Με αφορμή την προσφυγή της χώρας στο μηχανισμό στήριξης της ΕΕ και του ΔΝΤ παρατηρούμε μια συντονισμένη προσπάθεια των ΜΜΕ (εφημερίδες,τηλεόραση,ραδιόφωνο) να πεισθεί ο ελληνικός λαός ότι τα μέτρα που θα μας επιβληθούν είναι μεν δυσάρεστα αλλά αναγκαία. Είναι εντυπωσιακό το ποσοστό των σχολιαστών και αρθρογράφων των παραδοσιακών μέσων ενημέρωσης που καθημερινά παρουσιάζουν την πολιτική της κυβέρνησης ως μοναδική διέξοδο από την κρίση.
Η ομοφωνία αυτή σίγουρα γεννά πολλές απορίες. Η πιο απλοϊκή είναι: Πως γίνεται τόσοι δημοσιογράφοι, με ευρύ φάσμα γνώσεων, που προέρχονται από διαφορετικούς πολιτικούς χώρους να συμφωνούν με τόση ευκολία σε ένα ζήτημα τόσο φλέγον; Παράλληλα προκαλεί και ένα πολύ σημαντικό πρόβλημα. Αφαιρεί από την ελληνική κοινωνία και τον ελληνικό λαό το δικαίωμα διάλογου σχετικά με τον τρόπο εξόδου από την κρίση. Η πλειοψηφία των Ελλήνων θεωρεί ότι δεν υπάρχει άλλη οδός. Η ανεύρεση εναλλακτικών λύσεων αποτελεί προϊόν έρευνας, κατά κύριο λόγο στο διαδίκτυο. Η όποια προσπάθεια ανάλυσής τους (σε κάποια talk-shows χαμηλής τηλεθέασης ή σε κάποια μεμονωμένα άρθρα εφημερίδων) αφενός δεν φθάνει σε μεγάλο τμήμα του ελληνικού λαού αφετέρου ακυρώνεται από τη συμπεριφορά των υπερασπιστών της ακολουθούμενης πολιτικής. Είναι, λοιπόν, επιτακτική η ανάγκη η ελληνική κοινωνία να ανακτήσει το δικαίωμα της στο διάλογο σχετικά με το μέλλον της. Ίσως, η κρίση και τα αδιέξοδα στα οποία μας οδηγεί, να μας βοηθήσει να αντιληφθούμε ότι ως λαός μπορούμε να προοδεύσουμε μόνο μέσα από ένα κοινωνικό brain-storming, τη διεξαγωγή του οποίου δεν θα μπορεί κανείς να μας απαγορεύσει.
Η ομοφωνία αυτή σίγουρα γεννά πολλές απορίες. Η πιο απλοϊκή είναι: Πως γίνεται τόσοι δημοσιογράφοι, με ευρύ φάσμα γνώσεων, που προέρχονται από διαφορετικούς πολιτικούς χώρους να συμφωνούν με τόση ευκολία σε ένα ζήτημα τόσο φλέγον; Παράλληλα προκαλεί και ένα πολύ σημαντικό πρόβλημα. Αφαιρεί από την ελληνική κοινωνία και τον ελληνικό λαό το δικαίωμα διάλογου σχετικά με τον τρόπο εξόδου από την κρίση. Η πλειοψηφία των Ελλήνων θεωρεί ότι δεν υπάρχει άλλη οδός. Η ανεύρεση εναλλακτικών λύσεων αποτελεί προϊόν έρευνας, κατά κύριο λόγο στο διαδίκτυο. Η όποια προσπάθεια ανάλυσής τους (σε κάποια talk-shows χαμηλής τηλεθέασης ή σε κάποια μεμονωμένα άρθρα εφημερίδων) αφενός δεν φθάνει σε μεγάλο τμήμα του ελληνικού λαού αφετέρου ακυρώνεται από τη συμπεριφορά των υπερασπιστών της ακολουθούμενης πολιτικής. Είναι, λοιπόν, επιτακτική η ανάγκη η ελληνική κοινωνία να ανακτήσει το δικαίωμα της στο διάλογο σχετικά με το μέλλον της. Ίσως, η κρίση και τα αδιέξοδα στα οποία μας οδηγεί, να μας βοηθήσει να αντιληφθούμε ότι ως λαός μπορούμε να προοδεύσουμε μόνο μέσα από ένα κοινωνικό brain-storming, τη διεξαγωγή του οποίου δεν θα μπορεί κανείς να μας απαγορεύσει.
Φίλε παπαγάλε, υπάρχουν κάποια άρθρα ή δημοσιευμένες απόψεις μέσα από τις οποίες προτείνονται εναλλακτικοί τρόποι εξόδου από την κρίση, που θα μπορούσαν να αναδημοσιευθούν από αυτό το blog; Θα ήταν χρήσιμο νομίζω να δούμε μαζεμένα τέτοια άρθρα ούτως ώστε να κρίνουμε την ποιότητα και το πλήθος εναλλακτικών προτάσεων που υπάρχουν και έρχονται σε αντίθεση με όσα μας πλασσάρονται από τα ΜΜΕ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦίλε, το τελευταίο διάστημα δουλεύουμε σε αυτή την κατεύθυνση. Ωστόσο, θέλουμε να δημοσιεύουμε όσο το δυνατόν περισσότερο τεκμηριωμένες απόψεις. Το άρθρο που ήδη δημοσιεύσαμε του κ. Πέτρου Παπακωνσταντίνου σχετικά με την αναδιαπραγμάτευση του χρέους είναι προϊόν της προσπάθειας αυτής.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι πιο θα αποφασίσει για το ΔΝΤ papagale?
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτοι που ψηφίζουν στα reality, οι ρέμπελοι δημόσιοι υπάλληλοι που θα θιγούν τα κεκτημένα τους, αυτοί που τα σπάνε στα γήπεδα, αυτοί που δίνουν 20 ευρώ να αγοράσουν το DVD της Τζούλιας ή αυτοί που σπάνε και καίνε τα πάντα στο όνομα της αναρχίας; ΟΧΙ να μην αποφασίσουμε εμείς, εμείς τους ψηφίζουμε 36 χρόνια εμείς θα πληρώσουμε, ας είχαμε μυαλό πιο πριν (στερνή μου γνώση...)
Φίλε, δεν είναι όλοι οι Έλληνες έτσι. Υπάρχουν,ευτυχώς, πολλές υγιείς δυνάμεις στη χώρα και πολλοί που είναι πρόθυμοι να εξυγιανθούν. Δεν τους δίνεται όμως η δυνατότητα
ΑπάντησηΔιαγραφήΦίλε papagale, δώσε στον Έλληνα φραπεδιά και ξάπλα και δεν θέλει ούτε να τρώει. Η εξυγίανση - καθαρισμός του καρκίνου γίνεται πάντα με εγχείρηση και χημειοθεραπεία, όπου χάνεις τα μαλλιά σου, τις δυνάμεις σου, την όρεξή σου και μπορεί να σωθείς. Αν τον αφήσεις τον καρκίνο χωρίς θεραπεία ή προσπαθήσεις να θεραπευτείς με μαντζούνια, αγύρτες ή τον κουβανέζικο μπλε σκορπιό, πέθανες
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλά να πάθουμε - στην υγειά μας το δηλητήριο του ΔΝΤ
Για τη θεραπεία του καρκίνου ψάχνεις να βρεις και τον κατάλληλο γιατρό. Δεν πας σ' αυτόν που δεν έχει σώσει κανέναν πιο πριν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι άλλοι τουλάχιστον ζούν (όπως ζούν), εμείς μαθηματικά θα πεθαίναμε. Έχεις κανένα άλλο να προτείνεις που δεν τον ξέρουμε (τηλέφωνο, διεύθυνση
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν θεωρείς ότι χώρες όπως η Αργεντινή, η Λετονία, η Ουγγαρία, η Ρουμανία μετά την προσφυγή στο ΔΝΤ ζουν, νομίζω ότι κάνεις λάθος. Το ότι δεν τις κατέλεβε άλλο κράτος δεν σημαίνει ότι ζουν κιόλας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπορεις να μου εξηγησεις γιατί να εμπιστευτούμε την γνώμη των πολιτών για την διαχείριση της κρίσης όταν οι ίδιοι αυτοί πολίτες εκλέγουν για 40 χρόνια τους ίδιους κλέφτες πολιτικούς;
ΑπάντησηΔιαγραφήΟπότε προτείνεις να εμπιστευθούμε απ' ευθείας τους κλέφτες;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό τους βλάκες προτιμάω τους κλέφτες επειδή μπορεί κάποια στιγμή να χορτάσουν και να κάνουν και κάτι όμως μία φορά βλάκας πάντα βλάκας
ΑπάντησηΔιαγραφή