Γράμμα από έναν Έλληνα μετανάστη στη Γερμανία

Από το www.tvxs.gr 

Ένας Έλληνας που ζει τους τελευταίους μήνες στη Γερμανία, παραθέτει την προσωπική του εμπειρία με βάσει τις συνθήκες διαμονής του στη χώρα. Ο τρόπος αντιμετώπισης από τη μεριά του κράτους, πολιτών  που θέλουν να εργαστούν εκεί αλλά δεν έχουν την Γερμανική υπηκοότητα, είναι ενδεικτικός των όσων –οι ισχυροί της Ευρωπαϊκής Ένωσης- ετοιμάζουν στο όνομα της οικονομικής κρίσης. Προς γνώση και προβληματισμό...

«Η Γερμανία με απόφασή της που δεν την ξέρει κανείς και πέρασε κάτω από το τραπέζι, από το Γενάρη έκοψε όλα τα επιδόματα ανεργίας και το κοινωνικό σύστημα, όχι μόνο από τους εκτός Ευρώπης μετανάστες αλλά και από τους πολίτες της ΟΝΕ που δεν είναι Γερμανοί. Σας παραθέτω λοιπόν την προσωπική μου εμπειρία.

Βρίσκομαι στη Γερμανία και συγκεκριμένα στη Λειψία από τον Οκτώβρη. Ήρθα εδώ για πολλούς και διάφορους λόγους και για τον πιο σημαντικό, έχω εδώ δυο κόρες, η μαμά τους είναι φίλη μου και Γερμανίδα και θέλω να μεγαλώνουν κοντά μου. Το καθεστώς εδώ για κάποιον που ήταν πολίτης της ΟΝΕ ήταν το εξής:

Έπρεπε να δηλώσω ότι είμαι εδώ, ότι ζω εδώ, πράγμα που το έκανα και μετά από τρεις μήνες διαμονής θα είχα το δικαίωμα να μπω σε πρόγραμμα εργασίας, κοινωνική ασφάλιση, πρόνοια, επίδομα ανεργίας και τα λοιπά.

Μετά τους τρεις μήνες λοιπόν άρχισε για μένα μια απίστευτη γραφειοκρατική περιπέτεια, να μαζεύω, να συμπληρώνω χαρτιά και να με τρέχουν από γραφείο σε γραφείο, δίχως να μου λένε ότι στην τελική δεν δικαιούμαι τίποτα. Όλο αυτό τον καιρό πέρασα πολύ δύσκολα, για να σας δώσω να καταλάβετε, μόνο το εισιτήριο για το τραμ, μόνο να πας είναι 2.10 ευρώ, πέρα δώθε στις υπηρεσίες.

Με βάλανε να κάνω ασφάλεια, να κάνω τραπεζικό λογαριασμό, να τους πάω πιστοποιητικά, εφορίες, νοσοκομεία και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς. Και όλα αυτά μετά το τρίμηνο. Δηλαδή με τρέχουν τώρα σχεδόν 2 μήνες για να πάρω χθες την απάντηση, η οποία δεν είχε καμία σχέση με αυτή που είχα πάρει πριν από μια βδομάδα. Η κυρία λοιπόν αυτή στο termin C του job center και στην ομάδα 293 μου είπαν τα εξής:

"Δε μπορούμε εμείς εδώ πέρα να ταϊζουμε όλους τους τεμπέληδες που θα μαζευτούν στη χώρα μας, από Ελλάδα, Ισπανία και Πορτογαλία. Μα εσείς είστε μουσικός... Μπορείτε άνετα να βγάλετε αρκετά χρήματα στο δρόμο" μου είπε ειρωνικά και απαξιωτικά και με έστειλε να βγάλω μια ενημέρωση του τραπεζικού μου λογαριασμού, δηλαδή πόσα χρήματα έχω μέσα και να τους την στείλω ταχυδρομικός, να βγάλω ιδιωτική ασφάλεια με δικά μου χρήματα και μετά μου είπε πως θα εξετάσουν το αίτημα μου και ότι θα μου απαντήσουν μετά από τρεις βδομάδες.

Να σημειώσω ότι είμαι άνεργος εδώ στη Γερμανία και ότι δεν έχω σπίτι για να μείνω και ότι δουλειές δεν υπάρχουν και ότι δεν ξέρω και τη γλώσσα και μου έλεγαν ότι θα με στείλουν σε δωρεάν σχολείο για μετανάστες μα τώρα πια δεν υπάρχει. Όλοι οι προηγούμενοι υπάλληλοι, εκτός από μια φασίστρια στο υπουργείο εργασίας που μου έβγαλε την παναγία, με εξυπηρετούσαν με το πριν τον Γενάρη καθεστώς κι ας είχαν περάσει οι προθεσμίες...

Να υποψιαστώ ότι με δουλεύανε;

Να σκεφτώ ότι τόσο καιρό οργάνωνα τη ζωή μου τσάμπα; Το πρώτο μάλλον... σε συνδυασμό με την αμηχανία του συστήματος λίγο πριν την επίγνωση.

Η Γερμανία λοιπόν θωρακίζεται και τα ακροδεξιά ανακλαστικά ξυπνούν μπροστά στον κίνδυνο, το φόβο της οικονομικής κρίσης. Οι πολίτες πυροβολούνται καθημερινά από τους γκαιμπελίσκους του spiegel και των υπόλοιπον καθεστωτικών ΜΜΕ. Μη νομίσει κανείς ότι στην Ελλάδα συμβαίνει κάτι μοναδικό... κι εδώ τα ίδια σκατά ταϊζουν τον κόσμο.

Με τη μόνη διαφορά ότι εδώ το κράτος κρατάει το λαό. Εδώ το κράτος δεν αφήνει κανένας να πεινάσει, κανένας να μην έχει σπίτι. Ξέρει τι κάνει η εξουσία πολύ καλά. Έτσι και οι πολίτες είναι νομοταγείς, αγαπάνε το κράτος τους και μιλάω για τους πιο πολλούς και σε μια δύσκολη κατάσταση σίγουρα θα το υπερασπιστούν. Σας θυμίζουν κάτι όλα αυτά; Μα είναι η Ευρώπη του 2012. Ας μην βγούμε για μια ακόμη φορά προφήτες λοιπόν... Τα συμπεράσματα δικά σας.»