Τι γυρεύει η αλεπού στο πανηγύρι;

Από το  2310net

Από  την θεαματική παρουσία της Χρυσής Αυγής στα πανηγύρια και κυρίως από την αντίδραση των παρόντων εύκολα καταλαβαίνει κανείς ότι ο λαός δεν είναι προετοιμασμένος να δεχθεί μια νέα φασιστική χούντα, αλλά ότι θέλει μια όσο το δυνατόν φασιστικότερη, όσο το δυνατόν περισσότερο χούντα.

Άλλωστε αυτά που είδαμε στα παζάρια και τα πανηγύρια από την Χ.Α. είχαν την φαιδρότητά τους. Ήταν εντελώς αστεία η εικόνα ενός δίμετρου μαυροφορεμένου να κλωτσάει με μανία άδεια χαρτόκουτα. Ακόμα πιο γελοία ήταν η εικόνα των δέκα μαυροφορεμένων παιδιών να χτυπάν με τα καδρόνια τους, τα στολισμένα με την ιερότητα της ελληνικής σημαίας, τα σίδερα ενός πάγκου που είχε εγκαταλείψει ο «παράνομος» ιδιοκτήτης τους. Η γελοιότητα ξεχειλίζει όταν οι εμπροσθοφύλακες των ταγμάτων εφόδου στήνονται για να κάνουν δηλώσεις. Σε άλλες εποχές αυτά τα βίντεο θα αποτελούσαν την καλύτερη κωμωδία, τέτοια που δεν θα μπορούσαν να είχαν γράψει οι καλύτεροι σεναριογράφοι.

Το αστείο όμως δεν κρατάει πολύ. Βλέποντας τον τρόπο που υποδέχονται τα ανθρωποειδή τους φασίστες κόβονται τα γέλια. Τελειώνει η κωμωδία, αρχίζει το δράμα. Βλέποντας τα υποτακτικά μικροαστικά υπανθρωπάκια να φιλούν το χέρι του Μπαρμπαρούση και του Καιάδα και να υποδέχονται τους μπράβους ως απελευθερωτές νιώθω πως δεν ανήκω εδώ. Δεν θέλω να ζω με αυτούς τους ανθρώπους για συμπολίτες. Δεν θέλω για γείτονα τον εκφασισμένο νεοέλληνα που μετά από χρόνια εκμετάλλευσης των ‘λαθρομεταναστών’ θυμήθηκε ότι του κλέβουν το ψωμί. Δεν θέλω να μπω στο ίδιο λεωφορείο με την κωλόγρια που χαίρεται επειδή οι ντοπαρισμένοι τραμπούκοι της Χ. Α . είναι νέα παιδιά. Δεν θέλω να αγοράσω ντομάτες από τον πάγκο του κτήνους που χειροκροτάει τα παιδιά με τις made in Turkey μαύρες μπλούζες όταν κλωτσάνε τις κούτες με τα εμπορεύματα του «παράνομου» πωλητή. Δεν θέλω να δω τα παιδιά όλων αυτών των ανθρώπων να μεγαλώνουν και να γίνονται εμπροσθοφύλακες σε κάποιο από τα τάγματα εφόδου του μέλλοντος. Θλίβομαι να βλέπω την ελληνική σημαία στα χέρια των οπαδών του Χίτλερ, ντρέπομαι ως έλληνας να την βλέπω να κοσμεί πλάι-πλάι με τα σύμβολα των SS τα μαύρα μπλουζάκια.

Πιο πολύ όμως με ενοχλεί ότι έχω αρχίσει να αποκτηνώνομαι κι εγώ. Λίγο καιρό πριν θα προσπαθούσα να δικαιολογήσω τους αγανακτισμένους ανθρώπους και θα έβρισκα ελαφρυντικά στην φασιστικοποίησή τους. Θα προσπαθούσα ίσως να τους πείσω, να συζητήσω μαζί τους. Όχι πια. Το μόνο που λίγο με παρηγορεί είναι ότι κι αυτοί οι υποταγμένοι στους ναζί θα γευτούν την πικρή γεύση του φασισμού όταν έρθει η ώρα, όπως και οι δωσίλογοι στην Κατοχή που εκτελούνταν από τους γερμανούς στρατιώτες μόλις ολοκληρωνόταν η αποστολή τους. Αυτοί που νομίζουν ότι ο φασισμός εξαντλείται στα κεφάλια των παράνομων μικροπωλητών θα τον νιώσουν να πέφτει με δύναμη και στα δικά τους. Ο φασισμός άλλωστε έχει την πονηριά της αλεπούς. Γι’ αυτό παρουσιάζει μεγάλη ικανότητα στο παζάρεμα της αξιοπρέπειάς σου.

Κωλοέλληνα μικροαστέ, φοβισμένο ανθρωπάκι δεν σου αξίζει τίποτα άλλο από τον φασισμό.