Η σωτηρία μας.....

Αναδημοσιεύουμε από τον Κυριακάτικο Ριζοσπάστη την αναφορά στα μέτρα που συμφωνήθηκαν στα πλαίσια του "Συμφώνου του Ευρώ" που όπως μας λένε, μας σώζει. Η συμφωνία αυτή μας βάζει σε καθεστώς εφιαλτικής λιτότητας μέχρι να φθάσει το δημόσιο χρέος της χώρας στο 60% του ΑΕΠ.   Δηλαδή, για πάντα. Συνυπολογίζοντας και τη δέσμευση της κυβέρνησης για ιδιωτικοποίηση της χώρας (50 δις κάνει όλη η χώρα σήμερα) εύκολα γίνεται αντιληπτό το κουστούμι που μας έραψε η ελληνική κυβέρνηση και οι Ευρωπαίοι φίλοι μας. Αναλυτικά το δημοσίευμα. 

Μειώσεις μισθών:

-- «Το κόστος εργασίας θα βρίσκεται υπό στενή παρακολούθηση και θα συγκρίνεται με τα άλλα κράτη της Ευρωζώνης και των κύριων εμπορικών εταίρων της ΕΕ (...) Οι μισθοί θα πρέπει να βρίσκονται σε συνάρτηση με την ανταγωνιστικότητα». Επί της ουσίας, προωθείται η αντιστοίχηση των μισθών με αυτούς που ισχύουν σε ανταγωνιστικά ιμπεριαλιστικά κέντρα, όπως είναι η Κίνα.

--«Οι κυβερνήσεις θα πρέπει να δώσουν ιδιαίτερη προσοχή στην ενίσχυση της αποκέντρωσης των μισθολογικών διαπραγματεύσεων και τη "βελτίωση" των μηχανισμών τιμαριθμικής προσαρμογής». Πρόκειται για τροχιοδεικτική βολή σε ό,τι αφορά στην κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων, στη γενίκευση των ατομικών και στην οριστική κατάργηση της Αυτόματης Τιμαριθμικής Αναπροσαρμογής, όπου αυτή συνεχίζει να υπάρχει.

-- Οι κυβερνήσεις της ΕΕ «δεσμεύονται να συγκρατήσουν τους μισθούς στο δημόσιο τομέα», ώστε να «μην επηρεάζουν τους μισθούς στον ιδιωτικό τομέα». Δεσμεύτηκαν ουσιαστικά για νέο πάγωμα και μείωση των μισθών στο δημόσιο τομέα.

2. Νέες ανατροπές σε Κοινωνική Ασφάλιση, Υγεία - Πρόνοια.

-- «Η βιωσιμότητα του συνταξιοδοτικού συστήματος πρέπει να βρίσκεται υπό συνεχή και στενή παρακολούθηση (...) Είναι απαραίτητο να ευθυγραμμιστεί η ηλικία συνταξιοδότησης με το προσδόκιμο ζωής, να μειωθούν τα συστήματα πρόωρης συνταξιοδότησης και να αξιοποιηθούν στοχευμένα κίνητρα για την παραμονή στην εργασία των μεγαλύτερων εργαζομένων». Οπως και στην πρώτη έκδοση του Συμφώνου, τα όρια ηλικίας συνδέονται με το στατιστικό προσδόκιμο ζωής, οδηγώντας αυτόματα σε διαρκή παράταση του εργάσιμου βίου. Ανάλογες αναφορές γίνονται και στην ανάγκη του κεφαλαίου να μειωθεί η κρατική συμμετοχή στις υπηρεσίες Υγείας και Πρόνοιας.

3. Αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία.

-- «Τα κράτη - μέλη οφείλουν να προβλέψουν μηχανισμό που θα βάζει "φρένο" στην αύξηση χρέους». Ο μηχανισμός θα έχει «επαρκώς δεσμευτικό χαρακτήρα» και θα λειτουργεί αυτόματα κάθε φορά που το έλλειμμα θα ξεπερνάει ένα προκαθορισμένο όριο. Αυτό θα πραγματοποιηθεί με «νομικές δεσμεύσεις» (είτε συνταγματική ρύθμιση είτε νόμος - πλαίσιο) με την τελική επιλογή να την έχουν οι κυβερνήσεις των κρατών - μελών. Επί της ουσίας θεσμοθετείται η μόνιμη λιτότητα για τους λαούς, ώστε ο κρατικός κορβανάς να τροφοδοτεί πιο αποτελεσματικά το κεφάλαιο.

4. Νέες ανατροπές στην αγορά εργασίας.

-- «Μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας που θα προωθούν την ευελιξία με ασφάλεια (...) Η αγορά εργασίας πρέπει να γίνει πιο ελκυστική και να προσαρμοστεί στη ζήτηση». Προωθείται η αντιδραστική «ευελφάλεια» και ταυτόχρονα προτείνεται η παραπέρα μείωση των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών. Προβλέπεται μάλιστα οι «απώλειες» που θα υπάρξουν στα δημόσια έσοδα από τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών των εργοδοτών να μετακυλίονται στο λαό, μέσω της αύξησης των έμμεσων φόρων.

5. Νέες φοροαπαλλαγές για το μεγάλο κεφάλαιο.

-- Στο Σύμφωνο προβλέπεται η «ανάπτυξη μιας κοινής ενοποιημένης βάσης φορολογίας των επιχειρήσεων», η οποία εντάσσεται στη λογική της ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας των ευρωπαϊκών μονοπωλίων, που θα σημάνει νέες μειώσεις των φορολογικών συντελεστών.