Ανθρωπιστικές λύσεις σε ανθρωπιστικές κρίσεις

Η σημερινή τραγωδία στην Κρήτη, με την αυτοκτονία, ουσιαστικά, των μεταναστών από το Μπαγκλαντές καταδεικνύει πιο έντονα και από την απεργία πείνας των μεταναστών στο κτίριο Υπατία το παγκόσμιο πρόβλημα που προκαλούν οι εφιαλτικές συνθήκες ζωής σε πολλές χώρες του κόσμου. Οι μετανάστες από το Μπαγκλαντές επέλεξαν να παίξουν τη ζωή τους κορόνα-γράμματα από το να επιστρέψουν στη χώρα τους. Η ευκολία με την οποία βάζουν σε κίνδυνο τη ζωή τους, με αντάλλαγμα μισή ζωή (γιατί ως μετανάστης χωρίς χαρτιά και δικαιώματα, μισή ζωή βιώνεις) στον ανεπτυγμένο κόσμο, είναι ενδεικτική των συνθηκών που αντιμετωπίζουν στις χώρες από τις οποίες κατάγονται.

Η πλειοψηφία, όπως δείχνουν και οι σχετικές δημοσκοπήσεις, των Ελλήνων επιθυμούν την μαζική απέλαση των μεταναστών που ζουν στην Ελλάδα χωρίς άδεια παραμονής. Πολλοί από αυτούς είναι απλά φασίστες οπότε δεν χρειάζεται να ασχοληθούμε μαζί τους. Ωστόσο, ένα μεγάλο τμήμα τους ισχυρίζεται ότι αναγνωρίζει την απελπισία των μεταναστών και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στις χώρες τους ωστόσο δεν είναι δυνατόν η Ελλάδα να φιλοξενήσει τόσο μεγάλο αριθμό μεταναστών. Η σημερινή τραγωδία φανερώνει ότι δεν είναι δυνατή η μαζική απέλαση των χιλιάδων μεταναστών που ζουν χωρίς χαρτιά στη χώρα μας. Φανταστείτε μια επιχείρηση σύλληψης και απέλασης ανθρώπων οι οποίοι προτιμούν να πεθάνουν από το να επιστρέψουν στη χώρα τους. Μιλάμε για πόλεμο. Είναι αναγκαίο όσο ποτέ άλλοτε η ελληνική κοινωνία (αλλά και ολόκληρος ο ανεπτυγμένος κόσμος) να αντιμετωπίσει ψύχραιμα το πρόβλημα, το οποίο με τις εξελίξεις στη Βόρειο Αφρική θα οξυνθεί. Η ψύχραιμη αντιμετώπιση του θέματος θα πρέπει να γίνει από όλες τις πλευρές. Στο θέμα αυτό άσπρο ή μαύρο δεν υπάρχει. Απαιτείται να εκμεταλλευτούμε τη συμμετοχή μας ως χώρα σε όλους τους διεθνείς οργανισμούς, για την οποία μόνο εδάφη δεν έχουμε παραχωρήσει μέχρι τώρα, ώστε να διεθνοποιήσουμε το πρόβλημα. Η λύση μιας ανθρωπιστικής κρίσης γίνεται μόνο με ανθρωπιστικές μεθόδους. Οι απάνθρωπες λύσεις οδηγούν σε δράματα.