Tην Κυριακή πριν πάμε να ψηφίσουμε οφείλουμε να θυμόμαστε ότι βιώνουμε μια εφιαλτική κατάσταση του 1,5 εκατομμυρίου ανέργων, των 500000 ανασφάλιστων, των 450000 παιδιών που υποσιτίζονται, των μισθών των 255 € (μεικτών) το μήνα, της εκ περιτροπής εργασίας, της κατάργηση του 8ώρου και των συλλογικών συμβάσεων, της διάλυσης της δημόσιας υγείας, της εκθεμελίωσης της δημόσιας παιδείας, της καταστροφής της εγχώριας παραγωγικής βάσης.
Αυτή η κατάσταση είναι αποτέλεσμα των πολιτικών που εφαρμόσθηκαν τόσο στην περίοδο της ανάπτυξης όσο και στην περίοδο της κρίσης. Δεν είναι αποτέλεσμα του μνημονίου είναι αποτέλεσμα του καπιταλισμού. Το μνημόνιο είναι αποτέλεσμα της κρίσης του καπιταλισμού. Πολλά από τα εφιαλτικά μέτρα νομοθετήθηκαν πολύ πριν το μνημόνιο (εκ περιτροπής εργασία, οδηγία Μπόλκενσταιν, κοινή αγροτική πολιτική, επιδότηση μετεγκατάστασης επιχειρήσεων κλπ) με στόχο να τροφοδοτήσουν την ανάπτυξη, δηλαδή, να αυξήσουν τα κέρδη του οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές και οι τραπεζίτες της χώρας.
Οι πολιτικές αυτές εφαρμόστηκαν από τις μονοκομματικές κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, αλλά και από τη συγκυβέρνηση του μαύρου μετώπου ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ η οποία συγκροτήθηκε όταν φάνηκε αδύνατο να τα νομοθετήσει ένα μόνο από τα κόμματα που ελέγχεται από την εγχώρια οικονομική ελίτ. Η εξέλιξη αυτή κατέστησε σαφές ότι τα κόμματα αυτά είναι το ίδιο πράγμα. Είναι γέννημα-θρέμμα του αστικού πολιτικού συστήματος.
Πέρα, όμως, από τα παραπάνω που πρέπει να θυμόμαστε (τα οποία από ότι φαίνεται όλοι τα θυμούνται) πρέπει να ξέρουμε και τι μας περιμένει. Μας περιμένουν νέα μνημόνια και νέα βάρβαρα μέτρα τα οποία με αρχή τον Ιούνιο που θα περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων:
- Νέο ασφαλιστικό με επαναπροσδιορισμό των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, του ύψους των συντάξεων αλλά και του χαρακτήρα της κοινωνικής ασφάλισης η οποία θα μετατραπεί από κοινωνική και δημόσια σε ιδιωτική με τους τεράστιους κινδύνους που αυτό ελλοχεύει.
- Νέα μέτρα 11,5 δις €, (μάλλον θα πουλήσουν το δέρμα μας).
- Την κατάργηση της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας ανατρέποντας το τελευταίο μέσο προστασίας των εργαζομένων.
- Κλείσιμο σχολείων, πανεπιστημίων και νοσοκομείων (το τελευταίο επιβεβαίωσε πρόσφατα ο ίδιος ο Λοβέρδος)
Για την ανατροπή αυτής της πολιτικής είναι πιο αναγκαίο από ποτέ να συνειδητοποιήσουμε από που πηγάζει η εξουσία και ποιος πραγματικά νομοθετεί αυτά τα μέτρα. Η εξουσία πηγάζει από αυτούς που επωφελούνται των μέτρων. Δηλαδή, από τους μεγαλοεπιχειρηματίες. Για το λόγο αυτό η ψήφος μας πρέπει να είναι ψήφος που θα ταρακουνήσει και θα τρομοκρατήσει αυτούς που μας τρομοκρατούν με τα ψευτοδιλήμματα ευρώ ή δραχμή,ισχυρή κυβέρνηση ή ακυβερνησία και τα υπόλοιπα με τα οποία εκβιάζουν τόσα χρόνια το λαό. Μια ψήφος που θα κάνει την οικονομική ελίτ της χώρας την Κυριακή να μην κοιμηθεί.
Το "αντιμνημόνιο" γενικά και αόριστα δεν τους τρομάζει. Γιατί αντιμνημονιακοί εμφανίζονται πολλοί αλλά στα προγράμματα τους δεν λένε ότι θα ανατρέψουν τη βαρβαρότητα των μνημονίων επαναφέροντας πχ συλλογικές συμβάσεις, 8ώρο, αξιοπρεπείς αμοιβές κλπ.
Δεν τους τρομάζει και η αριστερή κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ή αριστερά της ευθύνης, που λέει και ο ΣΚΑΙ, για τη ΔΗΜΑΡ. Ας μην ξεχνάμε ότι και το ΠΑΣΟΚ το 1981, σε συνθήκες μάλιστα καπιταλιστικής ανάπτυξης, δεν μιλούσε απλά για αριστερή διακυβέρνηση αλλά για σοσιαλισμό. Ωστόσο, η οικονομική ελίτ μια χαρά εξακολούθησε να πλουτίζει.
Επίσης, δεν τους τρομάζουν οι ναζιστές. Αντίθετα, τους κάνουν να χαμογελούν. Ο ναζισμός είναι παιδί του καπιταλισμού. Είναι το βαρύ χέρι του. Εμφανίζεται κάθε φορά που ο καπιταλισμός δεν μπορεί να επιβληθεί με δημοκρατικά προσωπείο και χρειάζεται να εμφανίσει το σκληρό, αδίστακτο, αντιλαϊκό και αντεργατικό πρόσωπό του. Δηλαδή, πέρα από το όνειδος της ψήφου ενός Έλληνα σε ναζιστές, μετά από τα μαρτύρια που πέρασε τούτος ο τόπος από τους Χιτλερικούς εισβολείς, είναι ιδεολογική και πολιτική αυταπάτη να πιστεύει κανείς ότι ο ναζισμός είναι σε αντίθετο στρατόπεδο από τον καπιταλισμό. Είναι η εμπροσθοφυλακή του.
Για όλους αυτούς τους λόγους πιστεύουμε ότι η ψήφος πρέπει να πάει προς όσους θέτουν ανοιχτά και αξιόπιστα το ζήτημα της κατοχής της εξουσίας. Και όταν λέμε εξουσία δεν μιλάμε για το ποιος θα είναι πρωθυπουργός, κ. Τσίπρα, αλλά για το αν ο εργαζόμενος θα απολαμβάνει τον πλούτο που παράγει ή μια κάστα λίγων θα του κλέβει τον ιδρώτα και θα τροφοδοτεί τα πλούτη της από τη φτώχεια και την εξαθλίωση του.
Συνεπώς, θεωρούμε ότι οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι αγρότες όλη η εργατική τάξη ανεξάρτητα από τις επιμέρους διαφωνίες, πρέπει να στηρίξει με την ψήφο της το ΚΚΕ που αποτελεί το μοναδικό καλά οργανωμένο, αξιόπιστο και μαζικό πολιτικό φορέα που κινείται στην κατεύθυνση ανατροπής της εξουσίας των αγορών και κεφαλαιοκρατών. Μια ψήφος που αν είναι μαζική, αφενός θα βάλει δύσκολα στην ντόπια οικονομική ελίτ, αφετέρου θα στείλει ένα πανευρωπαϊκό μήνυμα αντίστασης και αμφισβήτησης της καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Ένα μήνυμα ελπίδας σε όλους τους δοκιμαζόμενους λαούς της Ευρώπης.
Πολλοί, θα πείτε ότι σε αυτή την κατεύθυνση κινούνται και αρκετοί πολιτικοί σχηματισμοί της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς. Συμφωνούμε, και όσοι για τους όποιους λόγους δεν θέλουν να ψηφίσουν ΚΚΕ αλλά επιθυμούν την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων έχουν να επιλέξουν ανάμεσα σε πολλούς σχηματισμούς οι οποίοι όμως δεν επιτυγχάνουν τη μαζικότητα που απαιτούν οι καιροί. Πιστεύουμε ότι το επόμενο διάστημα θα δουν και αυτοί και το ΚΚΕ ότι η συμπόρευση τους είναι μονόδρομος.