Ετήσια Έκθεση ΤτΕ. Τα μέτρα μετά τις εκλογές

Από το Ριζοσπάστη

Γενικευμένη παραπέρα διάλυση σε μισθούς και «εργοδοτικές εισφορές» για την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου. «Ανεπαρκής» χαρακτηρίζεται η μέχρι τώρα αντιλαϊκή κλιμάκωση.

Η «τρέχουσα προεκλογική περίοδος έχει εκ των πραγμάτων επιβραδύνει την υλοποίηση των προγραμματισμένων αλλαγών». Το παραπάνω απόσπασμα από την ετήσια έκθεση του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας δείχνει το ακριβές στίγμα των δεδομένων που έχουν απέναντι τους οι εργαζόμενοι και ο λαός, μετά από μια τριετία βαθιάς οικονομικής κρίσης και λυσσαλέων μέτρων για λογαριασμό του κεφαλαίου.

Οι παραδοχές Προβόπουλου αποτελούν το προανάκρουσμα για τα νέα σαρωτικά αντιλαϊκά πακέτα μέτρων, τα οποία σχεδιάζουν να κλιμακώσουν αμέσως μετά τις εκλογές και σε ορίζοντα δεκαετιών. Μέτρα που οι εργαζόμενοι μπορούν να τα εμποδίσουν, αν από τις κάλπες, μαζί με την αποδυνάμωση των δυνάμεων του ευρωμονόδρομου, βγει αποφασιστικά ενισχυμένο το ΚΚΕ.

Ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, στην προσπάθειά του να στηρίξει και ενόψει των εκλογών τις δυνάμεις της πλουτοκρατίας, εκβιάσει με το ψευτοδίλημμα: «Συντεταγμένη και επίπονη προσπάθεια για την ανασυγκρότηση της οικονομίας εντός της ζώνης του ευρώ» ή «άτακτη οπισθοχώρηση, οικονομική και κοινωνική, δεκαετίες πίσω, που θα οδηγούσε τελικά τη χώρα εκτός της ζώνης του ευρώ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης»... Παίζοντας στο δικό τους γήπεδο, βάζοντας τα δικά τους διλήμματα και «απαντήσεις», εκβιάζουν το λαό να «επιλέξει» ανάμεσα στη Σκύλλα και τη Χάρυβδη των μονοπωλίων.

Στην εκατοντάδων σελίδων ετήσια έκθεση δεν βρήκαν το παραμικρό στοιχείο να παραθέσουν, προκειμένου να ενημερώσουν για το αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων που λεηλάτησαν με το υποχρεωτικό «κούρεμα». Οι ίδιοι βλέπουν να μαζεύονται και νέες αβεβαιότητες, τη βύθιση του παραγόμενου ΑΕΠ να συνεχίζεται με εντατικούς ρυθμούς, την επίσημη ανεργία να εκτοξεύεται σε νέα ύψη. Χειροκροτούν το επερχόμενο παραπέρα «κούρεμα» των μισθών στις ιδιωτικές επιχειρήσεις, για την απόσπαση πόντων ανταγωνιστικότητας σε όφελος των ισχυρών επιχειρηματικών ομίλων.

Τα βασικά σημεία της έκθεσης

Συγκεκριμένα:

1. Διαπιστώνουν ότι «πραγματοποιήθηκαν αλλαγές που ήταν σημαντικές αλλά ανεπαρκείς σε σχέση με το μέγεθος του οικονομικού προβλήματος» (του δικού τους). Διαμαρτύρονται γιατί το «μνημόνιο θεωρήθηκε έξωθεν επιβολή», «τακτική που πολλαπλασίασε το κόστος, βάθυνε και παρέτεινε την ύφεση».

Μετά και το «κούρεμα» του κρατικού χρέους εκτιμούν πως «κερδήθηκε μια μάχη όχι όμως και ο πόλεμος που συνεχίζεται». Για την αντιλαϊκή κλιμάκωση προτείνουν «συνεχή επαγρύπνηση, ένταση της προσπάθειας, ταχύτερους ρυθμούς», να προχωρήσουν άμεσα σε ουσιαστικές αλλαγές που αφορούν στη «λειτουργία του κράτους, της δημόσιας διοίκησης, τους θεσμούς, το πολιτικό σύστημα, τη δικαιοσύνη, τους κοινωνικούς εταίρους, τις αξίες και νοοτροπίες που διαμορφώνουν συμπεριφορές», στην κυριολεξία απέναντι σε ολόκληρη την γκάμα της ανθρώπινης ζωής.

Απαιτούν «κοινωνική και πολιτική συμφωνία στο μείζον, που είναι η ευρωπαϊκή προοπτική και ανάπτυξη», τη «μέγιστη δυνατή συναίνεση στην κοινωνία και τις πολιτικές δυνάμεις». Εκτοξεύουν φοβέρες για το ενδεχόμενο αποτυχίας του αντιλαϊκού προγράμματος, που σύμφωνα με τους ίδιους θα «πολλαπλασίαζε τις απώλειες και θα διαρρήγνυε ανεπανόρθωτα την κοινωνική συνοχή».

2. Για την ανταγωνιστικότητα των μονοπωλίων έχουν ετοιμάσει και την παραπέρα καρατόμηση των μισθών στις ιδιωτικές επιχειρήσεις. Απροκάλυπτα σημειώνουν «δεδομένου ότι η άνοδος της παραγωγικότητας παίρνει χρόνο, ο μόνος τρόπος που απομένει για τη βραχυχρόνια υποχώρηση του κόστους εργασίας ανά μονάδα προϊόντος είναι η μείωση του συνολικού κόστους εργασίας ανά μονάδα προϊόντος». Οι ίδιοι εξηγούν και το το τι ακριβώς έχουν βάλει γα στόχο, αναφέροντας συγκεκριμένα τους «μισθούς, τις ασφαλιστικές εισφορές και τις άλλες επιβαρύνσεις».

Σύμφωνα με τα στοιχεία τους, οι «μέσες αποδοχές» (μεικτά, προς φόρων) (ιδιωτικές επιχειρήσεις και Δημόσιο) περικόπηκαν με ρυθμούς: 2010: 4,8%, 2011: 3,0% και για φέτος τους περιμένουν τουλάχιστον στο 8,4% μέχρι και 9,2%, δηλαδή για την τριετία 2010-2012 να φτάνουν στο 17%. Για το 2013 περιμένουν πρόσθετες περικοπές 9% για τις ιδιωτικές επιχειρήσεις και ακόμα 3% στο Δημόσιο, όπου οι σωρευτική μείωση είναι ακόμα μεγαλύτερη. Η «συνολική δαπάνη για αποδοχές και εργοδοτικές εισφορές» να φτάνει μόνο για το 2012 στο 11,4%. Ηδη μέχρι φέτος το Μάρτη «υπογράφηκαν τουλάχιστον 182 επιχειρησιακές συλλογικές συμβάσεις που αφορούν περισσότερους από 40.000 μισθωτούς» με προς «τα κάτω προσαρμογές από 10% μέχρι και 40%».

Κερδισμένοι από τη διάλυση μισθών και εισφορών βγαίνουν οι ντόπιοι που ανέκτησαν πολλούς πόντους σε «ανταγωνιστικότητα» σε σχέση με τους συναγωνιστές τους στην Ευρωζώνη. Η Τράπεζα της Ελλάδας υπολογίζει ότι μέχρι τα τέλη του 2012 θα «έχουν ανακτηθεί τα 2/3 μέχρι και 3/4 από τη συνολική απώλεια ανταγωνιστικότητας της περιόδου 2001-2009». Το τι ετοιμάζουν για τη συνέχεια προκύπτει ανάγλυφα από τη διαπίστωση πως μέσα στο 2013 θα «έχει ανακτηθεί πιθανόν ολόκληρη η απώλεια»...

3. Βλέπουν τα σύννεφα να μαζεύονται πάνω από την καπιταλιστική οικονομία, εκτιμώντας πως η «ζώνη του ευρώ εισέρχεται σε ήπια ύφεση το 2012, όμως με αυξημένους κινδύνους για επιδείνωση της κατάστασης αν υπάρξει όξυνση της κρίσης χρέους και αν οι τιμές των εμπορευμάτων αυξηθούν περαιτέρω». Για την κατάσταση στην Ελλάδα εκτιμούν ότι η κατρακύλα του ΑΕΠ για το 2012 «θα πλησιάσει το 5%», το «μέσο ποσοστό» της επίσημης ανεργίας να φτάνει στο 19% (από 17,7% για το 2011) και ο επίσημος πληθωρισμός, παρά την όξυνση της καπιταλιστικής κρίσης και της διάλυσης των λαϊκών εισοδημάτων, να ενισχύεται παραπέρα σε ποσοστό 1,2%.

Για τον Ιούνη φέτος, προβλέπουν την απογείωση των αντικειμενικών τιμών στη λαϊκή κατοικία, στα «επίπεδα των τιμών αγοράς». Η Τράπεζα της Ελλάδας κάνει λόγο για ενιαίο φόρο, που με τη σειρά του θα απογειώσει τα κάθε είδους χαράτσια, όπως αυτά που μαζεύουν με τους λογαριασμούς της ΔΕΗ.

Κινδύνους και αβεβαιότητες βλέπουν και γύρω από την εξέλιξη του κρατικού χρέους. Αναφέρουν «ενδεικτικά» πως αν τα «πρωτογενή πλεονάσματα» των κρατικών προϋπολογισμών από το 2014 και μετά, δεν ξεπερνούν το 2,5% του ΑΕΠ, ο στόχος για μείωση του χρέους τους στο 120% του ΑΕΠ θα επιτευχθεί 10 χρόνια αργότερα, το 2030.