(Του Σταύρου Θεοδωράκη
www.protagon.gr)
Την Παρασκευή έμαθα ότι ένας από τους γνωστότερους τραγουδοποιούς της χώρας σήκωσε όλες τις οικονομίες του (που δεν ήταν και λίγες) και τις πήγε στην Κύπρο. Όχι ο ίδιος δεν μετακόμισε. Το πιο πιθανό μάλιστα είναι να ετοιμάζει κάποιες ανοιξιάτικες εμφανίσεις όπου ανάμεσα στα τραγούδια του θα καλεί όλους εμάς (τους κωλοέλληνες) να κάνουμε κάτι για να σώσουμε την πατρίδα μας. Το ξέρω.
Ούτε ο πρώτος είναι ούτε ο τελευταίος που παίρνει τα λεφτά του και φεύγει. Όποιος έχει έστω και έναν κλητήρα σε μια ελληνική τράπεζα θα γνωρίζει ότι τις τελευταίες μέρες η τράπεζα Κύπρου και η Marfin («Λαϊκή Κυπριακή Τράπεζα» κάποτε) μεταφέρουν συνεχώς λεφτά στην αδούλωτη (από Διεθνή Νομισματικά Ταμεία) Κύπρο. Οι πιο πλούσιοι βέβαια έχουν φροντίσει από καιρό να μεταφέρουν τις καταθέσεις τους στην Ελβετία, στην Αμερική, στο Βερολίνο, στο Παρίσι. Μόνο το Λονδίνο είναι ριγμένο σε αυτή την διασπορά ελληνικών καταθέσεων όχι γιατί μας ενοχλεί η Ελισάβετ Β’ (εδώ στην Μέρκελ τα ακουμπάμε) αλλά γιατί υπάρχει φόβος στους τραπεζίτες ότι κάτι θα συμβεί και στις Βρετανικές τράπεζες. Στο Λονδίνο, όμως, αγοράζουμε ακίνητα.
Φεύγουν λοιπόν τα κεφάλαια (δεκαχίλιαρα στην Κύπρο – εκατομμύρια στη Ελβετία) από όλους αυτούς που φοβούνται είτε το μπλοκάρισμα των καταθέσεων από το ΔΝΤ είτε την πτώχευση της χώρας, την έξοδο της από την ζώνη του Ευρώ και την επιστροφή της δραχμούλας. Και δεν κάνουν εξαγωγές μόνο οι καλλιτέχνες. Τα ίδια συζητούν και πράττουν δημοσιογράφοι, πολιτικοί, επιχειρηματίες, αθλητές (πρωταθλητές και μη). Η λίστα των επωνύμων που έβγαλαν (και συνεχίζουν να βγάζουν) τα λεφτά τους στο εξωτερικό είναι πιο ενδιαφέρουσα (και σίγουρα πιο μεγάλη) από την λίστα των στόχων του «Επαναστατικού Αγώνα».
Αυτή η χώρα λοιπόν αδυνατεί για άλλη μια φορά να πιστέψει στον εαυτό της. Η συμπεριφορά των επωνύμων εκπροσώπων της το αποδεικνύει. Και αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα του Παπανδρέου. Η Ελλάδα δεν έχει πρόβλημα λογιστικό έχει πρόβλημα υπαρξιακό. Και καλό θα ήταν οι υπουργοί του αντί να σπαταλούν δυνάμεις βρίζοντας - μαζί με κάποιους δημοσιογράφους – τις κακές αγορές και τους απεχθείς κερδοσκόπους να δώσουν την μάχη στο εσωτερικό. Κάποια στιγμή το συμμάζεμα και οι ελεημοσύνες θα τελειώσουν, η Ελλάδα όμως για να υπάρξει πλέον πρέπει να γίνει μια χώρα ανταγωνιστική. Στις υπηρεσίες, στα προϊόντα, στις ιδέες… Να γίνει δηλαδή μια άλλη χώρα (άλλωστε αν είναι να διαιωνίσουμε την παλιά, τότε καλή είναι και η … Κύπρος).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια, συχνά, αργούν να δημοσιευθούν γιατί πρέπει πρώτα να ελεγχθεί ότι δεν είναι υβριστικά ή διαφημιστικά (κανένας άλλος έλεγχος δεν γίνεται) και επειδή το blog δεν είναι η δουλειά μας, αλλά το "ψώνιο" μας, ελέγχονται μόνο μια φορά τη μέρα.