ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ:Χύνει φασιστικό δηλητήριο για να στηρίξει τα μονοπώλια

Από τον Κυριακάτικο Ριζοσπάστη

 

Παραμονές Πρωτοχρονιάς, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής διακήρυξε ότι το 2013 η οργάνωση θα αναδείξει τα «εθνικά θέματα». Οτι περιοχές όπως Πόντος, Βόρεια Ηπειρος, Ιωνία, κατεχόμενη Κύπρος είναι «αλύτρωτες πατρίδες», ότι «στη σημερινή Τουρκία, στον ελληνικό Πόντο υπάρχουν Ελληνες, υπάρχουν σκλαβωμένοι αδελφοί μας που φωνάζουν "Καρτερούμεν"»...

Την επομένη της Πρωτοχρονιάς, πρωί πρωί, στην ιστοσελίδα των φασιστοειδών αναρτήθηκε «ιδεολογικό κείμενο» για «την Ευρώπη των εθνών», όπου, μεταξύ άλλων, υποστηρίζεται: «Η δική μας Ευρώπη, η Ευρώπη των Λαών, των Πατρίδων και της Λευκής Φυλής,άνθησε στις στέπες του ανατολικού μετώπου και ποτίσθηκε με το αίμα των εθελοντών μαχητών που προάσπισαν την ύπαρξή της ενάντια στα βαρβαρικά στίφη των ασιανών δούλων της σοβιετίας (...)».Ασιανοί δούλοι είναι, κατά τους απογόνους του Χίτλερ, ο μεγαλόπρεπος σοβιετικός λαός που αποτίναξε από πάνω του την τυραννία του τσάρου και των δολοφόνων του, έχτισε το πρώτο εργατικό κράτος στον κόσμο γκρεμίζοντας τους ολιγάρχες. Η ηρωική Σοβιετική Αντίσταση, ο ακατάβλητος Κόκκινος Στρατός που τσάκισαν το κεφάλι του φασισμού, πρώτα εκεί στις ανατολικές στέπες, αργότερα στον ίδιο το Ράιχσταγκ.

Παρακάτω, στο κατάπτυστο κείμενο γράφουν: «Η δική μας Ευρώπη υπάρχει γιατί τα συστατικά έθνη της επιβίωσαν με αιματηρούς αγώνες ενάντια στις επιβουλές των εκάστοτε ιστορικών παρασίτων (...) Εμείς οι χρυσαυγίτες (...) πιστεύουμε ακράδαντα πως το αίμα των πολεμιστών είναι το μελάνι του πνεύματος, γι' αυτό περιφρονούμε με μύχια αποστροφή κι έχουμε χεσμένη την φανταχτερή, "πολιτικά ορθή", κάλπικη "ευρώπη" της ΕΟΚ και της "ευρωπαϊκής" Ενωσης, που γεννήθηκε γλείφοντας τ' άρβυλα των γιάνκηδων κι εξελίχθηκε σε μια φανταχτερή, "ματσωμένη" αλλά συφιλιδική κι ανήμπορη τροτέζα, παρακαλώντας τους υπερατλαντικούς γελαδάρηδες για προστασία από τους μπολσεβίκους τυράννους». Επίσης, δε λείπουν οι αναφορές στον «Γερμανό Ηγέτη» Αδόλφο Χίτλερ και κάποιες «εύστοχες» παρατηρήσεις του...
Στο απυρόβλητο τα μονοπώλια

Θα ακούσουμε κι άλλα τέτοια από τη Χρυσή Αυγή. Το χαρτί του εθνικισμού το έπαιξαν κι άλλοι πρωτύτερα, θα το παίξουν κι αυτοί, προωθώντας ξανά την ιδέα της «μεγάλης Ελλάδας» με τυχοδιωκτικές διεκδικήσεις για Βόρεια Ηπειρο, Μακεδονία, Θράκη, αλλού. Μαζί με όλη τη στείρα, τάχα αντισυστημική συνθηματολογία, με αιχμή τόσο προς το εσωτερικό της χώρας, όσο και προς το «διεθνές τοκογλυφικό σύστημα», χωρίς φυσικά να θίγεται συνολικά το δικαίωμα ιδιοκτησίας πάνω στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής. Από κοντά και η ανάδειξη του «φυλετικού εχθρού» ως της αιτίας που ευθύνεται για μια σειρά άμεσα προβλήματα των λαϊκών στρωμάτων (σκουρόχρωμοι και μαύροι λαθρομετανάστες «εισβολείς» στη σημερινή Ελλάδα - Σλάβοι, κομμουνιστές επί Χίτλερ). Ολα στην προσπάθεια διχασμού και άρα αποδυνάμωσης της εργατικής τάξης μπρος στον ταξικό της αντίπαλο.

Πώς αλλιώς εφόσον η Χρυσή Αυγή είναι εθνικοσοσιαλιστική ναζιστική φασιστική οργάνωση, όπως προκύπτει (και) από επίσημα κείμενά της, θέσεις της, την αναπαραγωγή από μέρους της άρθρων για τον εθνικοσοσιαλισμό των Γκέμπελς, Χίτλερ και άλλων. Δεν αυτοχαρακτηρίζεται ανοιχτά και επίσημα «εθνικοσοσιαλιστική» για να μπορεί να απευθύνεται και να κερδίζει τμήματα της ευρύτερης «δεξιάς» και του εθνικισμού που προηγουμένως εντάσσονταν σε ΝΔ - ΛΑ.Ο.Σ., αλλά και στο ΠΑΣΟΚ, στο κόμμα του Καμμένου σήμερα.

Ως τέτοια τάσσεται εξαρχής ενάντια στον κομμουνισμό - διεθνισμό, βαθιά αντικομμουνιστική οργάνωση με βασικό χαρακτηριστικό της τον αντικομμουνισμό. Στο ίδιο πλαίσιο δεν αναγνωρίζει την εργατική τάξη ως τάξη αλλά μιλά για συνεργαζόμενες «λαϊκές» τάξεις με άλλες ομάδες ανθρώπων με «παραγωγικές ικανότητες» (ιδιοκτήτες).

Με τέτοια βασικά χαρακτηριστικά η δήθεν αντιπλουτοκρατική δημαγωγία της, πέρα από κάλπικη, είναι και επικίνδυνη. Ενδεικτικά, ενώ εμφανίζεται υποστηρικτής της οικογενειακής και μικρής ιδιοκτησίας, δε θίγει την ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής από τους καπιταλιστές. Αναγνωρίζει την καπιταλιστική ιδιωτική πρωτοβουλία που «υπηρετεί το έθνος και το εθνικό κράτος». Δημαγωγεί για τους μικροϊδιοκτήτες ενώ κρατά ορθάνοιχτη την πόρτα στους κεφαλαιοκράτες που συνθλίβουν τους μικρομεσαίους, και κανένα πρόβλημα δεν έχουν για τα συμφέροντά τους να δεχτούν και τον εθνικισμό.
Την στήριξαν, τους στηρίζει

Οι θέσεις της Χρυσής Αυγής, κατά βάση, δεν είναι κάτι νέο. Εξ ου και η τάχα «ακραία» αυτή οργάνωση, στην πραγματικότητα σάρκα εκ της σαρκός του συστήματος είναι, τα ίδια λέει και κάνει με μια σειρά άλλα αστικά μορφώματα του πολιτικού, γενικότερα του δημόσιου βίου στην Ελλάδα. Αλλωστε, ο εθνικοσοσιαλισμός στο επίπεδο της ιδεολογίας αποτελεί συγχώνευση του εθνικισμού με μικροαστικές «σοσιαλιστικές» αντιλήψεις που φυσικά καμία απολύτως σχέση δεν έχουν με τον επιστημονικό σοσιαλισμό. Γι' αυτό με μεγάλη ευκολία οι χρυσαυγίτες χρησιμοποιούν συνθήματα που εισήγαγε προηγούμενες δεκαετίες το ΠΑΣΟΚ, όπως το «η Ελλάδα ανήκει στους Ελληνες».

Επιπλέον, οι θέσεις που προβάλλει η Χρυσή Αυγή δεν είναι άσχετες με την άνοδο του εθνικισμού, που προωθήθηκε συστηματικά από τμήματα αστικών δυνάμεων, οι οποίες αντιτάχθηκαν στο μείγμα διαχείρισης της κρίσης με τη μορφή των μνημονίων. Δυνάμεις που για να κρύψουν τη σήψη του ιστορικά ξεπερασμένου συστήματος που υπερασπίζονται, διαμόρφωσαν εντέχνως την αντίληψη μιας Ελλάδας που είναι υπό κατοχή, που έχασε την εθνική της ανεξαρτησία, που είναι προτεκτοράτο της τρόικας. Αντιλήψεις που καλλιέργησαν συστηματικά όλοι οι φορείς του «αντιμνημονιακού ρεύματος». Ετσι, ακόμα και αν ορισμένα ευρύτερα λαϊκά στρώματα δε συντάσσονται με τη Χρυσή Αυγή, ωθήθηκαν να βλέπουν με συμπάθεια ή ανεκτικότητα θέσεις και δράσεις της ενάντια στο «προδοτικό» σύστημα που μας έφθασε ως εδώ.

Με λίγα λόγια, η οργάνωση βρήκε έδαφος να αναπτυχθεί, της το παραχώρησαν. Η αστική τάξη βολεύεται με τη Χρυσή Αυγή και την αξιοποιεί. Για να θολώνει τα νερά, να αποπροσανατολίζει τα λαϊκά στρώματα, να χτυπήσει το ταξικό κίνημα, την εργατική τάξη, να διασφαλίσει τη συνέχιση της εξουσίας των μονοπωλίων σε βάρος του δοκιμαζόμενου λαού. Αλλωστε, συστημική ως το μεδούλι βγάζει λάδι τους κεφαλαιοκράτες σε κάθε ευκαιρία. Γι' αυτό σε μόλις έξι μήνες κοινοβουλευτικής παρουσίας πρόλαβε:

-- Να στήσει δουλεμπορικά γραφεία που στέλνουν πάμφθηνους εργάτες (18 ευρώ μεροκάματο!) στους μεγαλοεργοδότες, δίχως ασφαλιστικά, εργασιακά δικαιώματα. Να ζητά απολύσεις στο Δημόσιο, εισηγείται στη συγκυβέρνηση να απασχολεί ανασφάλιστους εργαζόμενους με 14 ευρώ τη μέρα (άνεργους του ΟΑΕΔ). Να «προειδοποιεί» εργάτες (π.χ., χαλυβουργούς στη Μαγνησία) να μην απεργήσουν, αντίθετα να αποδεχτούν ό,τι ψίχουλα τους πετά η εργοδοσία.

-- Να επιτίθεται με ύβρεις, ρόπαλα, μαχαίρια σε μαθητές και απεργούς εργάτες που προπαγανδίζουν απεργίες ενάντια στην πολιτική συγκυβέρνησης - ΕΕ. Να ζητά «θέσπιση ιδιωνύμου αδικήματος για τα βαριά αδικήματα που διαλύουν την κοινωνική συνοχή και καταστρέφουν τον εθνικό κορμό». Οροι που τα χωρούν όλα, από καταλήψεις σχολείων για ζητήματα εκπαίδευσης, μέχρι μια μακρόχρονη πανεργατική απεργία για το ψωμί του λαού, κινητοποιήσεις που θα χτυπήσουν με άγρια καταστολή και βία.

-- Να ζητά νέες φοροαπαλλαγές υπέρ των εφοπλιστών. Νέα «κίνητρα» για μεγαλοξενοδόχους. Να αναλάβει ο λαός τα χρέη των τραπεζιτών. Να ανοίγει δρόμο για μεγαλοεργολάβους να εκμεταλλευτούν πλουτοπαραγωγικές πηγές με πρόσχημα ότι δεν έχουμε «επαρκή τεχνογνωσία για εξορύξεις» (τι λένε σε μια χώρα όπου κυριολεκτικά περισσεύουν επιστήμονες, εξειδικευμένοι τεχνίτες, έμπειρο εργατικό δυναμικό;!). Να ζητά νέα κονδύλια και προμήθειες στους φαρμακοβιομήχανους που θησαυρίζουν χρόνια τώρα πάνω στην ανάγκη του λαού για αποτελεσματικό φάρμακο. Να αναρτά στην ιστοσελίδα της επαινετικά άρθρα, π.χ., για «λαμπρή» καπνοβιομηχανία που «σκέφτεται και πράττει εθνικά».

Κάπως έτσι φτάσαμε να αναπαράγονται σε ιστολόγια κείμενα όπως: «(...) μερίδα επιχειρηματιών του ΣΕΒ,κυρίως πιο μεσαίων σε δυναμική και νέων ηλικιακά, φέρονται να βλέπουν με άλλο μάτι το ακροδεξιό κόμμα (...) Πιστεύουν πως η Χρυσή Αυγή περιόρισε κατά πολύ τον αριστερό - αναρχικό ακτιβισμό (...) Πιέζουν για να υπάρξουν δίαυλοι επικοινωνίας με την άκρα δεξιά. Διαύλους που ήδη ο Εμπορικός Σύλλογος της Αθήνας (σ.σ. οι μεγαλέμποροι) διατηρεί με το κόμμα».

Ολα αυτά συμβαίνουν. Αλλά όχι μόνο αυτά. Η Ιστορία διδάσκει ότι απέναντι στην ολοένα μεγαλύτερη αντιδραστικοποίηση του συστήματος, ιδιαίτερα σε συνθήκες κρίσης, η εργατική τάξη δεν πρέπει να ανεχτεί τέτοια φαινόμενα, να υποστείλει τη σημαία του ταξικού αγώνα ενάντια στην εξουσία της αστικής τάξης και στους τραμπούκους της, της ταξικής αλληλεγγύης μεταξύ των εργατών. Και έχει σημασία το γεγονός ότι (ακριβώς στο πλαίσιο του αγώνα τους για λαϊκή εξουσία, λαϊκή οικονομία, για άλλη τάξη στην εξουσία) ήδη εργάτες διώχνουν τους τραμπούκους από τα εργοστάσια όπου πάνε να χύσουν το δηλητήριό τους. Οτι σωματεία και συνδικάτα καταγγέλλουν τη στάση τους που δίνει άλλοθι στα αφεντικά και βγάζει λάδι τον καπιταλισμό. Οτι μαθητές αντιδρούν στην παρουσία φασιστοειδών στα σχολεία τους. Ο λαός έχει πείρα και μνήμη, έχει δύναμη και μπορεί να τους απομονώσει.