Έφθασε η ώρα οι απεργίες να πάρουν τα ταξικά χαρακτηριστικά που δεν έχουν πάρει μέχρι τώρα. Πρέπει να σταματήσει ο κοινωνικός αυτοματισμός να μετατρέπεται σε κοινωνικό κανιβαλισμό. Οι εργαζόμενοι στο ΜΕΤΡΟ, παρά την ταλαιπωρία που προκαλεί η απεργία τους, πρέπει να έχει όλους τους εργαζόμενους, τους ανέργους, τους συνταξιούχους και τους μικροεπαγγελματίες στο πλευρό τους. 3 χρόνια που εφαρμόζεται η βαρβαρότητα που βιώνουμε, με εξαίρεση τη μεγαλειώδη απεργία των Χαλυβουργών, δεν έχουμε καταφέρει ως εργατική τάξη να ενώσουμε τη δύναμη μας με έναν αγωνιζόμενο κλάδο. Η εμπειρία λέει ότι όταν χάνει ένας χάνουν όλοι. Σταματήστε να λέτε όσα λέει ο Χατζηδάκης, ο Σαμαράς και ο Πρετεντέρης. Και μόνο που αυτοί χρησιμοποιούν την ταλαιπωρία ως επιχείρημα για να πλήξουν τους εργαζόμενους στο ΜΕΤΡΟ θα έπρεπε να σας προβληματίσει, γιατί αυτοί δεν υφίστανται καμιά ταλαιπωρία. Στο ΜΕΤΡΟ μπαίνουν μόνο στα εγκαίνια των σταθμών και αν. Ως πολιτικοί και δημοσιογραφικοί εκπρόσωποι της οικονομικής ελίτ συμφέρον έχουν καθένας που αγωνίζεται να ηττάται. Ως εργαζόμενοι συμφέρον έχουμε κάθε κλάδος που αγωνίζεται να βγει κερδισμένος. Πρέπει από κάπου να ξεκινήσει η αντεπίθεση. Επιθυμητό είναι η αντεπίθεση αυτή να ξεκινούσε από την πλειοψηφία του εργατικού κινήματος που θα πάλευε σε ταξική κατεύθυνση με προοπτική ρήξης και ανατροπής. Επειδή, όμως, ο συσχετισμός δυναμης στο συνδικαλιστικό κίνημα και στην κοινωνία δεν καθιστά εφικτή άμεσα αυτήν την προοπτική πρέπει να ξεκινήσουμε να δείχνουμε την έμπρακτη αλληλεγγύη μας σε όσους αγωνίζονται. Στο κάτω-κάτω οι εργαζόμενοι στα ΜΜΜ έκαναν πρόσφατα απεργίες και για να μην αυξηθούν τα εισιτήρια.
ΔΕΙΞΤΕ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΤΟΥ ΜΕΤΡΟ. Η ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΘΕΣΗ ΟΛΩΝ ΜΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια, συχνά, αργούν να δημοσιευθούν γιατί πρέπει πρώτα να ελεγχθεί ότι δεν είναι υβριστικά ή διαφημιστικά (κανένας άλλος έλεγχος δεν γίνεται) και επειδή το blog δεν είναι η δουλειά μας, αλλά το "ψώνιο" μας, ελέγχονται μόνο μια φορά τη μέρα.