Ο επιχειρηματίας που... ναυάγησε αλλά ζει σαν Κροίσος.

Παραθέτουμε ένα αποκαλυπτικό και ταυτόχρονα διδακτικό ρεπορτάζ. Στα εργοστάσια του κ. Λαναρά οι εργαζόμενοι δεν απεργούσαν και ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ ζητούσε να δοθούν δάνεια ώστε να μην χαθούν οι θέσεις εργασίας.

Εφημερίδα Έθνος



Η ατυχής κατάληξη της κρουαζιέρας του Θωμά Λαναρά με τη θαλαμηγό που προσάραξε κοντά στον Πόρο αποκάλυψε τον υπερπολυτελή βίο που εξακολουθεί να διάγει ο... κατά τα άλλα χρεοκοπημένος επιχειρηματίας.
Ένα σήμα του Λιμεναρχείου Πόρου ότι μια θαλαμηγός προσάραξε προ ημερών στην περιοχή κοντά στο νησί του Αργοσαρωνικού θα περνούσε μάλλον απαρατήρητο, εάν το όνομα του επιχειρηματία που οδηγούσε το 20μετρο σκάφος, δεν ανήκε στον άνθρωπο που συνδέθηκε περισσότερο από κάθε άλλον με το «κραχ» του ελληνικού χρηματιστηρίου το 1999, βουλιάζοντας στα χρέη έναν βιομηχανικό κολοσσό και οδηγώντας στην ανεργία μερικές χιλιάδες εργαζομένους.

Μπορεί το μόνο που θυμίζει σήμερα την πάλαι ποτέ πανίσχυρη βιομηχανία κλωστοϋφαντουργίας του Θωμά Λαναρά, να είναι κάποια κλωστήρια-»φαντάσματα», που έχουν πάψει να λειτουργούν εδώ και δύο χρόνια, με τους εργαζόμενους να παραμένουν απλήρωτοι για 15 ολόκληρους μήνες, για τον ίδιο όμως -όπως ανέδειξε στον... αφρό το πρόσφατο συμβάν- δεν τίθεται καν θέμα βιοπορισμού.

Παρά το γεγονός ότι η ιστορική βιομηχανία που ο Θωμάς Λαναράς κληρονόμησε κατέληξε σε επιχειρηματικό «ναυάγιο» με παράπλευρες απώλειες για έναν ολόκληρο κλάδο της οικονομίας, ο Ελληνας επιχειρηματίας κάθε άλλο παρά στο περιθώριο φαίνεται ότι ζει.

Η ατυχής κατάληξη της κρουαζιέρας με τη θαλαμηγό Centi (με σημαία Αγγλίας, φυσικά) στον Αργοσαρωνικό, έμελλε να αποκαλύψει τον πολυτελή βίο που εξακολουθεί να διάγει ο κατά τα άλλα «χρεοκοπημένος» επιχειρηματίας.

Τα τελευταία δύο-τρία χρόνια ο βιομηχανικός όμιλος βρισκόταν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας με τον επιχειρηματία να δηλώνει αδυναμία πληρωμής δεδουλευμένων. Ο ίδιος όμως, συνεχίζει να διαμένει σε μια υπερπολυτελή και αχανή βίλα στο Παλαιό Ψυχικό και να οδηγεί ένα πανάκριβο τζιπ.

Η «αυτοκρατορία» της κλωστοϋφαντουργίας Λαναρά κατέρρευσε συμπαρασύροντας μαζί της περιουσίες, τοπικές οικονομίες και θέσεις εργασίας, ωστόσο ο «αυτοκράτορας» παραμένει στον... «θρόνο» του. Αποδεικνύοντας έτσι με τον πιο αδιάψευστο τρόπο ότι η χρεοκοπία μιας βιομηχανίας παρά τον όποιο αντίκτυπο μπορεί να έχει σε οικονομία, πιστωτές και εργαζομένους, δεν σημαίνει κατ΄ ανάγκην οικονομική δυσμένεια και για τον ιδιοκτήτη, τον μεγαλομέτοχο.

Εικόνα διάλυσης
Παρά, εξάλλου, τα δάνεια δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ που απέσπασε ο επιχειρηματίας τα τελευταία χρόνια στο όνομα της διατήρησης εν ζωή της μεγαλύτερης βιομηχανίας κλωστοϋφαντουργίας στη χώρα, λουκέτα, παρατημένα εργοστάσια, απολύσεις και οφειλές σε πρώην και νυν εργαζομένους, αποτυπώνουν εδώ και ενάμιση χρόνο την εικόνα των επιχειρήσεων Λαναρά.

Προσπαθώντας να επαναφέρουν στη ζωή μια ουσιαστικά «πεθαμένη», βιομηχανία τροφοδοτούσαν επί μια πενταετία τον Ελληνα επιχειρηματία με δάνεια που εκταμίευε από τις πιστώτριες τράπεζες με την εγγύηση του ελληνικού Δημοσίου.

Παρά όμως τα δάνεια αυτά, οι εργαζόμενοι παραμένουν απλήρωτοι εδώ και 1,5 χρόνο, όπως και οι απολυμένοι από τα εργοστάσια στη Νάουσα που διεκδικούν τα δεδουλευμένα τους.

Οι δεσμοί της οικογένειας Λαναρά με ένα από τα μεγαλύτερα πολιτικά «τζάκια» της ΝΔ, την οικογένεια Βαρβιτσιώτη, λειτουργούσαν -όπως λέγεται- καταλυτικά στις διαπραγματεύσεις με τα τραπεζικά ιδρύματα της χώρας, για τη σύναψη δανείων με την εγγύηση του ελληνικού Δημοσίου.

Τις «γέφυρες» με τον χώρο της πολιτικής άνοιξε ουσιαστικά ο γάμος της αδερφής του πατέρα του Χρήστου Λαναρά με τον Ιωάννη Βαρβιτσιώτη. Πρώτος ξάδελφος με τον Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη, πρώτος ξάδελφος και με τον Σπύρο Καπράλο, ο πατέρας του οποίου παντρεύτηκε τη δεύτερη αδερφή του Χρήστου Λαναρά.

«Οχημα» κάθε φορά για την αναχρηματοδότηση του ομίλου, ήταν τα επιχειρησιακά σχέδια αναδιάρθρωσης και εξυγίανσης του κλωστοϋφαντουργικού τομέα, που στο σύνολό τους όμως παρέμεναν ασκήσεις επί χάρτου, χωρίς ποτέ να τηρούνται τα χρονοδιαγράμματα της οικονομικής του ανάκαμψης.

Η διαμάχη
Λαναράς Vs Λαναρά

Τα τελευταία χρόνια, ο Ελληνας επιχειρηματίας βρίσκεται σε δικαστική διαμάχη με πρόσωπο από το στενό συγγενικό του περιβάλλον. Η ποινική δίωξη ασκήθηκε προ τριών ετών, έπειτα από μήνυση που κατέθεσε ο Ζαφείρης Λαναράς, εξάδελφος του Θωμά Λαναρά, με την κατηγορία της υπεξαίρεσης χρηματικού ποσού και απάτης. Η υπόθεση, με απόφαση του Αρείου Πάγου (αμετάκλητο βούλευμα) θα εκδικαστεί στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων τον ερχόμενο Ιούνιο και ο πάλαι ποτέ «αυτοκράτορας» της κλωστοϋφαντουργίας θα καθίσει στο εδώλιο κατηγορούμενος για υπεξαίρεση χρημάτων και απάτη.

Τα θύματα
Παιχνίδια στην πλάτη των μικροεπενδυτών

Στη λίστα των «θυμάτων» της επιχειρηματικής περιπέτειας του Θωμά Λαναρά περιλαμβάνονται και χιλιάδες μικροεπενδυτές που τον λάτρεψαν στην κυριολεξία, πριν δουν τις περιουσίες τους να εξανεμίζονται.

Το 1999 αποτέλεσε κυριολεκτικά αντικείμενο λατρείας από αμέτρητους μικροεπενδυτές που είχαν την αυταπάτη ότι θα πλουτίσουν μέσα σε λίγους μήνες. Αγόραζαν μανιωδώς «κλωνάρια» (μετοχές «Κλωνατέξ») και «ναούκια» (μετοχές «Κλωστήρια Ναούσης») που «κλείδωναν» κάθε μέρα στο limit up.

Εναν μόλις χρόνο μετά που ξεκίνησε η μεγάλη κατρακύλα του ελληνικού χρηματιστηρίου, η ιστορία αγάπης θα αρχίσει εντελώς ξαφνικά να μεταλλάσσεται σε σχέση μίσους. Ηταν τότε που ξεκίνησε για όλα τα... «λαναρόχαρτα» ένας κατήφορος χωρίς τελειωμό, απαξιώνοντας τις περιουσίες χιλιάδων επενδυτών οι οποίοι πίστεψαν στο εύκολο χρήμα.

Ο Θωμάς Λαναράς συγκέντρωσε τεράστια κεφάλαια κατά τη «χρυσή περίοδο» της Σοφοκλέους, τα οποία σκορπίστηκαν σε εξαγορές εταιρειών αμφίβολης αξίας, στο όνομα του εντυπωσιασμού της Σοφοκλέους και των επενδυτών. Προτού άλλωστε ο βιομηχανικός κολοσσός οδηγηθεί στη χρεοκοπία, η χρηματιστηριακή του αξία είχε φθάσει και ξεπεράσει τα 2 δισ. ευρώ.

Εκτιμάται ότι μέσω αυξήσεων μετοχικού κεφαλαίου «μάζεψε» από τους... πιστούς επενδυτές του -με την προσδοκία βέβαια υψηλότατων αποδόσεων- πάνω από 300 εκατ. ευρώ, με στόχο την ανάπτυξη του ομίλου μέσω εξαγορών, οι οποίες δεν δικαιολογούσαν σε κανέναν βαθμό το ύψος των επενδύσεων.

Οι προσδοκίες όμως των χιλιάδων Ελλήνων μικροεπενδυτών έπεσαν στο κενό μαζί με τα... λαναρόχαρτα.

Τα λεγόμενα «κλωνάρια» (Κλωνατέξ) που τον Οκτώβριο του 1999 είχαν βρεθεί στα επίπεδα των 87 ευρώ, σήμερα κινούνται σε σχεδόν μηδενικά επίπεδα (0,6 λεπτά) και βρίσκονται σε επιτήρηση. Τα λεγόμενα «ναούκια» (United Textiles) που είχαν σκαρφαλώσει στα 144,57 ευρώ βρίσκονται πλέον εκτός ταμπλό χρηματιστηρίου. Την ίδια τύχη είχαν και οι υπόλοιπες μετοχές του ομίλου Λαναρά.