Για το έγκλημα στη Ν. Αφρική

Το περιστατικό της δολοφονίας 30 απεργών εργατών στη Ν. Αφρική από την αστυνομία (για το οποίο δεν κατέστη δυνατό να κάνουμε αναφορά τη μέρα που έγινε) αποδεικνύει για μια ακόμη φορά, με τρόπο όμως ιδιαίτερα αποτρόπαιο, ότι η αστική δημοκρατία είναι καλή για τους πλούσιους, που είπε και ο Κουστουρίτσα την Κυριακή στο Βήμα. Είναι η δημοκρατία που προστατεύει τα δικαιώματα των πολιτών εφόσων αυτοί δεν διεκδικούν τίποτα περισσότερο από όσα έχουν αποφασίσει, ανάλογα με την ιστορική συγκυριά, να τους παραχωρήσουν αυτοί που ελέγχουν την αστική δημοκρατία. Δηλαδή, οι αστοί. 

Το αίμα των απεργών της Νοτίου Αφρικής προστέθηκε στο αίμα των χιλιάδων νεκρών απεργών που έχουν γράψει την ιστορία του εργατικού κινήματος μέχρι σήμερα. Των εργατών που δεν αποδέχτηκαν να μείνουν στα ψίχουλα που είχε κρατήσει για αυτούς η οικονομική ελίτ και διεκδίκησαν δουλειά για μια ζωή με αξιοπρέπεια και ποιότητα ζωής. 

Το έγκλημα φανερώνει, επίσης, ότι ακόμα και σε μια χώρα όπως η Νότιος Αφρική που τα τελευταία χρόνια, μετά την κατάργηση τους καθεστώτος του Απαρτχάιντ, κυβερνάται από συνασπισμό αριστερών κομμάτων, τα οποία κλήθηκαν να διαχειριστούν ένα θεσμικό πλαίσιο που τους επέτρεπε ελάχιστες μεταβολές στη διαμόρφωση της οικονομίας και της αγοράς (η Ναόμι Κλάιν στο Δόγμα του ΣΟΚ έχει εκτενή αναφορά στην επιβολή του Δόγματος στη Ν. Αφρική και πως δέθηκαν τα χέρια των κυβερνήσεων στη μετά - απαρτχάιντ εποχή), κουμάντο κάνει η οικονομική ελίτ η οποία κατέχει τα μέσα παραγωγής. Φαίνεται, δηλαδή, ξεκάθαρα ότι η ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής καθορίζει και τη δημοκρατικότητα και το πόσο φιλολαϊκό είναι ένα καθεστώς. Για αυτό το λόγο και στη χώρα μας στις εφιαλτικές, για τους εργαζόμενους, συνθήκες που διαμορφώνονται θα πρέπει να τεθεί ξεκάθαρα το θέμα της ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής, αν θέλουμε να ζήσουμε σαν άνθρωποι.