Κρίση μόνο για τους λαούς

(του Γιώργου Δελαστίκ, 

Εφημερίδα: Έθνος)

Αποπληξία κινδυνεύει να πάθει όποιος διαβάζει την περιβόητη λίστα των 500 μεγαλύτερων επιχειρήσεων των ΗΠΑ που δημοσιεύει κάθε χρόνο το αμερικανικό οικονομικό περιοδικό "Φόρτσιουν".

Διαπιστώνει εμβρόντητος ότι την ώρα που μαίνεται η κρίση και που δεκάδες εκατομμύρια εργαζόμενοι απολύονται στα ανεπτυγμένα βιομηχανικά κράτη, ενώ χώρες ολόκληρες βυθίζονται βαθύτερα στο τέλμα του δημόσιου χρέους και λαοί απειλούνται με κατάρρευση του βιοτικού επιπέδου τους, οι επιχειρηματικοί κολοσσοί των ΗΠΑ κυριολεκτικά... θησαυρίζουν με πρωτοφανείς ρυθμούς εκμεταλλευόμενοι ακριβώς την κρίση! Οι αριθμοί είναι συντριπτικοί, αλλά και ανατριχιαστικοί ταυτόχρονα. Οι συνολικές πωλήσεις αυτών των 500 γιγάντων παρουσίασαν κατά το 2009 συνολική πτώση πωλήσεων έναντι του 2008 κατά 8,7%.

Πρόκειται για τη μεγαλύτερη πτώση εδώ και τριάντα ολόκληρα χρόνια - από το 1983, ακριβέστερα.

Πτώση πωλήσεων, άρα πτώση και των κερδών, σκέπτεται ο κοινός νους. Λάθος. Λάθος μεγάλο: το 2009 οι 500 αυτοί επιχειρηματικοί όμιλοι σημείωσαν απίστευτη... έκρηξη κερδών!

Οσο και αν ακούγεται απίστευτο, μέσα στο έτος της κρίσης, το 2009, τα κέρδη αυτών των 500 αμερικανικών κολοσσών αυξήθηκαν έναντι του 2008 κατά... 335%! Οχι, δεν πρόκειται περί τυπογραφικού λάθους. Αύξηση κερδών 335% με πτώση του τζίρου κατά 8,7%! Η δεύτερη μεγαλύτερη αύξηση εδώ και εξήντα χρόνια!

Εδώ αρχίζει το ανατριχιαστικό μέρος αυτής της ιστορίας. Αφού ο τζίρος μειώθηκε και τα κέρδη απογειώθηκαν, είναι προφανές ότι μειώθηκαν τα έξοδα των επιχειρήσεων. Με ποιο τρόπο; Με τον απλούστερο: τη μαζική σφαγή των εργαζομένων. Αυτές οι 500 επιχειρήσεις που μέσα στο 2009 συσσώρευσαν αστρονομικά κέρδη... απέλυσαν 821.000 εργαζόμενους!

Πρόκειται για φρικιαστικό δείγμα της κοινωνικής αναλγησίας του συστήματος, αλλά και της θεαματικής αναδιανομής του κοινωνικού πλούτου υπέρ των πλουσίων και εις βάρος των εργαζομένων που συντελείται στο πλαίσιο της κρίσης. Εκεί δε που γίνεται κανείς κυριολεκτικά έξαλλος είναι όταν βλέπει στην πρώτη δεκάδα των 500 να επανέρχονται η Μπανκ οβ Αμέρικα και η Τζ. Π. Μόργκαν Τσέις (στις θέσεις 5 και 9 αντιστοίχως).

Πρόκειται για δύο τράπεζες που έναν χρόνο νωρίτερα βρίσκονταν στα όρια της χρεοκοπίας και διασώθηκαν απορροφώντας δεκάδες δισεκατομμύρια δολάρια κρατικής στήριξης - παίρνοντας δηλαδή μέσω της αμερικανικής κυβέρνησης όλους τους φόρους που κατέβαλαν στο κράτος δεκάδες εκατομμύρια Αμερικανοί πολίτες για σχολεία, νοσοκομεία, δρόμους κ.λπ.

Δεν συζητάμε για τις φαρμακοβιομηχανίες. Κάποιες από αυτές σημείωσαν αύξηση κερδών μέσα στο 2009 έως και... 1.000% (!!!) χάρη στην καλοστημένη και έξοχα διαφημισμένη ιστορία της "πανδημίας" της γρίπης της πλάκας, η οποία γέμισε με δισεκατομμύρια δολάρια κέρδη τους τραπεζικούς λογαριασμούς των φαρμακοβιομηχανιών.

Τα "λαμόγια" του αμερικανικού χρηματοπιστωτικού συστήματος μπορεί να προκάλεσαν την παγκόσμια κρίση μαζί με τους Ευρωπαίους ομοίους τους, αλλά πάντως σήμερα κάνουν πάρτι.

Η Γκόλντμαν Ζαξ για παράδειγμα, η διαβόητη αμερικανική επενδυτική τράπεζα, σημείωσε αύξηση κερδών το πρώτο τρίμηνο του 2010 σε σχέση με το αντίστοιχο τρίμηνο του 2009 κατά 91%! Και αυτό παρόλο που την περασμένη Παρασκευή η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς των ΗΠΑ κατέθεσε αγωγή για απάτη εναντίον της Γκόλντμαν Ζαξ και ο πρωθυπουργός της Βρετανίας Γκόρντον Μπράουν χαρακτήρισε την τράπεζα αυτή "ηθικά χρεοκοπημένη".

Πρόκειται για μία τράπεζα που ενεργεί επί αδρά αμοιβή ως σύμβουλος όχι μόνο των κυβερνήσεων της Ελλάδας, αλλά και εκείνων της Γερμανίας, της Βρετανίας και πολλών άλλων ευρωπαϊκών κρατών, οι οποίες αισθάνονται τρομοκρατημένες τώρα από τις αποκαλύψεις για τις πράξεις της και προσπαθούν να αποστασιοποιηθούν.

Τράπεζες: Καμιά σχέση με το δημόσιο καλό

Σοκαριστική ήταν η δήλωση του Αλεξάντερ Ντιμπέλιους, επικεφαλής στην Γκόλντμαν Ζαξ των χρηματοπιστωτικών πράξεων που αφορούν στη Γερμανία: "Οι τράπεζες δεν έχουν καμία υποχρέωση να προωθούν το δημόσιο καλό!" δήλωσε χωρίς περιστροφές. Με αυτόν τον αλαζονικό τρόπο αντιμετώπιζε τις κατηγορίες ότι η αμερικανική Γκόλντμαν Ζαξ είναι υπεύθυνη για τις απώλειες 150 εκατομμυρίων δολαρίων γερμανικής τράπεζας, η οποία στη συνέχεια διασώθηκε με χρήματα των Γερμανών φορολογουμένων. Αλλα 840 εκατομμύρια δολάρια στοίχισε παιχνίδι της Γκόλντμαν Ζαξ στη βρετανική RBS, η οποία επίσης διασώθηκε με δεκάδες δισεκατομμύρια στερλίνες των φορολογουμένων. Ληστές των δημόσιων ταμείων...