Απολυμένοι στο εδώλιο!

Αναδημοσιεύουμε από την "Ελευθεροτυπία" μια είδηση που αποδεικνύει ότι η επίθεση εναντίον όχι μόνο των εργαζομένων αλλά και των απολυμένων γίνεται με τη συμμετοχή της αδέκαστης δικαιοσύνης.

Χωρίς μόνιμη και σταθερή δουλειά αλλά και χωρίς νόμιμη αποζημίωση κινδυνεύουν να βρεθούν, εν μέσω γενικευμένης ύφεσης και οικονομικής κρίσης, όλοι οι μακροχρόνια άνεργοι στην χώρα μας. Ελληνικά δικαστήρια επιχειρούν να «τιμωρήσουν» με στέρηση αποζημίωσης όσους είχαν την ατυχία να πεταχτούν στο δρόμο (πολλοί σε μεγάλη ηλικία) και αδυνατούν να βρουν για μεγάλο διάστημα άλλη απασχόληση, συντηρούμενοι από τα επιδόματα του ΟΑΕΔ ή από ειδικά προγράμματα ανέργων!

«Ποιος είναι λοιπόν πατριώτης; Αυτοί ή εμείς;»

Aπό το σημερινό "Ημεροδρόμο"

Στις 29 Οκτώβρη του 1944,

την ώρα που οι απόντες και οι άκαπνοι από τον αγώνα ενάντια στον κατακτητή, όπως ο Γεώργιος Παπανδρέου, επιστρέφουν στην Ελλάδα συνοδεύοντας τον Σκόμπυ,

ο Αρης Βελουχιώτης, μιλώντας στην απελευθερωμένη Λαμία εκ μέρους του Γενικού Στρατηγείου του ΕΛΑΣ,

παρουσιάζει την πολιτική του ΚΚΕ και του ΕΑΜ.

Ανάμεσα στα άλλα, λέει:

***

«(...) Μας κατηγορούν ότι είμαστε όλοι κομμουνιστές και ισχυρίζονται ότι το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ είναι σκεπασμένες κομμουνιστικές οργανώσεις. Μα αυτή η κατηγορία μπορεί ν' αποτελέσει ντροπή ή έπαινο; Το Κομμουνιστικό Κόμμα δε βαδίζει τώρα για τον κομμουνισμό. Το ΚΚΕ έχει βέβαια στο Πρόγραμμά του σαν τελική του επιδίωξη τον κομμουνισμό. Μα όχι για τώρα. Τον κομμουνισμό θα τον επιβάλλετε σεις, ο λαός κι όχι το ΚΚΕ (...)

Έφθασε η ώρα για τα δικά μας ΟΧΙ

28η Οκτωβρίου, σήμερα, και οι Έλληνες βγήκαν μαζικά στις παρελάσεις για να τιμήσουν τον ηρωισμό των προγόνων μας ενάντια στο φασισμό του Μουσολίνι και του Χίτλερ. Ανήκοντας στη γενιά των 30-άρηδων, σήμερα, σκέφτηκα ότι ως γενιά τα ιστορικά χρόνια τα έχουμε μπροστά μας. Έχουμε μπροστά μας τις εποχές που θα κληθούμε να πούμε τα δικά μας ΟΧΙ. Πρέπει να αντιληφθούμε, όσο το δυνατόν πιο γρήγορα, ότι είναι αναγκαίο, περισσότερο από κάθε άλλη στιγμή της ζωής μας, να υψώσουμε εμπόδια σε όλα όσα γίνονται και υποθηκεύουν το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας.

Την ιστορική ευθύνη που μας αναλογεί καλούμαστε να την αναλάβουμε άμεσα. Αν το κάνουμε θα αποτελέσουμε τους άξιους συνεχιστές της γενιάς που σήμερα τιμουμε. Αν δεν το κάνουμε θα κλωροδοτήσουμε αυτή την υποχρεώση στις επόμενες γενιές για τις οποίες, όμως, το βάρος ίσως να έχει καταστεί δυσβάσταχτο.

Άνοιξε ο ασκός του Αιόλου

Αυτό που περιμέναμε, για το οποίο έχετε διαβάσει πολλές αναρτησεις από το blog μας είναι γεγονός. Η πρώτη επιχειρησιακή σύμβαση με όρους χειρότερους από την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας υπεγράφη. Μια κατάπτυστη σύμβαση, με μεικτό μισθό μόλις 640 ευρώ. Η σύμβαση αυτή αφορά στους εργαζόμενους της ιδιωτικής εταιρείας σεκιούριτι «G4S SECURE SOLUTIONS SA» για την υπογραφή της οποίας έβαλε πλάτη ο εργοδοτικός συνδικαλισμός. Σύμφωνα με την αισχρή αυτή συμφωνία, εργοδοσία και εργοδοτικοί συνδικαλιστές ευθέως επικαλούνται το Μνημόνιο και ειδικότερα «την εφαρμογή της διατάξεως της παραγράφου 7 του άρθρου 2 του Ν.3845/2010» όπου ορίζεται ότι «οι όροι των Ομοιοεπαγγελματικών και Επιχειρησιακών Συμβάσεων Εργασίας μπορούν να αποκλίνουν έναντι των αντίστοιχων όρων Κλαδικών Συμβάσεων Εργασίας καθώς και των Εθνικών Γενικών Συλλογικών Συμβάσεων».

MAT μόνο για τους απεργούς.

Το συνδικαλιστικό όργανο των καλοθοσφαιριστών, ο ΠΣΑΚ, έχει εξαγγείλει απεργία των μελών με αιτήματα που και ο πλέον νοσηρά αντιμαχόμενος των απεργιών δεν μπορεί παρά να θεωρήσει δίκαια και αναγκαίο να ικανοποιηθούν. Αυτά είναι

1) Ασφαλιστική κάλυψη των μελών μας.

2) Πλήρη ιατροφαρμακευτική κάλυψη των παικτών.

3) Επαναλειτουργία του ταμείου αλληλοβοηθείας.

4) Δικαίωμα εργασίας σε περίπτωση που παραμένουμε απλήρωτοι από τις ομάδες που εργαζόμαστε.

5) Άμεσες αποφάσεις από τις Επιτροπές Επίλυσης Οικονομικών Διαφορών.

6) Κατάρτιση της συλλογικής σύμβασης εργασίας που καταγγέλθηκε από το 2008.

Μιντιακό κατεστημένο

Από το σημερινό "Ημεροδρόμο"

Χτες και προχτές οι εργαζόμενοι του υπουργείου Πολιτισμού συνέχισαν τις κινητοποιήσεις τους. Αυτή τη φορά η διαμαρτυρία τους έγινε έξω από το υπουργείο.

Είδατε, μήπως, έστω και ένα πλάνο; Ακούσατε έστω και μια λέξη; Πετύχατε να παίζει έστω και ένα ρεπορτάζ για την κινητοποίησή τους στα κανάλια των «νταβατζήδων» και των χρυσοπληρωμένων στελεχών τους;

Οχι, φυσικά.

Ο Πανούσης για την κάρτα του πολίτη (Ακούστε το)

Είναι τρομακτικό αυτό που περιγράφει ο Πανούσης σε αυτό το video και θα το ζήσουμε σε λίγους μήνες.

'Οταν γίνεσαι γελειογραφία

Ο κ. Πορτοσάλτε αποτελεί έναν από τους γραφικότερους και ταυτόχρονα προκλητικότερους εκφραστές της επίθεσης που δέχεται ο ελληνικός λαός τον τελευταίο χρόνο από τα ΜΜΕ. Η ολοήμερη παρουσία του σε ραδιόφωνο και τηλεόραση τον έχει αναδείξει στο σημαντικότερο στήριγμα των αφεντικών του και της παρέας τους. Ιδιαίτερα ο τρόπος που αντιμετωπίζει την οποιαδήποτε απεργία ή άλλη μορφή διαμαρτυρίας είναι εμετικός.

Αυτός ο κύριος, λοιπόν, συνηθίζει να διαβάζει κατά τη διάρκεια της ραδιοφωνικής του εκπομπής τη γελοιογραφία του κ. Πετρουλάκη από την εφημερίδα "Καθημερινή". Χτες δεν το έκανε. Στη σημερινή εκπομπή του λάμβανε μηνύματα ακροατών που τον ρωτούσαν γιατί δεν τη διάβασε. Η απάντησή του ήταν ότι έχει το δικαίωμα να μην του αρέσει και για αυτό δεν τη διάβασε. Το έκανε σήμερα, με δυσκολία αν κρίνω από τον τόνο της φωνής του και στο τέλος απευθυνόμενος στο γελοιογράφο "Τι εννοείς Ανδρέα μου;".

Βλέποντας κανείς τη γελοιογραφία αντιλαμβάνεται τους λόγους που δεν αρέσει στον κ. Πορτοσάλτε.

Δεν φοβούνται να γελοιοποιηθούν

Το λουκέτο στην Ακρόπολη από τους απλήρωτους συμβασιούχους ήταν μία είδηση που έκανε το γύρο του κόσμου και δυσφήμισε τη χώρα μας, κατά τα λεγόμενα των εγχώριων ΜΜΕ. Τα ίδια ΜΜΕ γιατί δεν αναφέρθηκαν στο κλείσιμο του πύργου του Άιφελ από Γάλλους απεργούς;

Την προηγούμενη εβδομάδα όλα τα κανάλια έδειχναν τις σκηνές από τις κινητοποιήσεις των συμβασιούχων του Υπουργείου Πολιτισμού. Το κλείσιμο της Ακρόπολης (η οποία λειτουργεί εδώ και 20 μήνες με απλήρωτο προσωπικό) θεωρήθηκε τεράστιος διασυρμός για τη χώρα. Οι τηλεδημοσιογράφοι λυσσούσαν για τις εικόνες ντροπής με το λουκέτο στην κεντρική πύλη, για τους κακόμοιρους τους τουρίστες που ταξίδεψαν ως την Ελλάδα για να δουν την Ακρόπολη και θα φύγουν άπραγοι, για το παράνομο κλείσιμο ενός δημόσιου χώρου και ενός ιστορικού μνημείου.

Ο Πρετεντέρης δεν θα ξαναπάει στη Γαλλία

Οι μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις στη Γαλλία μας δείχνουν το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε στέλνοντάς μας 2 μηνύματα.

1ον. Ο μόνος δρόμος για τους εργαζόμενους στη χώρα μας είναι οι δυναμικές και μαζικές κινητοποιήσεις. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος αντίστασης. Όσο πιο γρήγορα το αντιληφθούμε τόσο περισσότερα, από τα λίγα είναι αλήθεια, θα γλυτώσουμε.

2ον. Οι κινητοποιήσεις αποδεικνύουν πόσο γελοία είναι τα επιχειρήματα των τηλε-δημοσιογράφων "Αμαυρώνεται η εικόνα της χωρας. Πλήττεται ο τουρισμός κλπ " κάθε φορά που γίνονται κινητοποιήσεις στη χώρα μας. Φαντάζομαι ότι όλοι όσοι βλέπουμε τις κινητοποιήσεις σκεφτόμαστε ότι δεν θέλουμε να πάμε στη Γαλλία. Ξύλο που θέλουν.

Καλοί και άγιοι οι τραπεζίτες!!!!!!!!!!!!!

Το πρωί στην εκπομπή του γνωστού γραφικού διδύμου του ΣΚΑΙ (Μπάμπη - Άρη) ακούστηκε η ατάκα της δεκαετίας. Ο κος Μπάμπης , λοιπόν, είπε "καλοί και άγιοι οι τραπεζίτες μας, αλλά και αυτοί τώρα συντηρούνται με λεφτά των φορολογούμενων!". Νομίζω ότι αν ζητούσε κάποιος από τον κ. Παπαδημητρίου να περιγράψει το τι πιστεύει και ευαγγελίζεται δεν θα μπορούσε να το περιγράψει πιο εύγλωττα. Δείχνει ότι οι άνθρωποι που έχουν αναλάβει το έργο της ενημέρωσης των Ελλήνων, είτε είναι εκτός τόπου και χρόνου, κάτι που δεν πιστεύω, είτε είναι τόσο δουλοπρεπείς προς τα αφεντικά τους, που δεν διστάζουν να δηλώνουν την υποταγή και την υποστήριξη τους σε αυτούς που φέρουν τη μεγαλύτερη ευθύνη για τη χρεωκοπία του ελληνικού λαού.

Ιδού τα «ρετιρέ», ιδού και τα «χαλκεία»!

Ανα δημοσιεύουμε από το σημερινό "Ημεροδρόμο" μια πολύ διαφωτιστική ανάλυση για το πως προκύπτουν οι μέσοι μισθοί των εργαζομένων που δημοσιεύει η κυβέρνηση και αναπαραγάγουν τα κοράκια των ΜΜΕ.

 

Ας πάρουμε τα ίδια αυτά στοιχεία,

τα δικά τους στοιχεία για τους μισθούς των εργαζόμενων στις πρώην ΔΕΚΟ, όπως τα έδωσαν και όπως τα μαγείρεψαν τα χαλκεία τους.

Προσέξτε:

Λένε ότι το μέσο κόστος μισθοδοσίας ανά εργαζόμενο ανέρχεται σε 40.772 ευρώ

.

Τι δεν λένε:

Οτι από το παραπάνω ποσό πρέπει να αφαιρεθεί το 13%, δηλαδή η ασφαλιστική εισφορά των εργαζομένων προς τα Ταμεία τους.

Εφόσον, λοιπόν, αφαιρεθούν τα 5.300 ευρώ της εισφοράς που αντιστοιχεί στα στοιχεία που οι ίδιοι έδωσαν, τότε μένουν 35.472 ευρώ.

Λάθος χώρα

Του Κώστα Βεργόπουλου - περιοδικό Επίκαιρα

Ποια είναι, τέλος πάντων, η ακριβής παθογένεια της ελληνικής οικονομίας, που υποτίθεται ότι δικαιολογεί τα κυβερνητικά μέτρα; Αφθονούν οι απαντήσεις, αλλά η ασάφεια, η δυσπιστία και η καχυποψία παραμένουν. Κυκλοφορεί η άποψη ότι καταναλώναμε περισσότερο από τις δυνάμεις μας, όμως αυτό δεν αποτελεί ελληνική ιδιομορφία, δεδομένου ότι παρόμοια ενοχοποίηση διαχέεται σε όλες τις χώρες της ομάδος των ανεπτυγμένων οικονομιών της Βορείου Αμερικής και της Δυτικής Ευρώπης. Μόνο ο υπόλοιπος πλανήτης κυριαρχείται από το αντίθετο σύνδρομο, αυτό της υποκατανάλωσης. Όμως, με την πάροδο του χρόνου, όλο και περισσότερο κερδίζει έδαφος η κατανόηση ότι στη χώρα μας όχι μόνο έχει συντελεσθεί από την κυβέρνηση χειραγώγηση της κοινής γνώμης, δηλαδή εξαπάτηση, αλλά και ότι η χειραγώγηση δημιούργησε μια κατάσταση πραγμάτων που δεν υπήρχε πριν από αυτή. Η κυβερνητική κινδυνολογία επικαιροποίησε τον κίνδυνο και, από μακρινό ενδεχόμενο στο μέλλον, τον μετέτρεψε σε αναπόδραστη πραγματικότητα στο παρόν. Αυτό μπορεί να αποδοθεί σε κυνικό σχεδιασμό, αλλά επίσης σε σειρά επιπόλαιων χειρισμών ή ακόμη σε χειραγώγηση των χειραγωγών από άλλους ισχυρότερους χειραγωγούς. Όλες οι εικασίες είναι βάσιμες. Όμως, όπως και να ’χει το πράγμα, υπάρχει μια εξ αντικειμένου αλληλουχία στις φάσεις με τις οποίες αναπτύσσεται το σύγχρονο ελληνικό δράμα.

Εκεί που λιώνουν, στην κυριολεξία, τους εργάτες

Στο νοσοκομείο διασωληνωμένος, με εγκαύματα στο 85% του σώματός του, εξακολουθεί να νοσηλεύεται ο ένας από τους τέσσερις εργάτες, που τραυματίστηκαν το πρωί της Τετάρτης, ενώ εργάζονταν σε μονάδα της Χαλυβουργίας Ελλάδος, στον Ασπρόπυργο. 

Ο δεύτερος νοσηλεύεται με εγκαύματα στο 35% του κορμιού του, ενώ οι άλλοι δύο συνάδελφοί τους -τραυματισμένοι πιο ελαφρά- στάθηκαν πολύ πιο τυχεροί, καθώς βρίσκονταν σε απόσταση περίπου 10 μέτρων από το σημείο όπου χύθηκε το μέταλλο. 

Αρχίζει ο δεύτερος γύρος

Αναδημοσιεύουμε από το "Αριστερό Βήμα"  ένα φοβερό άρθρο του Πέτρου Παπακωνσταντίνου.

Από τα ρετιρέ των δημοσιογραφικών και πολιτικών ελίτ, η επέλαση των βαρβάρων μοιάζει να προχωρά, θηριώδης και σαρωτική, χωρίς να συναντά ουσιαστική αντίσταση. Οι απολύσεις δίνουν και παίρνουν, το Ελληνικό προορίζεται για μπορντέλο πολυτελείας, τα πανεπιστήμια γίνονται ΙΕΚ της κακιάς ώρας και το ΙΚΑ κόβει τα ειδικά, θεραπευτικά υποδήματα για τους διαβητικούς με το κυνικό επιχείρημα ότι… «δεν αποφεύγεται ο ακρωτηριασμός του ποδιού, απλώς καθυστερεί για ένα-δύο χρόνια και το αναμενόμενο όφελος θα είναι μικρότερο από το προβλεπόμενο κόστος»!!! Μια απόφαση- μνημείο κοινωνικού φασισμού, που νομιμοποιεί εκ των προτέρων οποιαδήποτε αντίδραση απέναντι στους εγκληματικά διεστραμμένους γραφειοκράτες που την έλαβαν και τους πολιτικούς προϊσταμένους τους, πραγματικούς ηθικούς αυτουργούς προαναγγελθέντων εγκλημάτων, ιδιαζόντως ειδεχθών. Στο μεταξύ, ο Γιώργος Παπανδρέου τιμάται στο Βερολίνο σαν πρωθυπουργός κατοχικής κυβέρνησης που βγάζει σε πέρας τη βρώμικη δουλειά, λες και κυρίαρχοι και επικυρίαρχοι τίποτα δεν φοβούνται και για τίποτα δεν ντρέπονται πια, ήσυχοι ότι η σιωπή των αμνών είναι δεδομένη και η υποδούλωση αυτού του λαού οριστική. Κι όμως, οι διεργασίες που εξελίσσονται, αθόρυβα αλλά επίμονα, στις τεκτονικές πλάκες της οικονομίας και στα αβυσσαλέα ρήγματα του κοινωνικού βυθού, προοιωνίζονται σεισμούς και τσουνάμια που δεν έχει ξαναγνωρίσει αυτός ο τόπος στα μετεμφυλιακά χρόνια.

Πεντακόσιες χιλιάδες ψέματα και μια αλήθεια για την Κούβα

Αναδημοσιεύουμε από την Αυγή ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο των Τάσου Κουράκη και Κώστα Ήσυχου σχετικά με την επιθέση που δέχεται από τα διαθνή ΜΜΕ η επανάσταση της Κούβας με αφορμή τις μεταρρυθμίσεις που προωθεί το τελευταίο διάστημα στην οικονομία η κυβέρνηση του νησιού.

Αποφασίσαμε να παραθέσουμε κάποια επιχειρήματα, γνωστά και άγνωστα, όχι για να προσπαθήσουμε να απαντήσουμε σε κακόβουλα άρθρα σε βάρος μιας ιστορικής λαϊκής εξέγερσης και επανάστασης αλλά γιατί νιώθουμε ότι έχει σημασία αδιάκοπα και διαχρονικά να κάνουμε ουσιαστική και τεκμηριωμένη κριτική σε μια ιστορική και πολιτική πραγματικότητα στην Κούβα από την σκοπιά υπεράσπισης μιας επανάστασης που έχει πολλά να διορθώσει ακόμα, και όχι από την σκοπιά της κατεδάφισης της.

Τέτοιο κράτος θέλουνε

Πυροσβέστες στο Τενεσί των ΗΠΑ άφησαν σπίτι να καεί επειδή ο ιδιοκτήτης του δεν είχε πληρώσει την προβλεπόμενη από το νόμο εισφορά στην πυροσβεστική. Ο Τζιν Κράνικ, που ζούσε σε αγροτική περιοχή στο Τενεσί, κάλεσε στις 29 Σεπτεμβρίου την πυροσβεστική όταν η κατοικία του πήρε φωτιά και κινδύνευσε ο ίδιος και η οικογένεια του. Η κομητεία όπου συνέβη το περιστατικό δεν έχει δική της πυροσβεστική υπηρεσία, αν και σε μία πόλη της υπάρχει δημοτική πυροσβεστική που καλύπτει τους πολίτες έξω από τα όρια της μόνο αν το ζητήσουν και αν πληρώσουν...

Το νέο σχολείο

Ντροπή

Σήμερα, το πρωι ο δημοσιογράφος Άρης Χατζηστεφάνου έκανε μια ακόμα πολύ σπουδαία εκπομπή. Το θέμα του ήταν οι εκλογές στη Βραζιλία και η τεράστια κοινωνική επιρροή του απερχόμενου προέδρου Λούλα Ντα Σίλβα. Μέσα από το πολύ ενδιαφέρον ρεπορτάζ ιδιαίτερη εντύπωση μας έκανε το γεγονός ότι κατά τη διάρκεια της θητείας του Λούλα ο κατώτερος μισθός στη Βραζιλία από τα 50€ έφτασε στα 300€. Η πληροφορία αυτή έφθασε στα αυτιά μας τη μέρα που ο πρωθυπουργός της χώρας βραβεύετε από την Duetsche Bank γιατί μέσα σε όλα που έκανε κατάφερε να μειώσει τον κατώτερο μισθό στα 500€ και να διαλύσει κάθε μέτρο προστασίας των εργαζομένων. Βραβεύετε, δηλαδή, γιατί μας οδηγεί σε τριτοκοσμικές συνθήκες εργασίας και αμοιβής αυτής. Είναι ντροπή οι κυβερνώντες να είναι υπερήφανοι που τους βραβεύουν οι κατοχικές δυνάμεις, ενώ δεν τολμούν να κυκλοφορήσουν ανάμεσα στον ελληνικό λαό. 

Ο βάλτος της Ιρλανδίας το μέλλον της Ελλάδας υπό την κατοχή του ΔΝΤ

Αναδημοσιεύουμε από το περιοδικό Επίκαιρα το άρθρο του Λεωνίδα Βατικιώτη σχετικά με το Ιρλανδικό θαύμα των 2 προηγούμενων δεκαετιών και με τη σημερινή τραγική κατάσταση που βιώνουν οι Ιρλανδοί εργαζόμενοι.

Το τέλος της Αργεντινής, που ήταν ο πιο καλός μαθητής του ΔΝΤ, το είδαμε. Καιρός τώρα να παρακολουθήσουμε το άδοξο τέλος μιας ακόμη χώρας – προτύπου που από τη δεκαετία του ’90 μέχρι την Άνοιξη του 2010 αποτελούσε υπόδειγμα όχι μόνο της ντόπιας πολιτικής ελίτ – ποιος ξεχνάει τον Κώστα Σημίτη, ως πρωθυπουργό, να πλέκει το εγκώμιο του «κέλτικου τίγρη» – αλλά και των Βρυξελλών. Ακόμη ηχούν στα αυτιά μας οι παραινέσεις του προέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Ζαν Κλοντ Τρισέ, στις αρχές του 2010 προς την Ελλάδα να γίνει Ιρλανδία, υιοθετώντας αντιλαϊκές πολιτικές λιτότητας, ως αντίδοτο στην κρίση. «Η Ελλάδα έχει να μιμηθεί ένα μοντέλο και αυτό το μοντέλο είναι η Ιρλανδία», ήταν τα λόγια του. «Η Ιρλανδία είχε εξαιρετικά δύσκολα προβλήματα τα οποία αντιμετώπισε με σοβαρό τρόπο και είναι κάτι που τώρα αναγνωρίζεται από όλους», δήλωνε από τη Φρανκφούρτη. Τα εγκώμιά του αφορούσαν τα μέτρα περικοπών που με πρωτοπόρο τρόπο εφαρμόστηκαν στην Ιρλανδία και οδήγησαν στη φτώχεια το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της. Ειδικότερα, μείωση των μισθών στον δημόσιο τομέα κατά 15%, των κρατικών βοηθημάτων για τα παιδιά κατά 10%, των επιδομάτων ανεργίας κατά 4,1% και των δημοσίων δαπανών συνολικά κατά 7,5%. Αυτό είναι το μοντέλο που υπέδειξε στην Ελλάδα ο Ζαν Κλοντ Τρισέ.