Τους μετανάστες της Τρόικας θα τους απελάσει κανείς;

Πριν λίγες μέρες είχαμε αναρτήσει την έκθεση του ινστιτούτου STRATFOR για την Ευρώπη. Η έκθεση έλεγε ότι "Οι ελίτ θα προσπαθήσουν να αντιδράσουν, διοχετεύοντας τη προσοχή μακριά από τα οικονομικά ζητήματα και προς τη κατεύθυνση της εγκληματικότητας, της ασφάλειας από τη τρομοκρατία, και την ξενοφοβική ρητορική και πολιτική για το ζήτημα της μετανάστευσης". Δυστυχώς, οι Έλληνες αντί να στρεφόμαστε εναντίον των νομίμων μεταναστών της Τρόικας που έφθασαν σήμερα και σε συνεργασία με την κυβέρνηση του ΓΑΠ ράβουν το επόμενο κουστούμι μας, στρεφόμαστε εναντίον των κολασμένων της Γης που ζητούν δικαίωμα στη ζωή. 

Που ήταν όλοι αυτοί οι δημοσιογράφοι - τσάτσοι του Μπόμπολα, του Αλαφούζου και των υπολοίπων mediaρχων, που σήμερα έχουν οδηγήσει μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού να ασχολείται μόνο με το μεταναστευτικό, τόσα χρόνια που τα προβλήματα στις γκετοποιημένες περιοχές οξύνονταν; Τότε όμως ήταν καλοί οι μετανάστες γιατί δούλευαν τσάμπα και ανασφάλιστοι. Γιατί σκοτώνονταν στα Ολυμπιακά έργα και δεν άνοιγε μύτη. Γιατί δούλευαν στους εργολάβους καθαριότητας και όταν διεκδικούσαν τα νόμιμα τους έριχναν βιτριόλι. Γιατί μάζευαν τις φράουλες με 18€ το 12ώρο και με 100€ νοίκι για να κοιμούνται σε κοτέτσια και στάβλους.

Τα προβλήματα που προκαλούνται από την γκετοποίηση των μεταναστών σε συγκεκριμένες περιοχές είναι αναμφισβήτητα και οι κάτοικοι δικαίως διαμαρτύρονται. Όμως, η λύση δεν είναι να εξαφανίσουμε τους μετανάστες. Είναι ένα πρόβλημα που για να λυθεί πρέπει να εξετάσουμε και να αντιμετωπίσουμε τις αιτίες που το προκαλούν. Πρώτα πρέπει ως κοινωνία και ως λαός να ζητήσουμε της απόσυρση της χώρας μας από το ΝΑΤΟ και των ελληνικών στρατευμάτων από όπου δρουν ως στρατός κατοχής (Αφγανιστάν, Ιράκ κλπ) γιατί εκεί βρίσκεται η αιτία που κάποιος αποφασίζει να εγκαταλείψει το σπίτι του και να φθάσει με τα πόδια στην Ευρώπη. Δεν είναι δυνατόν να ζητάμε να γυρίσουν σπίτια τους οι άνθρωποι που βιώνουν έναν άδικο πόλεμο στον οποίο η χώρα μας συνδράμει τις κατοχικές δυνάμεις. 

Η πλειοψηφία των μεταναστών αντιμετωπίζει την Ελλάδα ως ενδιάμεση χώρα ώστε να φθάσουν στις χώρες της δυτικής Ευρώπης. Ωστόσο, το ελληνικό κράτος δεσμευμένο από την υπογραφή του πρωθυπουργού στη συνθήκη Δουβλίνο ΙΙ δεν μπορεί να επιτρέψει σε μετανάστες που δεν έχουν χαρτιά να μεταβούν σε άλλη χώρα. Δεν γνώριζε ο ΓΑΠ ότι η  χώρα μας αποτελεί το πρώτο βήμα εκατομμυρίων εξαθλιωμένων ανθρώπων προς την Ευρώπη αναζητώντας ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο;