Το θέμα της ημέρας είναι σίγουρα η δολοφονία του 77χρόνου στην Πλατεία Συντάγματος. Μια ακόμη δολοφονία την οποία το θύμα επιλέγοντας να γίνει στο πιο κεντρικό σημείο της χώρας και όχι στο σπίτι του ή σε κάποιο ερημικό σημείο δεν επέτρεψε στα μέσα να μην την δείξουν. Γιατί αντίστοιχες δολοφονίες έχουμε χιλιάδες στην Ελλάδα του μνημονίου. Έχουμε χιλιάδες συνανθρώπους μας που δολοφονούνται καθημερινά από την εφαρμοζόμενη πολιτική. Χιλιάδες άνθρωποι βάζουν ένα περίστροφο στο κεφάλι τους και πατούν τη σκανδάλη μη έχοντας τίποτα άλλο να χάσουν παρά φτώχεια και δυστυχία. Οι ηθικοί αυτουργοί είναι γνωστοί. Δεν χρειάζεται να τους αναφέρουμε ο καθένας τους ξέρει. Ωστόσο, το γεγονός αυτό δίνει το ερέθισμα για να επαναπροσδιορίσουμε, όλοι όσοι σοκαριστήκαμε από την είδηση, τον τρόπο που πρέπει να λειτουργήσουμε ως κοινωνία και ως άνθρωποι.
Παράδειγμα, μεγάλη κουβέντα γίνεται για την απεργία των ναυτικών την επόμενη εβδομάδα. Κουβέντα που έχει φθάσει στο σημείο να ισχυρίζονται πολλοί ότι για όλα τα δεινά του τουρισμού και των νησιών φταίνε οι ναυτεργάτες. Οι ναυτεργάτες απαγορεύουν στους Έλληνες να ταξιδέψουν, οι ναυτεργάτες έχουν φτωχύνει τους νησιώτες, οι ναυτεργάτες αυξάνουν τα εισιτήρια των πλοίων ενώ τα πλοία κόβουν ταχύτητα και τα σύγχρονα αντικαθίστανται από σαπάκια, οι ναυτεργάτες φταίνε που το ΦΠΑ στα νησιά θα πάει όσο και στην υπόλοιπη Ελλάδα, οι ναυτεργάτες φταίνε για όλα.
Αν αύριο το πρωί πάει ένας ναυτεργάτης και αυτοκτονήσει στο λιμάνι του Πειραιά γιατί η άρση του καμποτάζ τον άφησε νηστικό. Όλοι θα πούμε "τον κακομοίρη τον σκότωσαν οι αλήτες οι πολιτικοί". Ε, λοιπόν όχι, δεν θα το έχουν σκοτώσει μόνο οι αλήτες οι πολιτικοί αλλά και όλοι αυτοί που τόσο καιρό λένε "και τι με νοιάζει εμένα τι του κόβει; εγώ θέλω να πάω διακοπές". Τι με νοιάζει για το ναυτεργάτη, τι με νοιάζει για τον ταξιτζή, για τον φορτηγατζή, για το δημόσιο υπάλληλο, για τον ιδιωτικό υπάλληλο, για το γιατρό, για το δικηγόρο; Για καθένα από τους οποίους βρίσκουμε και ένα λόγο να τον χαρακτηρίσουμε λαμόγιο και αλήτη.
Ε, λοιπόν, όχι. Από εδώ και πέρα είμαστε υποχρεωμένοι να αντιμετωπίσουμε τον αγώνα κάθε εργαζόμενου, κάθε συνανθρώπου μας ως εργαζόμενοι και ως άνθρωποι. Να γίνει και δικός μας αγώνας. Αυτό είναι ανθρωπιά και αλληλεγγύη. Γιατί η πιθανή νίκη των χαλυβουργών θα είναι νίκη όλων των εργαζόμενων. Η πιθανή νίκη των εργαζόμενων στην PhoneMarketing που κάνουν 2 εβδομάδες απεργίας επειδή η εργοδοσία θέλει να επιβάλει 8 ώρες δουλειά την εβδομάδα με 140€ το μήνα μισθό θα είναι νίκη όλων μας. Η πιθανή νίκη των ναυτεργατών, απέναντι στο πλέον αποθρασσυνόμενο, ανεξέλεγκτο και στυγνό κομμάτι του κεφαλαίου, τους εφοπλιστές, θα είναι νίκη όλων μας.
Χρειάζεται ανθρωπιά ώστε το απάνθρωπο κοινωνικό κατασκεύασμα που έχει οικοδομηθεί να γκρεμιστεί και να αντικατασταθεί από μια κοινωνία δίκαιη και ανθρώπινη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια, συχνά, αργούν να δημοσιευθούν γιατί πρέπει πρώτα να ελεγχθεί ότι δεν είναι υβριστικά ή διαφημιστικά (κανένας άλλος έλεγχος δεν γίνεται) και επειδή το blog δεν είναι η δουλειά μας, αλλά το "ψώνιο" μας, ελέγχονται μόνο μια φορά τη μέρα.