Αν η σημερινή απεργία ήταν η προειδοποίηση, τότε πρέπει να μας φοβούνται

Μετά από 3 μέρες απουσίας, λόγω ανωτέρας βίας (βλέπε ΔΕΗ και το ασυντήρητο δίκτυο), επανερχόμαστε στον απόηχο της σημερινής πανεργατικής απεργίας. Μιας απεργίας που για εφαλτήριο αντεπίθεσης των εργαζόμενων ήταν πολύ ενθαρρυντική. Στην Αθήνα υπήρχε πολύ μεγάλη συμμετοχή του κόσμου στις συγκεντρώσεις των σωματείων, εκτιμήσεις μιλούν για περισσότερους από 100.000 διαδηλωτές, ενώ και τα μηνύματα από τη συμμετοχή στην απεργία είναι σημαντικά. Η συμμετοχή του κόσμου αντιστοιχεί σε κινητοποίηση που γίνεται μετά από κλιμάκωση του αγώνα και όχι σε προειδοποιητική απεργία. Αυτό είναι το ενθαρρυντικό γιατί αν σήμερα διαδήλωσαν σε όλες τις πόλεις της χώρας εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές μπορούμε όλοι να φανταστούμε πόσοι θα διαδηλώσουν στις επόμενες κινητοποιήσεις που θα γίνουν τις μέρες ψήφισης των βάρβαρων μέτρων.
Ο λαός σήμερα έδειξε ότι, αρχίζει, να αντιλαμβάνεται ότι στον πόλεμο που του έχουν εξαπολύσει εδώ και 3 χρόνια η οικονομική ελίτ, ντόπια και ξένη, και το πολιτικό προσωπικό τους κυβέρνηση - ΕΕ - ΔΝΤ - ΕΚΤ, δεν μπορεί παρά μόνο με τη δική του δύναμη και πάλη να απαντήσει. Φαίνεται ότι οι δικαιολογίες της αναποτελεσματικότητας των αγώνων (επιχείρημα που χρησιμοποιούν κυρίως όσοι δεν αγωνίζονται), του χαμένου μεροκάματου, των εργατοπατέρων καταρρέουν μπροστά στον κοινωνικό αφανισμό που ζούμε.
Αύριο, αναμένεται να οριστικοποιηθούν τα νέα μέτρα και να καθορισθεί και η ημερομηνία ψήφισης. Για αυτό από αύριο πρέπει όλοι όσοι σήμερα απήργησαν και διαδήλωσαν να ξεκινήσουν την οργάνωση της δράσης για να μην περάσουν τα νέα μέτρα τα οποία πέρα από τη μείωση του εισοδήματος βάλλουν πλέον και εναντίον της ελευθερίας του εργαζόμενου αφού η μεταβολές στα εργασιακά με τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας θα μετατρέψουν τον όρο ελεύθερος χρόνος σε ανέκδοτο. Πως ακούμε σήμερα χιλιάδες ειδικά νέους και νέες να λένε ότι δεν θα πάρουν σύνταξη ποτέ, δεχόμενοι μοιρολατρικά την προοπτική εφιαλτικών γηρατειών, έτσι μετά από την εφαρμογή των σχεδιαζόμενων μέτρων στα εργασιακά, τα οποία δεν είναι νέα αλλά έχουν αποφασιστεί από την ΕΕ από το 2005, με την κατάργηση του 8ωρου, του 5νθήμερου και το διαχωρισμό του χρόνου εργασίας σε ενεργό και ανενεργό, θα είναι ανέκδοτο η ψυχαγωγία, η πνευματική καλλιέργεια, η άθληση, η συμμετοχή στα κοινά κλπ.
Όλοι από αύριο καλούμε όσους δεν έκαναν το βήμα σήμερα να είναι έτοιμοι να το κάνουν το επόμενο διάστημα. Η αντεπίθεση πρέπει να συνεχιστεί και να είναι νικηφόρα.