης με το ρετσινόλαδο στο ίδιο βαρέλι. Η Ελλάδα του 2013 ανακάλυψε ακόμα και τη «θεωρία των δύο άκρων», ένα καινούριο παγκόσμιο ρεκόρ άγνοιας και ασχετοσύνης. «Εδώ ο κόσμος καίγεται, ο φάντης και το ρετσινόλαδο μας μάραναν;»

Ο Γιώργος Κατίδης θα πρέπει να τιμωρηθεί αυστηρά για την ολοφάνερα προμελετημένη κίνησή του, προς γνώση, συμμόρφωση και παραδειγματισμό. Για να καθίσει να σκεφτεί το λάθος του και να καθίσουν μαζί του οι επίδοξοι μιμητές. Η «συγγνώμη» του είναι πολύ φτηνή και εύκολη. Τη μεταμέλεια θα πρέπει να τη δείξει σε βάθος χρόνου και όχι την επόμενη μέρα του ατοπήματος. Εάν συγχωρηθεί, θα το ξανακάνει. Θα το κάνουν δίπλα του και άλλοι, βέβαιοι ότι θα καθαρίσουν με μία ψωρο-συγγνώμη.  Η ατιμωρησία είναι ο χειρότερος σύμβουλος, ειδικά για τον αποθρασυμένο νεοέλληνα.

«Μα, δεν ήξερα τι σημαίνει αυτή η χειρονομία», είπε μέσες άκρες ο Κατίδης όταν στριμώχτηκε. ""Παιδί", λέει, είκοσι χρονών. Η άγνοια δεν αποτελεί άλλοθι ούτε μπορεί να του δώσει συγχωροχάρτι.  «Συγχωρήστε με κύριε δικαστά, δεν ήξερα ότι απαγορεύεται ο φόνος, μετάνιωσα, αφήστε με τώρα ελεύθερο, εξάλλου φταίει η άδικη κοινωνία και ο κόσμος που καίγεται».

Ε, όχι δα. Θα πληρώσει τα γραμμάτιά του όπως (θα έπρεπε να) πληρώνουν όσοι παραβίασαν νόμους ή κανονισμούς και θα επικαλεστεί τον ύστερο έντιμο βίο όταν φτάσει το πλήρωμα του χρόνου. Όπως οι κρατούμενοι στις φυλακές.

Αλλωστε, δεν πρόκειται να «του κόψουμε τη μπάλα» όπως σε δραματικούς τόνους ισχυρίζονται οι όψιμοι («εδώ ο κόσμος καίγεται…») υποστηρικτές. Ούτε υπάρχει συνταγματικά τέτοια δυνατότητα. Ο Κατίδης θα συνεχίσει την καριέρα του με τη φανέλα κάποιας γενναιόψυχης ομάδας που ανέχεται χρυσαυγίτικες συμπεριφορές, όπως κακή ώρα ο Ηρακλής Ψαχνών που λέγαμε την προηγούμενη εβδομάδα. Δεν είναι δα λίγοι οι ρατσιστές της ντουλάπας.

Μπορεί επίσης να φύγει για το εξωτερικό ο ταλαντούχος ποδοσφαιριστής, ώστε να ζήσει στο πετσί του την αυστηρότητα απέναντι στους ζηλωτές του νεοφασισμού. Υπάρχουν και χώρες –κυρίως στην Ανατολική Ευρώπη- που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο αγκαλιάζουν τους μισαλλόδοξους και τους γερμανοτσολιάδες. Ο Κατίδης είναι είτε συνένοχος είτε βλαξ. Ας διαλέξει το καπέλο που του ταιριάζει καλύτερα.

Η «εξοντωτική», για ορισμένους, ποινή με την οποία θάφτηκε από την ΕΠΟ ο Κατίδης είναι ο ισόβιος αποκλεισμός από τις Εθνικές ομάδες. Αλλοι στη θέση του θα παρακαλούσαν για τέτοια τιμωρία. Είναι, νομίζω, σωστή, όπως ήταν σωστός ο αποκλεισμός της Βούλας Παπαχρήστου από τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Θυμηθείτε τις άναρθρες κραυγές των καθολικώς διαμαρτυρομένων. «Εδώ ο κόσμος καίγεται, η Παπαχρήστου μας μάρανε;» Ακλόνητο το επιχείρημα.

Δυστυχώς, αγαπητοί, το εθνόσημο δεν μπορεί να συμβαδίσει με τους ναζιστικούς χαιρετισμούς και τα ρατσιστικά χωρατά. Υποτίθεται ότι όσοι φοράνε τα εθνικά χρώματα στους αθλητικούς χώρους καλούνται να εκπροσωπήσουν και να διαφημίσουν την πατρίδα τους, όχι να τη δυσφημίσουν.

Ισόβια καραντίνα επιβάλλεται σε κρούσματα ντόπινγκ, αλλά το παράπτωμα του Κατίδη είναι πιο σοβαρό από το ντοπάρισμα. Το ντοπάρισμα ισοδυναμεί με το τατουάζ που στολίζει το κορμί του: "Get rich or die trying". Ο ναζισμός δεν λέει "die", λέει "kill". 

Ο αποκλεισμός εφ’όρου ζωής είναι μία δίκαιη τιμωρία και ταυτόχρονα ένα ηχηρό «στοπ» στους μαυροντυμένους φαιοχίτωνες που σκοπεύουν να καπηλευτούν την ελληνική ταυτότητα. Με πρώτη την «ευαίσθητη» ΕΠΟ, παριστάνουμε ότι δεν βλέπουμε τις εικόνες ντροπής στους αγώνες της Εθνικής ποδοσφαίρου, βαπτίζοντάς τις «μεμονωμένα περιστατικά», όπως το ξύλο στους Αλβανούς τις χαλεπές βραδιές του 2004.

Το τελευταίο που χρειαζόμαστε είναι ένας ναζιστικός γαλανόλευκος πανηγυρισμός μέσα στον αγωνιστικό χώρο.