Κυβερνητική σύσκεψη για την αντιμετώπιση των απεργιών. Έρχονται σκοτεινές εποχές

Η σημερινή μέρα είναι άκρως αποκαλυπτική για το τι έρχεται. Η συνάντηση της Διαμαντοπούλου με τους ναυτικούς και η επίθεσή της εναντίον του ΚΚΕ δείχνει ξεκάθαρα τη στόχευση και τον πανικό του πολιτικού προσωπικού της κυβέρνησης. Η στόχευση είναι να διασπασθεί με κάθε τρόπο το ενιαίο μέτωπο του ναυτικού κόσμου. Και λέμε ενιαίο μέτωπο γιατί την απεργία δεν την αποφασίζει το ΠΑΜΕ όπως θέλουν οι υπηρέτες των εφοπλιστών (πολιτικοί και δημοσιογράφοι) να λένε, αλλά το σύνολο των 14 σωματείων που απαρτίζουν την Πανελλήνια Ναυτική Ομοσπονδία. Από τα 14 σωματεία το ΠΑΜΕ έχει την πλειοψηφία στο ΔΣ των 3 σωματείων. Οπότε για ποια υποκινούμενη από το ΚΚΕ απεργία μιλάει η κυβέρνηση; Απλά προσπαθεί να διασπάσει τους ναυτικούς ώστε τα υπόλοιπα σωματεία να αναστείλουν την απεργία. Φαίνεται, όμως, ότι ματαιοπονεί γιατί οι εργαζόμενοι έχουν αντιληφθεί ότι η εξαθλίωση και η φτώχεια δεν αφορά μόνο τους κομμουνιστές αλλά όλους και σιγά-σιγά συνειδητοποιούν ότι μόνο με οργανωμένο αγώνα μπορεί να αντιμετωπισθεί.

Είναι, επίσης, προφανές ότι βρίσκονται σε πανικό γιατί βλέπουν ότι ο κοινωνικός αυτοματισμός που είχαν επιλέξει εδώ και 2 χρόνια ως μέσο αντιμετώπισης των απεργιών δεν δουλεύει. Οι αντιδράσεις του κόσμου απέναντι στην απεργία των ναυτικών από τους εργαζόμενους που, βέβαια δεν εκφράζονται στα ΜΜΕ, δεν έχει καμία σχέση με το παρελθόν.  Ακόμα και όσοι πλήττονται από την απεργία και δεν θέλουν να πραγματοποιηθεί αντιλαμβάνονται ότι για το ναυτικό είναι μονόδρομος. Ουσιαστικά, η απεργία αυτή δείχνει ότι το καθεστώς της ποδηγέτησης της κοινής γνώμης από τους Καψήδες, τους Πρετεντέρηδες και τους Ευαγγελάτους θα αποτελέσει σύντομα παρελθόν*. Οπότε, αυτό που απομένει στην κυβέρνηση είναι η καταστολή και η τρομοκράτηση των εργαζόμενων. Είναι χαρακτηριστικό ότι αμέσως μετά τη συνάντηση Διαμαντοπούλου - ΠΝΟ, ο Παπαδήμος κάλεσε σε σύσκεψη κορυφαίους υπουργούς για να συζητήσουν το πως θα αντιμετωπισθούν οι απεργίες, με πρώτες αυτές των ναυτικών και των οδηγών των ΚΤΕΛ τη Μ. Πέμπτη. 

Όπως, αντιλαμβάνεστε δεν θα συζητήσουν για τον τρόπο ικανοποίησης των αιτημάτων των εργαζόμενων αλλά για τον τρόπο χτυπήματος των απεργιών είτε με επιστράτευση, είτε με άλλα μέσα. Άρα, τη συνεχώς αυξανόμενη αντίδραση των εργαζόμενων που είναι βέβαιη στο επόμενο διάστημα, και την έκφρασή της με απεργίες και δράση μέσα στις εταιρίες, τα εργοστάσια και τους υπόλοιπους χώρους δουλειάς το πολιτικό προσωπικό της χώρας, υπηρετώντας το μεγάλο κεφάλαιο, θα κληθεί να την αντιμετωπίσει με βάρβαρο και αντεργατικό τρόπο. Οι μέρες βυθίζονται όλο και πιο πολύ στο σκοτάδι.

**Έχουν σκεφθεί όλοι αυτοί οι μεγαλό-δημοσιογράφοι, ότι από τη στιγμή που δεν θα μπορούν να διαμορφώσουν την κοινή γνώμη και θα είναι άχρηστοι για τα αφεντικά τους, θα βρεθούν χωρίς δουλειά, αντιμέτωποι με την οργή και τη χλεύη των εργαζόμενων;