Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση : Χρειάζεται να υπάρχει ;

http://faros.wordpress.com

Υποθετικά, σκεφτόμενοι, ας παραδεχτούμε ότι ζούμε σε ένα κράτος, σε μια κοινωνία, που η κυβέρνηση που έχουμε εκλέξει (ή οι αντιπρόσωποι του λαού μας στα όργανα εξουσίας) έχει ψηφίσει Νόμους και Διατάξεις, ώστε :

1. Ο ημερήσιος χρόνος εργασίας των εργατοϋπαλλήλων να είναι σταθερός  7ωρο και η εργάσιμη βδομάδα να είναιι 5ήμερο.

2. Για τους εργατοϋπάλληλους ηλικίας 16-18 χρόνων, καθώς και για όσους δουλεύουν σε ενθυγιεινές εργασίες να είναι ακόμη πιο μειωμένη η εργάσιμη βδομάδα, ειδικά δε για τους εργάτες ηλικίας 15-16 χρόνων η εργάσιμη βδομάδα να είναι 24 ωρών

3. Να κατοχυρωθεί μειωμένη διάρκεια του εργάσιμου χρόνου για τους δασκάλους, τους γιατρούς και άλλες ειδικότητες παροχής ευαίσθητων υπηρεσιών. Όσοι δουλεύουν νυχτερινή βάρδια, αυτή να είναι μειωμένη κατά μία ακόμα ώρα

4. Να είναι εξασφαλισμένη για όλους τους εργαζόμενους η ετήσια άδεια με αποδοχές, καθώς και μέρες εβδομαδιαίας ανάπαυσης

5. Να εξασφαλίζεται η αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου των εργατών και των υπαλλήλων. Προς αυτή την κατεύθυνση να δημιουργηθούν οι ανάλογες προϋποθέσεις, όπως αναπαυτήρια, δίκτυο πολιτισιτικών, ενημερωτικών και υγειονομικών ιδρυμάτων

6. Η Κοινωνική Ασφάλιση, να καλύπτει όλους τους εργαζόμενους, να είναι δωρεάν, οι εισφορές για αυτήν να είναι από τις επιχειρήσεις και τα ιδρύματα, καθώς και από τον κρατικό προϋπολογισμό

7. Να καθιερωθούν συντάξεις για γηρατειά, για αναπηρία και λόγω απώλειας του προστάτη της οικογένειας. Το όριο ηλικίας για συνταξιοδότηση, λόγω γηρατειών, για τους άνδρες να είναι τα 60 χρόνια, για τις γυναίκες τα 55 χρόνια. Οι εργάτες και υπάλληλοι που απασχολούνταν σε βαριές και ανθυγιεινές εργασίες να παίρνουν σύνταξη στα 50 χρόνια ηλικίας οι άνδρες και στα 45 οι γυναίκες.

8. Να καθιερωθούν συμπληρωματικά ευεργετήματα, τόσο ως προς την ηλικία όσο και ως προς τα χρόνια υπηρεσίας, που να παρέχονταν κατά τη συνταξιοδότηση των γυναικών που γέννησαν από 5 παιδιά και πάνω.

9. Η εύρεση εργασίας για όλους, να αποτελεί υποχρέωση του κράτους σε κάθε περίπτωση.

10. Πλήρη και δωρεάν ιατρική περίθαλψη, παιδεία, παροχής φθηνών υπηρεσιών από το κράτος (π.χ. συγκοινωνίες), εξασφάλιση άνετης κατοικίας, πρόσβαση σε πνευματικές και πολιτιστικές αξίες, να αποτελούν δικαίωμα για όλους τους εργατοϋπάλληλους και υποχρέωση του κράτους να τα παράσχει.

11. Οι ίδιοι οι εργατοϋπάλληλοι, μέσα από Συλλογικότητες που οι ίδιοι σχηματίζουν, να μπορούν αν το επιτρέπουν οι συνθήκες, να βελτιώνουν ακόμα πιο πολύ τις παροχές και τις συνθήκες εργασίας τους, ώστε να ικανοποιούνται οι συνεχώς διευρυνόμενες ανάγκες τους.

Στην παραπάνω λοιπόν υποθετική περίπτωση, αλήθεια, ας μου πει κάποιος, αν θα πρέπει ή όχι να υπάρχει Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση !

Αλήθεια, σε τι ακριβώς θα χρειαζόταν, ποια θα ήταν η σκοπιμότητα ύπαρξής της, όπως π.χ. συμβαίνει να είναι άκρως απαραίτητη στη χώρα μας (και όχι φυσικά μόνον) με τις σημερινές συνθήκες ;

υ.γ.: Κι ας μην βιαστεί κάποιος αναγνώστης μου, να μου πει ότι αυτά είναι … ρομαντικά όνειρα. Υπάρχει Ιστορικό προηγούμενο για τα παραπάνω. Έτσι ακριβώς ήταν τα πράγματα, στην Σοβιετική Ένωση, για πάρα πολλά πολλά πολλά χρόνια !