Πολιτικό χαρακίρι

Πορευόμαστε προς τις εκλογές μέσα σε μια πρωτοφανή πόλωση. Η ΝΔ έχει μαζέψει από την Ντόρα και τους κεντροδεξιούς της, μέχρι τον Πλεύρη, τον μπουμπούκο και άλλους "ακτιβιστές" της ακροδεξιάς όπως ο τσεκουράτος Βορίδης. Όλα αυτά με μια ρητορεία που καλεί τους δεξιούς να την ψηφίσουν ανεξάρτητα της πολιτικής τους τοποθέτησης, γιατί ελλοχεύει ο "κομμουνιστικός" κίνδυνος που ακούσει στο όνομα ΣΥΡΙΖΑ. Έφθασε ο πρόεδρος της Πολιτικής Άνοιξης + Δημοκρατικής Συμμαχίας + ΛΑΟΣ + ΟΛΟΙ ΟΙ ΚΑΛΟΙ ΧΩΡΑΝΕ, να συνδέει το ΣΥΡΙΖΑ με το σφυροδρέπανο. κ. Σαμαρά το σφυροδρέπανο το έσβησε η Αυγή, η εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ, εσείς που το είδατε; Βέβαια, αυτή η επίθεση δεν είναι τυχαία ούτε αποσκοπεί στην αποδυνάμωση του ΣΥΡΙΖΑ. Το αντίθετο μάλιστα. Γίνεται για να υπάρξει βίαιη αναδόμηση του δικομματισμού με αντικατάσταση του ΠΑΣΟΚ από το ΣΥΡΙΖΑ. Για αυτό το λόγο η προεκλογική περίοδος θα θυμίσει έντονα δεκαετία του 80.

Ο ΣΥΡΙΖΑ από την άλλη πολιτεύεται σε ένα καθεστώς, συνεχούς, κωλοτούμπας. Από αριστερά, έγινε δημοκρατική και κατόπιν προοδευτική παράταξη. Μετά τις εκλογές θα γίνει σοσιαλδημοκρατική. ΠΑΣΟΚ δηλαδή. Αλήθεια τι είδους αντιμνημονιακό μέτωπο φτιάχνετε κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ με την Κατσέλη και τον Καστανιδη; Τι αντιμνημονιακό μέτωπο φτιάχνετε όταν φοβάστε να ξεκαθαρίσετε τι θα κάνετε με το μνημόνιο; Θα το καταγγείλετε; Θα το επαναδιαπραγματευτείτε; Θα το καταργήσετε; Θα το βελτιώσετε; Τι στο διάολο θα το κάνετε; 

Για τους παραπάνω λόγους θεωρούμε ότι το να ψηφίσει κανείς δεξιά για να μην του πάρουν τα σπίτια οι κομμουνιστές (ενώ με την πολιτική της  ΝΔ θα του το πάρουν οι τραπεζίτες) ή να ψηφίσει μια θολή αντιμνημονιακή αριστερή πολιτική πρόταση, δίχως ξεκάθαρη στόχευση, που πορεύεται με ένα γενικόλογο καταγγελτικό αντιμνημονιακό λόγο, χωρίς να ξεκαθαρίζει τι θα κάνει με το μνημόνιο, δηλώνοντας υποταγή στην Ε.Ε. και στις πολιτικές της, είναι λάθος. Ο καθένας πρέπει να ψηφίσει το κόμμα εκείνο που είναι πιο κοντά στις θέσεις του. Να ψηφίσεις ένα κόμμα, που είναι πιθανό να κυβερνήσει κιόλας, όχι γιατί συμφωνείς μαζί του, αλλά γιατί διαφωνείς με το άλλο που παρουσιάζεται ως αντίπαλο δέος δεν είναι πολιτική επιλογή, είναι πολιτικό χαρακίρι.