Τα πράγματα έχουν αρχίσει να εκτραχύνονται

Αναδημοσιεύουμε άρθρο του κ. Τέλλογλου από το www.protagon.gr. 

Οι μεγαλο-δημοσιογράφοι ξεπερνούν πλέον κάθε όριο. Τα σχόλια δικά σας.

Χθες έγραψα σε ενα post ότι ίσως θα έπρεπε να ανασταλούν ή και να ερμηνευτούν ορισμένα άρθρα του συντάγματος για να διευκολυνθεί η διάσωση της χώρας. Αυτό δεν είναι εκ των προτέρων έγκριση των όποιων μέτρων προταθούν από το ΔΝΤ και την ΕΕ για τα οποία και πολιτικά και νομικά θεμιτή η αντίδραση. Το βασικό πρόβλημα είναι το άρθρο του άρθρου 110 του συντάγματος και ο τρόπος αναθεώρησης του συντάγματος.

Πολλοί από αυτούς που αντέδρασαν επικαλέστηκαν και το θέμα της αλλαγής του νόμου περί ευθύνης υπουργών. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό που πρέπει να αλλάξει. Κατ’ αρχήν πρέπει να να αλλάξει η σημερινή Βουλή το άρθρο 110 άρθρο 6 που προβλέπει οτι το σύναγμα δεν αλλάζει «πριν περάσει 5ετία». Τα μόνα άρθρα του συντάγματος που δεν μπορούν να αλλάξουν είναι όσα ορίζονται απο το ίδιο το 110. Αν αλλάξει ο τρόπος της αναθεώρησης τότε με την ψήφο της Βουλής μπορούν να τεθούν εκτός άρθρα ή να πρετοιμαστούν διατάξεις για την επιβίωση:

-Φορολογικά δικαστήρια χωρίς δυνατότητα έφεσης η με αντιστροφή του βάρους των αποδείξεων.
-Ρητή πρόβλεψη για την κατάργηση του τραπεζικού απορρήτου έναντι των φορολογικών αρχών χωρίς εισαγγελική παραγγελλία.
-Κατάργηση των υπηρεσιακών συμβουλίων ως σωμάτων κρίσης των συναδέλφων τους δημοσίων υπαλλήλων (αρθρο 103 παραγραφος 4)και αντικατάστασή τους από άλλα σώματα κρίσης τύπου ΑΣΕΠ. Κατάργηση του άρθρου 6 του 103 που προβλέπει τη μονιμότητα των υπαλλήλων των ΟΤΑ. Αλλαγή των άρθρων 7 και 8 για τον τρόπο πρόσληψης των δημοσίων υπαλλήλων στην κατεύθυνση όλα «όλα ΑΣΕΠ».
-Αλλαγή του άρθρου 86 «περί ευθύνης» υπουργών στην κατεύθυνση της εξομοίωσης του χρόνου παραγραφής με τους «κοινούς θνητούς» (ανάλογα με το αδίκημα).
-Αλλαγή του άρθρου 22 παράγραφος 2 για τη διαιτησία που θα παρεμβαίνει στις συλλογικές διαπραγματεύσεις.
-Ερμηνεία της παραγράφου 2 του άρθρου 11 για τον περιορισμό του δικαιώματος των υπαίθριων συναθροίσεων αν «απειλείται η κοινωνικοοικονομική ζωή». Όπως στη δυτική Ευρώπη ολες οι συγκεντρώσεις πρέπει να εγκρίνονται απο την αστυνομία.

Πολλοί έγραψαν ότι πρέπει να πάνε «φυλακή» οι αξιωματούχοι που «έφαγαν τα λεφτά». Σύμφωνοι αν έτσι νιώθουν καλύτερα κι εγώ θα νιώσω καλύτερα, αλλά με τον τρόπο αυτό δεν θα αποφευχθεί η χρεωκοπία. Εκεί που είμαστε έχουμε δύο επιλογές: είτε σωτηρία από τους ξένους είτε χρεοκοπία. Επειδή δεν πιστεύω στη σωτηρία απο τους ξένους που εχει αποτύχει όπου δοκιμάστηκε (Κόσσοβο, Βοσνία, Ιράκ αλλά και Ρωσία, Αργεντινή ενώ δεν είναι ακόμα σαφής η επιτυχία της αποστολής του ΔΝΤ στην Ουγγαρία, τη Λεττονία και τη Ρουμανία), θα υποστήριζα, αν δεν υπήρχε το ευρώ, τη «λύση» της στάσης πληρωμών με ό,τι και αν σημαίνει (κατάρρευση των τραπεζών, αδυναμία πληρωμής συντάξεων και μισθών). Δεν μπορούμε. Συνεπώς πρέπει να αλλάξουμε.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα λένε οι εκπρόσωποι της τρόικας στις πρώτες εκθέσεις τους είναι το implementation risk(το ρίσκο της εφαρμογής), ότι δηλαδή το κράτος δεν είναι σε θέση να αλλάξει την κοινωνία διότι πρέπει να αλλάξει το ίδιο καθώς θα πρέπει να το επαναφέρουμε ( θυμάστε την επανίδρυση του Καραμανλή που δεν έγινε ποτέ;). Και δεν μπορεί. Πάρτε τα φάρμακα. Η κυβέρνηση του κ Γ.Παπανδρέου υποσχέθηκε την ανατιμολόγησή τους. Δεν φαίνεται να έλαβε υπόψιν της η να γνώριζε απο την αρχή την αντίδραση των φαρμακοβιομηχανιών που προτιμούν την πτώχευση του ΙΚΑ απο το να χάσουν τα διψήφια ποσοστά αύξησης του κέρδους τους. Η πρώτη ανατιμολόγηση το περασμένο Σαββατοκύριακο έγινε με λάθος τρόπο (Δηλαδή το κρατος υποσχόταν κάτι που δεν ήταν σε θέση να κάνει!). Την Τρίτη παρουσιάστηκε στην τρόικα η απόφαση του Φεβρουαρίου για ανατιμολόγηση δύο μήνες μετά τη λήψη της. Και χθες ανακοινώθηκε οτι η αγορανομική διάταξη θα ισχύσει για ενα 15θήμερο. Μπορεί να σωθεί ενα τέτοιο κράτος;