Περί αναδιάρθρωσης

Από το σημερινό Ριζοσπάστη

Εντείνεται στα αστικά επιτελεία, στα κόμματα του συστήματος, η συζήτηση περί αναδιάρθρωσης του χρέους. Οι εκπρόσωποι των τραπεζών με επικεφαλής το διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας θεωρούν καταστροφή της καπιταλιστικής οικονομίας την αναδιάρθρωση. Αλλοι τη θεωρούν αναγκαία, μεταθέτοντας τη συζήτηση αν πρέπει να γίνει τώρα ή το 2013, όταν θα λειτουργεί ο ευρωενωσιακός μηχανισμός διαχείρισης κρατικών χρεών. «Αναδιάρθρωση» σημαίνει καταστροφή μέρους του κεφαλαίου και, αντικειμενικά, χωρίς καταστροφή κεφαλαίου δεν υπάρχει έξοδος του καπιταλισμού από την κρίση. Οι διαφορετικές προσεγγίσεις σχετίζονται με τις διαφορετικές πολιτικές διαχείρισης της κρίσης, πάντα σε όφελος του κεφαλαίου και αναδείχνουν τις αξεπέραστες εσωτερικές αντιφάσεις του συστήματος. Αναδιάρθρωση τώρα σημαίνει ότι μέρος των κρατικών χρημάτων αποπληρωμής του χρέους μένουν στα κρατικά ταμεία και δίνονται στους καπιταλιστές για επενδύσεις. Ετσι, λένε, θα έρθει ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας. Αλλά κάνει ζημιά σε τράπεζες που διαχειρίζονται ομόλογα, αφού αναδιάρθρωση σημαίνει υποτίμηση της αξίας των ομολόγων. Ηδη στην αγορά πουλιούνται υποτιμημένα τουλάχιστον κατά 30%. Δηλαδή καταστροφή μέρους του τραπεζικού κεφαλαίου, με αρνητική επίδραση στη δανειοδότηση από τις τράπεζες επενδύσεων. Ψάχνουν λοιπόν «μείγμα» πολιτικής για την αναδιάρθρωση, ελεγχόμενη οπωσδήποτε, για τις λιγότερες απώλειες για το κεφάλαιο, ανεξάρτητα αν κάποιοι καπιταλιστές χάσουν (και εδώ εκφράζονται αντιθέσεις). Για το λαό, ό,τι και αν γίνει, είναι το ίδιο καταστροφικό. Οργάνωση, αντεπίθεση!