Η σημερινή απεργιακή κινητοποίηση μπορεί να χαρακτηρισθεί ως προθέρμανση για την επόμενη πανελλαδική πανεργατική απεργία της 19ης Οκτωβρίου η οποία αναμένεται και πρέπει να είναι η πιο επιτυχημένη της τελευταίας 35ετίας. Ήταν, σίγουρα, η μεγαλύτερη κινητοποίηση των τελευταίων ετών σε απεργία του δημοσίου και των πρωην ΔΕΚΟ. Και οι 3 διαδηλώσεις (ΠΑΜΕ, ΑΔΕΔΥ, Εκπαιδευτικών) ήταν ογκώδεις σε βαθμό που συγκρίνονταν, ίσως ξεπερνούσαν κιόλας, αρκετές από τις πρόσφατες πανεργατικές. Φαίνεται, ότι η βαρβαρότητα των μέτρων άρχισε, επιτέλους, να αφυπνίζει συνειδήσεις εργαζόμενων, οι οποίοι βλέπουν ξεκάθαρα ότι η μόνη λύση για να αποκρουσθεί η επίθεση που δέχονται είναι η οργανωμένη πάλη.
Βέβαια, αυτή η απεργία έδωσε και άλλα μηνύματα σχετικα με το ποιές δυνάμεις μπορούν να εμπιστευθούν οι εργαζόμενοι και ποιές όχι. Χαρακτηριστικό, παράδειγμα, η ηγεσία της Ομοσπονδίας εργαζομένων στον ΟΤΕ (ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ) η οποία μετά την υπογραφή της επαίσχυντης ΣΣΕ που προβλέπει μειώσεις μισθών 11%, ενόψει της σημερινής απεργίας πήρε απόφαση τρίωρης στάσης λειτουργώντας ουσιαστικά απεργσπαστικά αφού ένας μεγάλος αριθμός εργαζομένων που δουλεύουν στο ΟΤΕ και στις θυγατρικές του δεν απήργησε ενώ ήθελε. Μάλιστα, επέτρεψαν στην εργοδοσία να τρομοκρατεί και να απειλεί όσους εργαζόμενους καλούσαν τους συναδέλφους τους σε απεργία, λέγοντάς τους ότι η προκύρηξη από πλευράς ΓΣΕΕ κάλυπτε πλήρως το σύνολο των εργαζόμενων του οργανισμού. Είναι άλλη μια απόδειξη ότι η ηγεσίες των συνδικαλιστικών οργανώσεων λειτουργούν ως υπονομευτές του αγώνα των εργαζόμενων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια, συχνά, αργούν να δημοσιευθούν γιατί πρέπει πρώτα να ελεγχθεί ότι δεν είναι υβριστικά ή διαφημιστικά (κανένας άλλος έλεγχος δεν γίνεται) και επειδή το blog δεν είναι η δουλειά μας, αλλά το "ψώνιο" μας, ελέγχονται μόνο μια φορά τη μέρα.