Η ψήφος πρέπει να στείλει μήνυμα προς τα που θέλουμε να πάμε

Στις αυριανές εκλογές είναι πολύ έντονο το αίσθημα ότι θα επικρατήσει η λεγόμενη ψήφος διαμαρτυρίας ή τιμωρίας των μεγάλων κομμάτων. Θεωρούμε ότι μια τέτοια ψήφος είναι λάθος. Δεν υπάρχει λόγος ούτε διαμαρτυρίας, ούτε τιμωρίας. Διαμαρτύρεσαι ή τιμωρείς κάποιον που πιστεύεις ότι έχει πιθανότητες να αλλάξει. Στην προκειμένη περίπτωση, όμως, δεν υπάρχει τέτοια δυνατότητα. Το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ, το ΛΑΟΣ, η Ντόρα και οι λοιπές μνημονιακές δυνάμεις δεν αλλάζουν. Δεν παρατηρήσατε ότι δεν παρουσίασαν έστω για τα μάτια του κόσμου πρόγραμμα. Γιατί το έκαναν; Γιατί το πρόγραμμά τους είναι το μνημόνιο όπου είναι πλήρως καταγεγραμμένη κάθε απόφαση που πρόκειται να λάβουν. 

Άρα, στις εκλογές αυτές η ψήφος δεν μπορεί να είναι ευκαιριακή. Πρέπει να έχει ξεκάθαρο πολιτικό περιεχόμενο. Πρέπει να δείχνει την κατεύθυνση που επιθυμεί ο καθένας και η καθεμιά να πάρει ο τόπος. Δηλαδή, θέλει μνημόνιο ψηφίζει νεκροθάφτες. Δεν θέλει μνημόνιο αλλά θέλει ευρώ και Ε.Ε. (αυτό θυμίζει την  Coca-Cola light) ψηφίζει ΣΥΡΙΖΑ, Καμμένο, ΔΗΜΑΡ ή ότι όποιο άλλο κόμμα λέει ότι δεν θα πληρώσει τους δανειστές αλλά θα παραμείνει στο ευρώ και την ΕΕ κάνοντας λογιστικό έλεγχο του χρέους, αναδιαπραγμάτευση, στάση πληρωμών για 3 χρόνια (αλήθεια κ. Τσίπρα τους τοκογλύφους αφού είναι τέτοιοι γιατί να τους πληρώσουμε σε 3 χρόνια;). 

Αν, όμως, θέλει να στείλει ξεκάθαρο μήνυμα αλλαγής πορείας, με μεσοπρόθεσμο στόχο ένα διαφορετικό παραγωγικό και κοινωνικό μοντέλο, στο οποίο ο εργαζόμενος δεν θα παράγει εκατομμύρια για τον εργοδότη και θα παίρνει ψίχουλα, αλλά ο πλούτος θα επιστρέφει στα χέρια του,  στο οποίο τα σύγχρονα μέσα παραγωγής θα είναι στην υπηρεσία του εργαζόμενου και δεν θα χρειάζεται να δουλεύει απλήρωτος και ανασφάλιστος 10,12,15 ώρες την ημέρα, στο οποίο θα έχει υψηλού επιπέδου υπηρεσίες δωρεάν δημόσιας υγείας και παιδείας, στο οποίο ο ελεύθερος χρόνος δεν θα είναι πολυτέλεια των τεμπέληδων κεφαλαιοκρατών όπως σήμερα, αλλά δικαίωμα του εργαζόμενου, στο οποίο ο πολιτισμός και ο μαζικός αθλητισμός θα είναι κοινωνική κατάκτηση, στο οποίο η νεολαία δεν θα μένει αποχαυνωμένη μπροστά σε ένα τηλεοπτικό δέκτη υιοθετώντας πρότυπα υποκουλτούρας αλλά θα συμμετέχει στα κοινά και στη διαμόρφωση της πολιτικής και κοινωνικής ζωής, στο οποίο η χώρα θα ξαναγίνει αυτάρκης διατροφικά και δεν θα γεμίζουν φωτοβολταϊκά πάνελς οι αναξιοποίητες καλλιεργήσιμες εκτάσεις ενώ δεν επαρκεί η εγχώρια αγροτική παραγωγή, στο οποίο η οικιστική και τουριστική ανάπτυξη δεν θα σημαίνει καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος, στο οποίο οι επιστήμες και η τεχνολογία δεν θα αναπτύσσονται με στόχο την αύξηση των κερδών των καπιταλιστών αλλά για τη βελτίωση των συνθηκών υγείας  και τη διευκόλυνση της καθημερινότητας του λαού, στο οποίο δεν θα είμαστε υπερήφανοι για το κινητό, το τζιν ή το αυτοκίνητο που έχουμε αλλά για επιδόσεις μας στην εκπαίδευση, στην επιστήμη, στον αθλητισμό και τον πολιτισμό έχει επιλογή να ψηφίζει ΚΚΕ. Τα παραπάνω, σίγουρα, δεν κατακτώνται με την ψήφο της Κυριακής στέλνουν όμως το μήνυμα ότι αυτά θέλουμε. 

Όπως έλεγε και ο Che "Ας είμαστε ρεαλιστές να ζητάμε το αδύνατο".