Η επαρχία σήμερα δίδαξε ταξική πάλη και αλληλεγγύη

Η σημερινή απεργιακή κινητοποίηση ήταν μια μεγάλη κινητοποίηση. Στην Αθήνα οι διαδηλωτές ξεπέρασαν τις 100.000 αριθμός σημαντικός άλλα όχι αντίστοιχος των συνθηκών. Σίγουρα, το 1.500.00 ανέργων και η εργοδοτική τρομοκρατία απέτρεψε πολλούς εργαζόμενους, που ήθελαν, να πάρουν την απόφαση να απεργήσουν. 

Πέρα, από την καλή συμμετοχή υπήρχαν καποια ποιοτικά στοιχεία που δείχνουν μια αναβάθμιση της συνείδησης των εργαζόμενων. Πρώτο, ήταν η απεργία των ναυτεργατών οι οποίοι αψηφώντας την επιστράτευση της κυβέρνησης δεν επέτρεψαν σε κανένα πλοίο να φύγει από τα λιμάνια. Η στάση τους έδειξε και το δρόμο στους επιστρατευμένους του Μετρό και του ΗΣΑΠ οι οποίοι δεν έκαναν το βήμα.

Σήμερα, όμως, τα πιο χαρμόσυνα μηνύματα δεν ήρθαν από τα μεγάλα αστικά κέντρα αλλά από την επαρχία, όπου έγινε πράξη η δράση του κοινωνικού μετώπου που απαιτείται για την ανατροπή τη βαρβαρότητας. Μια κοινωνική συμμαχία εργαζομένων - αγροτών - αυτοαπασχολούμενων - φοιτητών οι οποίοι συναντήθηκαν στα μπλόκα των φτωχών αγροτών διαδηλώνοντας για τα κοινά προβλήματα αλλά και με αλληλεγγύη ο ένας για τα προβλήματα του άλλου. Σήμερα, έπεσε η πρώτη γερή γροθιά στη σαπίλα του κοινωνικού αυτοματισμού που τόσο πολύ αξιοποιεί το σύστημα εδώ και χρόνια. Σήμερα, στο μπλόκο της Νίκαιας (από εκεί είναι και το βίντεο) η αστυνομία δεν τόλμησε να κάνει αυτό που κάνει εδώ και 2 εβδομάδες όταν βρίσκει μπροστά της μόνο τους αγρότες. Σήμερα, η κοινωνική συμμαχία δεν της άφησε περιθώρια. Οι κινήσεις αυτές δείχνουν και τον δρόμο στον οποίο πρέπει να βαδίσουμε. Στο δρόμο της αλληλεγγύης και των κοινωνικών αγώνων. 

Βέβαια, μέσα σε όλα είχαμε και την τραμπούκικη - φασιστική ενέργεια κάποιων, που ποτέ δεν θα μάθουμε, να χτυπήσουν έναν διαδηλωτή στην Αθήνα γιατί κρατούσε την Ελληνική σημαία. Τους φασίστες και τους τραμπούκους έχει υποχρέωση το κίνημα να τους αποβάλει απο την κοινωνία.