Καταργεί τις συλλογικές συμβάσεις η Ιταλία;

Οι εργαζόμενοι στη FIAT μέσα από διαδικασία δημοψηφίσματος αποδέχτηκαν την αλλαγή των εργασιακών συνθηκών και αμοιβών τους υπό το φόβο "μην έρθουν χειρότερα".  Δυστυχώς, η απόφασή τους αυτή ανοίγει το δρόμο για τα χειρότερα. Ο συμβιβασμός των εργαζόμενων με τη φτώχεια και τον εργασιακό μεσαίωνα δείχνει να είναι πανευρωπαϊκός. Η κινεζοποίηση του ευρωπαίου εργαζόμενου, που αποτελεί στόχο της ΕΕ για το 2020, δείχνει όλο και πιο κοντινή.

Οι εργαζόμενοι της Fiat στο Τορίνο ψήφισαν «ναι» στην αναθεώρηση των συμβάσεων εργασίας τους. Οι κάλπες στήθηκαν στο Μιραφιόρι την περασµένη Πέµπτη και σφραγίστηκαν αργά το βράδυ της Παρασκευής. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα, το 54% των εργαζομένων είπε “ναι” στο να αλλάξουν οι συλλογικές συμβάσεις και να μειωθούν οι μισθοί τους, προκειμένου να γλιτώσουν «τα χειρότερα».

Στο δίλημμα που είχε θέσει ο εκτελεστικός διευθυντής της εταιρείας, Σέρζτιο Μαρκιόνε έσπευσε να απαντήσει η συντριπτική πλειονότητα των 5.500 υπαλλήλων τού πιο παλιού και μεγαλύτερου εργοστασίου της ιταλικής αυτοκινητοβιοµηχανίας. Το αποτέλεσμα έβγαλε 54% «ναι» στην πρόταση Μαρκιόνε και 46% «όχι».

Κατά της πρότασης είχε ταχθεί η Οµοσπονδία Μετάλλων FIOM, το πανίσχυρο συνδικάτο των εργατών στις αλυσίδες συναρµολόγησης. Περισσότεροι από τους µισούς εργάτες συντάχθηκαν µε το «όχι» της συνδικαλιστικής τους ηγεσίας, όπως φάνηκε από τα επιµέρους αποτελέσµατα. Αντιθέτως, οι υπάλληλοι του εργοστασίου, ψήφισαν µαζικά υπέρ της πρότασης Μαρκιόνε.

Για τους εργαζοµένους του εργοστασίου, το αποτέλεσµα σημαίνει ότι το εργοστάσιο θα λειτουργεί µε τρεις βάρδιες αντί για δύο και πως οι πόρτες του θα ανοίγουν και τα Σάββατα. Στη νέα σύµβαση προβλέπεται επίσης αύξηση των υποχρεωτικών υπερωριών, αυστηροποίηση της χορήγησης αναρρωτικής άδειας σε ηµέρες που «κολλάνε» µε Σαββατοκύριακα και περιόδους εορτών και µείωση του χρόνου του διαλείµµατος που δικαιούται κάθε εργαζόµενος.

Σε αντάλλαγµα ο Σέρτζιο Μαρκιόνι δεσµεύεται ότι δεν θα µεταφέρει το εργοστάσιο σε άλλη χώρα και πως θα αυξηθεί η παραγωγή αυτοκινήτων Fiat και Chrysler στο Τορίνο και έτσι το εργοστάσιο των 2 εκατ. τετραγωνικών µέτρων που άνοιξε τις πόρτες του το 1939 θα εξακολουθήσει να λειτουργεί.

Oπως επισηµαίνουν αναλυτές, το «ναι» των εργαζομένων σηµατοδοτεί το τέλος των συλλογικών συµβάσεων εργασίας στην Ιταλία ανοίγοντας τον δρόµο για επιχειρησιακές συµβάσεις µε δυσχερείς όρους για τους εργαζoµένους και την κατάργηση δικαιωµάτων που κατακτήθηκαν µεταπολεµικά µε αγώνες και πιέσεις από τα συνδικάτα.

Είναι χαρακτηριστικό, ωστόσο, ότι υπέρ της πρότασης Μαρκιόνε είχε ταχθεί ο Πιέρο Φάσινο, υποψήφιος δήµαρχος της Κεντροαριστεράς στο Τορίνο. Από την άλλη πλευρά, οι υπογραφές υπέρ του «όχι» που συγκεντρώθηκαν µε πρωτοβουλία του συγγραφέα Αντρέα Καµιλιέρι και του πολιτικού φιλόσοφου Πάολο Φλόρες ντ’ Αρκάις δεν ξεπέρασαν τις 61.000. Το «ναι» στο Μιραφιόρι ήταν το δεύτερο µετά το «ναι» των εργαζοµένων στο εργοστάσιο της Fiat στην Καµπανία τον περασµένο Ιούλιο.

«Το 25% των 100.000 εργατών µεταλλουργίας της περιοχής είναι άνεργοι. Η µοναδική επένδυση που προβλέπεται είναι αυτή που προτείνει η Fiat. ∆εν υπάρχει εναλλακτική λύση. Χωρίς δουλειά δεν έχει νόηµα να µιλάµε για εργασιακά δικαιώµατα», δήλωνε την παραµονή του δηµοψηφίσµατος στην εφηµερίδα «Le Monde» ο τοπικός επικεφαλής του πανίσχυρου κεντροαριστερού συνδικάτου CGIL, στο οποίο ανήκει η Οµοσπονδία Μετάλλων FIOM. Παρά τη μαχητικότητά της, τα πανό και τα συνθήµατα, η προεκλογική εκστρατεία των µεταλλουργών έξω από το εργοστάσιο στο Μιραφιόρι δεν έφερε το επιθυµητό αποτέλεσµα και αυτό -σηµειώνουν οι αναλυτές – αφήνει ένα βαθύ τραύµα στα συνδικάτα και µάλιστα σε µια περίοδο οικονοµικής και κοινωνικής αβεβαιότητας.